Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чӳхенет (тĕпĕ: чӳхен) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫав тӗтре ерипен-ерипен хумханса чӳхенет, хӑйпе пӗрле вӑл Ромашов кӗлеткине е ҫӳлелле ҫӗклесе хӑпартать, е аялалла антарать, ҫак пӗр-тикӗс сиктерӗве пула подпоручик чӗри вӑйсӑрланса-вӑйсӑрлансах пырать, чарӑна-чарӑна ларать, чӑтма ҫук йӗрӗнчӗклӗхпе те ҫӗткеленчӗклӗхпе кӑмӑла пӑтратса тертлентерет.

Этот туман медленно колыхался вверх и вниз, подымая и опуская в своих движениях тело Ромашова, и от этой ритмичной качки сердце подпоручика ослабевало, замирало и томилось в отвратительном, раздражающем чувстве тошноты.

XI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Дон леш енче шевле вылять, Разметновӑн сивӗ, савӑнӑҫсӑр куҫӗсем халӗ аялалла мар, тӑван вил тӑприн ишӗлсе аннӑ кӗтесӗ ҫине мар, лере, куҫа курӑнман горизонт хӗррине пӑхаҫҫӗ: унта, ҫур пӗлӗте вут хыпнӑ пек, ҫиҫӗм чӳхенет, тӗлӗрекен ҫутҫанталӑка вӑратса, кӑҫал юлашки хут, шӑрах ҫу кунӗсенчи пек, хӑватлӑ та кӑра аслати килет.

За Доном бело вспыхивали зарницы, и суровые, безрадостные глаза Размётнова смотрели уже не вниз, не на обвалившийся край родной могилки, а туда, где за невидимой кромкой горизонта алым полымем озарялось сразу полнеба и, будя к жизни засыпающую природу, величавая и буйная, как в жаркую летнюю пору, шла последняя в этом году гроза.

XXIX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ленин мавзолейӗ хыҫӗнче тата, Кремль стенин леш енчен ҫулти сивӗ ҫил ҫинче, ҫутӑлса тӑракан пӗлӗтре, анлӑ та вӑрӑм хӗрлӗ ялав варкӑшса чӳхенет.

А за ленинским Мавзолеем, за Кремлевской стеной, на вышнем холодном ветру, в озаренном небе трепещет и свивается полотнище красного флага.

19-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Вӑрӑм кӗсменсем айӗнче шыв кӑшт кӑна илтӗнмелле шӑмпӑртатса чӳхенет, тата ҫаплах ӑшӑ та кӑвак фосфор ҫутипе йӑлтӑртатать.

Вода чуть слышно звенела и плескалась под ударами длинных весел и все блестела теплым голубым светом фосфора.

II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

«173 № призыв пункчӗ» тесе ҫырнӑ шурӑ пир тӑрӑхӗ ҫилпе чӳхенет.

Ветер шевелит белое полотнище с надписью: «Призывной пункт № 173».

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Газпа тултарнӑ баллонӑн тӑсмак кӳлепи майӗпен чӳхенет, ярӑнать.

И медленно колыхалось наполненное газом огромное, длинное тело баллона.

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Акӑ эпир чарӑнтӑмӑр, такам алӑк патӗнче тӑрать, алла тытнӑ тупӑк чӳхенет, чӗтрет, акӑ тупӑка урайне лартаҫҫӗ.

Но вот мы останавливаемся, кто—то стоит у дверей, гроб качается на руках и опускается на пол.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех