Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чӳречисене (тĕпĕ: чӳрече) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Аялти хучӗ пачах йывӑҫ ӑшне путнӑ — уҫӑ тӑракан чӳречисене йывӑҫ турачӗсем кармашса кӗнӗ, пӳлӗмӗсенче иртен пуҫласа каҫчен сулхӑн тӑнӑ.

В раскрытые окна нижнего этажа лезли ветки, и в комнатах с утра и до вечера стоял приятный холодок.

XIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Григорий, кӗпе-йӗмне хывса пӑрахса, ҫӑвӑнмалли ванна пӳлӗмӗпе унӑн тӗксӗм кантӑклӑ чӳречисене тӗлӗнерех пӑхса сӑнанӑ хушӑра шурӑ халатлӑ ҫынни ванна ӑшне шыв тултарчӗ те, температурине виҫсе пӑхса, Григорие шыва кӗрсе ларма хушрӗ.

Пока Григорий раздевался и, пораженный, рассматривал помещение и матовые стекла окон, служитель наполнил ванну водой, смерил температуру, предложил садиться.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Чӳречисене йӗри-тавра хӗрлӗ сӑрпа сӑрланӑ; алӑкӗсем ҫине вара юланутпа пыракан чӗлӗм хыпнӑ козаксене ӳкерсе лартнӑ.

А окна все были обведены кругом красною краскою; на дверях же везде были козаки на лошадях, с трубками в зубах.

Раштав умӗнхи каҫ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Кӑшкӑрашнине итлесе ыйхӑран вӑраннӑ карчӑксем те вара, турра кӗл тума юратаканскерсем, чӳречисене уҫа-уҫа пӑхса, сӑхсӑхма тытӑнчӗҫ: «халь ӗнтӗ йӗкӗтсем ашкӑнма тытӑнчӗҫ!» — терӗҫ вӗсем.

И благочестивые старушки, пробужденные криков, подымали окошки и крестились сонными руками, говоря: «Ну, теперь гуляют парубки!»

III. Кӗтмен йӗкӗт. Кавар // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Таса пирӗштисем вӗт-ха ҫавсем, хӑйсен пӗлӗт ҫинчи ҫутӑ пӳрчӗсен чӳречисене уҫса пирӗн ҫинелле пӑхаҫҫӗ, ҫапла вӗт?

Не правда ли, ведь это ангелы божии поотворяли окошечки своих светлых домиков на небе и глядят на нас?

I. Ганна // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Ку Ольга Николаевнӑна пӗр вӑхӑтрах хаваслантарчӗ те, иментерчӗ те, — вӑл хӗп-хӗрлӗ хӗрелнӗ питне хупласа, кирлӗ мар ҫӗртенех чӳречисене плащ-палаткӑпа мӗнле карнине тӗрӗслесе тухрӗ.

Это одновременно и обрадовало, и смутило Ольгу Николаевну, — она, прикрывая раскрасневшееся лицо, проверила, как окошко натянуто плащ-палаткой, хотя это было не нужно.

XIV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Хӗвел Верблюд-гора леш енне пытанчӗ, ҫакӑн хыҫҫӑн шап-шурӑ сӑрт умӗ хӗлхемленсе илчӗ те юн пек хӗрелсе кайрӗ; хӗвеланӑҫ хӗрелни чылайччен пӗлӗте, станицӑри ҫуртсен чӳречисене, юрпа витӗнсе ларнӑ пӳрт-ҫурт тӑррисене хӗрлӗ сӑн ҫапса тӑчӗ.

За Верблюд-горой скрылось солнце, и тогда белое-белое подножие заискрилось и сделалось багрово-сизым, — в небе, в окнах станичных домов, на заснеженных крышах еще долго пламенело зарево заката.

XIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Чӳречисене кӑнтӑрла та, каҫхине те хупмаҫҫӗ.

Рамы не закрывались ни днем, ни ночью.

XIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Пӳлӗм чӳречисене хура хутлӑ хупласа лартнӑ.

Окна комнаты были плотно закрыты черной маскировочной бумагой.

XXII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ҫуталса тӑракан хупах чӳречисене тинкерсе пӑхрӗ вӑл, хурал йышлӑ, ялтан тухакан ҫулсене пур ҫӗрте те сыхласа тӑраҫҫӗ, вӗсен хушшинчен тухса шума та кансӗр.

И он впился глазами в освещенные окна корчмы, напряженно обдумывая, как ему проскользнуть мимо частых караулов, охраняющих выходы из села.

XXXI. Тата тепӗр ӗмӗт // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Чӳречисене пирӗн хуҫа, эпир унӑн ҫӑкрине ыйткалакансемпе ӗҫсӗр юлнӑ выҫӑ юлташӑмӑрсене парасран шикленсе, тимӗрлеттерчӗ; хамӑра вӑл пире жуликсем тетчӗ, апата вӑл аш вырӑнне — шӑршланса кайнӑ пыршӑ-хырӑмлӑх таврашсем паратчӗ…

Наш хозяин забил окна железом для того, чтоб мы не могли дать кусок его хлеба нищим и тем из наших товарищей, которые, живя без работы, голодали, — наш хозяин называл нас жуликами и давал нам на обед вместо мяса — тухлую требушину…

Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.

«Улталать ӑна ку Девяткина, унӑн пуҫне ҫавӑрасшӑн», пӑшӑрханчӗ вӑл, вырӑн ҫине выртнӑ май, сасартӑк ун куҫӗ умне ҫакӑн пек сӑнсем курӑнчӗҫ: акӑ амӑшӗ килти ӑпӑр-тапӑра лав ҫине тиет, чӳречисене хӑмапа ҫапса лартать, алӑка ҫӑрапа питӗрет, вӗсем вара пӗтӗм ҫемйипех Стожара пӑрахса тухса каяҫҫӗ.

«Сманит ее эта Девяткина, вскружит ей голову», — с тревогой подумал он, ложась в постель, и вдруг ему представилось, как мать грузит на телегу домашний скарб, заколачивает окна, вешает замок на калитку и они всей семьей покидают Стожары.

34-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унта, тӑванӑм, сан валли урайне, маччине, чӳречисене, алӑкӗсене — йӑлтах сӑрласа хатӗрленӗ: ҫӗр тенкӗ те ытла тӑрать.

Там, брат, для тебя выкрасили полы и потолки, окна, двери — все: больше ста рублей стоит.

I сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Унӑн хваттерӗнчи иккӗмӗш хут чӳречисене ку тарана ҫитсе илсе хуман-ха, ҫавӑнпа та тулта мӗн пулни илтӗнмест, — хушса хучӗ Штольц.

— У него окна по сю пору не выставлены: не слыхать, что делается наруже, — прибавил Штольц.

V сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Картиш тавра ларакан ҫуртӑн чӳречисене пурне те хупнӑ.

Окна дома, окружавшего двор, были плотно закрыты ставнями.

XXXVII. Бомба // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Нумайӑшӗ чӳречисене хупписемпех хупласа хӑварнӑ.

Большинство окон закрыто ставнями.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Француз бульварӗ тӑрӑх, йывӑҫ сулхӑнӗпе, «Аркадия» патнелле лаша туртакан трамвай сӗтӗрӗнсе пырать, Унӑн хӗвел енчи чӳречисене пурне те карнӑ.

По Французскому бульвару, в тени пятнистых платанов, тащилась в Аркадию открытая конка, со стороны солнца она была занавешена парусиной.

XII. «Лаша тейӗн тата!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫавӑн пекех, чӳречисене ҫапса питӗрнӗ шурӑ колоннӑллӑ авалхи кермен те чуна илемсӗр курӑнать.

А в нем виднелся старинный дом с белыми колоннами, с наглухо закрытыми ставнями.

24 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тултан пӑхсан, чӳречисене тӗттӗмленӗ шкул ҫурчӗ чунсӑр пек курӑнать.

Снаружи школьное здание с затемненными окнами казалось мертвым.

23 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вагон чӳречисене ҫумӑр ҫаптарать, вырса ҫӗмел тунӑ, анчах турттарман хирти тырра ҫуса йӗпетет.

Осенний дождь хлещет по вагонным окнам, мокнет на полях собранный в копны, но не вывезенный хлеб.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех