Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хурӑн сăмах пирĕн базăра пур.
хурӑн (тĕпĕ: хурӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Юнашарах иккӗмӗш хуранӗ, пӗчӗкрехскер — хурӑн милӗк пӗҫерме.

Рядом второй, поменьше — для распаривания березовых веников.

«Ух!» // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Хурӑн ҫӗртен икӗ аршӑн ҫӳлерехрен касӑлса татӑлчӗ те, тураттисемпе ҫурт чӳречин ҫара рамисене ҫакланса, стенана чӑрмаласа, ҫӗре ӳкрӗ.

Березка, срезанная на два аршина от корня, падала, цепляя ветвями голые рамы окоп, царапая стену дома.

12 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Халӗ шӑп сӗткен кӗнӗ вӑхӑт, мӗн кӗтсе тӑмалли пур — ай ҫулран тухнӑ ватӑ хӗрсем сахал ярӑнса ҫӳреҫҫӗ-и? — халапа хутшӑнчӗ Василиса, пукан тӑрӑх шуҫкаласа (ӑна пӑлтӑрта вӑрласа юбка ӑшне чикнӗ хурӑн шӑпӑр шӑйӑрттарать — ваттисем каланӑ тӑрӑх евчӗсем качча каяс хӗрӗнне шӑпӑр вӑрланӑ пулсан, вӗсене хӗр пама чармаҫҫӗ имӗш).

— Теперича самое светок лазоревый, что ж держать, — аль мало перестарков в девках кулюкают? — выступила Василиса, ерзая по табурету (ее колол украденный в сенцах и сунутый под кофту веник: по приметам, сваты, укравшие у невесты веник, не получат отказа).

15 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий сайралнӑ тӗттӗм витӗр Аксинйӑн кепи чӗркуҫҫирен те ҫӳлерех уҫӑлса кайнине, хурӑн хуппи пек шурӑ урисене курать.

В поредевшей темноте Григорий видит взбитую выше колен Аксиньину рубаху, березово-белые, бесстыдно раскинутые ноги.

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

«Мӗн хӑватли пур ун ҫумӗнче! — терӗ ӑна хирӗҫ кумӗ, хурӑн хуппинчен тунӑ эрешлӗ пуракне пӑкӑласа.

— Кой черт, славный! — отвечал кум, закрывая березовую тавлинку, исколотую узорами.

Раштав умӗнхи каҫ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Марийкӑпа иккӗшӗ мунча хутнине, милӗк тума типӗ варта саралнӑ хурӑн хуҫнине аса илчӗ!

Он вспомнил, как они с Марийкой топили баню и ломали на веник желтенькие березки в овраге.

XXI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Чунӗ тулашнипе, хӑй те асӑрхамарӗ вӑл, карланкине, пӑвӑннӑ чухнехи пек ыраттарса, Матвей Юргина Ольховка патӗнчи пӗр-пӗччен ларакан хурӑн айӗнче панӑ ыйтӑвах тепӗр хут каларӗ:

И сам не заметил, как в большом внутреннем напряжении, с болью в горле, повторил вопрос, какой задавал Матвею Юргину еще перед Ольховкой, у одинокой молодой березы:

X // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ӑсан аҫисем ушкӑнӗ-ушкӑнӗпе хурӑн ытларах уҫланкӑсемпе вӑрман хӗррисене вӗҫсе тухаҫҫӗ.

Стаи тетеревов-косачей летели кормиться на опушки и поляны, где всегда больше березняка.

VI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Авӑ ҫав хурӑн патӗнче.

— Вон у той березы!

VIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Типӗ вартан сӑрт пысӑк мар пек курӑнать; унӑн тӑрринче темиҫе ватӑ хурӑн, вӗсен айӗнче пӗчченшер ларакан хӗрессем, тайлӑмра — нумай пулмасть пас тытнӑ ҫамрӑк ҫӑкалӑх…

Из оврага высота кажется небольшой; на вершине ее — несколько старых берез, под ними — одинокие кресты, по склонам — молодой в свежем инее липняк…

VII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ку вырӑнта хурӑн вӑрманӗсемпе хупланнӑ тата шапа сассисемпе тулнӑ сулхӑн шывлӑ кӳлӗсем — пысӑккисем те, пӗчӗккисем те — сарӑлса выртнӑ.

Здесь простирались озера, большие и маленькие, прохладные, окруженные березовым лесом, оглашаемые кваканьем лягушек.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Тин ҫунӑ юрпа витӗннӗ ҫӗнӗ вилтӑприсем ҫинче тип-тикӗс лартса тухнӑ хурӑн хӗрессем лараҫҫӗ…

Над свежими могилами, припорошенными свежим снежком, ровными рядами стояли березовые кресты…

XX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Вӗсем сасартӑк хӑйсен умӗнче ҫуркуннехи ем-ешӗл ҫулҫисемпе ҫуталса ларакан хӑйсен юратнӑ хурӑн вӗтлӗхне курчӗҫ, вара вӗсенчен пӗри: — Чунӑм, ку чӗре… — терӗ ачашшӑн та хуйхӑллӑн.

Все они вдруг увидели любимую рощу, полную тихого света и яркой весенней зелени, и один из них ответил мальчугану ласково и грустно: — Это, милый, сердце…

XX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Хурӑн ҫинче ҫакӑнса тӑрасса кӗтсех тӑр…

Того и гляди окажешься на березе…

XX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Кутниксем тата хурӑн вуллисенчен хуппине шуратмасӑрах тунӑ койка ванчӑкӗсем сапаланса выртаҫҫӗ.

Нары и отдельные койки из березовых кругляшей с неободранной берестой были поломаны и раскиданы.

XVI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Пирӗн санпа иксӗмӗрӗн ял тулашӗнчи хурӑн айӗнче пулса иртекен юратуллӑ калаҫу мар.

У нас с тобой не полюбовный разговор за околицей под березками.

III // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Михаил Буббенов хайланӑ «Шурӑ хурӑн» романӑн 2-мӗш кӗнеки.

2-я книга романа Михаила Буббенова «Белая береза».

Шурӑ хурӑн. 2-мӗш кӗнеке // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Хурӑн ҫырлине пӳремечсем ҫине Наталья Павловна хӑй хурса пачӗ.

Наталья Павловна сама наложила на ватрушку клубничных ягод,

XXII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ку манӑн ҫӗнни, хурӑн ҫырлинчен туни…

Это у маня новое, из земляники приготовленное…

XXII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Темиҫе секунд хушши Андрей ҫав шурӑ хурӑн ҫине ытараймасӑр пӑхса тӑчӗ, унтан вара, траншея хӗррине кӑшт ҫеҫ тӗртсе илсе, ҫӗршыва тупа тунӑн, пӗтӗм чун-чӗререн хавасланса та хавхаланса, кӗскен каласа хучӗ:

Несколько секунд Андрей не отрывал от березы очарованного взгляда, затем, тронув рукой край траншеи, будто клянясь самой земле, сказал с большим торжеством и ликованием в душе:

XXVI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех