Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ровоама хаджи унпа килӗшмесӗр пуҫне сӗлтсе илчӗ.

Хаджи Ровоама отрицательно мотнула головой.

X. Хӗрарӑмсен мӑнастирӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ровоама хаджи чӗлхи кӗҫӗтсех тӑратчӗ пуль ҫав хӑй шухӑшне каласа кӑтартмашкӑн.

У Хаджи Ровоамы явно чесался язык рассказать о своем открытии.

X. Хӗрарӑмсен мӑнастирӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ровоама хаджи ҫапах та, темле хаклӑ хӑнисем килессе кӗтнӗ пек, час-часах чӳрече патне пырса пӑха-пӑха илет.

Но Хаджи Ровоама частенько посматривала в окно, словно поджидая каких-то особенно желанных гостей.

X. Хӗрарӑмсен мӑнастирӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ровоама хаджи вӗсем сӳпӗлтетнине итлерӗ-итлерӗ те, мӑйӑхне хуплакаласа, кулса ячӗ — унӑн ҫӳлти тутине ҫӑра мамӑк сарса илнӗ.

Госпожа Хаджи Ровоама слушала эту болтовню и улыбалась себе в усы, — а усики у нее действительно были.

X. Хӗрарӑмсен мӑнастирӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӗр-манахсем ушкӑнӗпех Ровоама хаджи патне тӗплӗрех ыйтса пӗлме пуҫтарӑнчӗҫ.

И все направлялись к Хаджи Ровоаме за пикантными подробностями.

X. Хӗрарӑмсен мӑнастирӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ровоама хаджи пулмасӑр кам пултӑр? — терӗҫ ҫавна хирӗҫ.

— Конечно, Хаджи Ровоама, — следовал ответ.

X. Хӗрарӑмсен мӑнастирӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Серафима пике патӗнче ҫапла кӑшт ӑшне пусарсан, Ровоама хаджи хӑй патне таврӑнчӗ, каҫхи кӗлле пӗтерсе выртрӗ, кӑмӑлӗ тинех канӑҫрӗ ӗнтӗ.

Излив свою взволнованную душу, Хаджи Ровоама вернулась к себе, дочитала вечернюю молитву и легла, чувствуя, что у нее гора с плеч свалилась.

X. Хӗрарӑмсен мӑнастирӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Тупата туршӑн, епле эпӗ ҫакна ҫийӗнчех тавҫӑрса илеймен! — терӗ Ровоама хаджи, турӑш умӗнче сӑхсӑхса.

Пресвятая богородица, и как я сразу не догадалась! — говорила Хаджи Ровоама, стоя перед божницей и крестясь.

X. Хӗрарӑмсен мӑнастирӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Бей арӑмӗ патӗнче пулнӑ! — терӗ Ровоама хаджи.

— У жены бея! — сказала Хаджи Ровоама.

X. Хӗрарӑмсен мӑнастирӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Архимед та физикӑри хӑйӗн аслӑ саккунне тупнӑ чух ҫак хӗр-манах пек савӑнса курман пуль — Ровоама хаджи ытла хӗпӗртенипе аллисене сӑтӑркаларӗ.

Хаджи Ровоама так обрадовалась, что всплеснула руками, как Архимед, когда он открыл свой великий физический закон.

X. Хӗрарӑмсен мӑнастирӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ровоама хаджи инкепе эпир Юрдан пиччӗшӗ патӗнчех паллашнӑччӗ-ха, вӑл тесен, чӑн-чӑн элек ӑсти, хулари кирек мӗнле вӑрттӑн хыпара та чи малтан шӑршласа тупать.

Госпожа Хаджи Ровоама, с которой мы познакомились у ее брата Юрдана, слыла заядлой сплетницей, мастерицей вынюхивать городские тайны.

X. Хӗрарӑмсен мӑнастирӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Смион хаджи пирки калас пулсан, вӑл тухтӑр таврӑннӑшӑн чунтанах хӗпӗртерӗ, анчах ҫурт хуҫи умӗнче хӑй кӑмӑлне пӗлтересшӗн пулмарӗ, Юрданӑн хӗрӗ Гинка ҫеҫ хӑй калас сӑмахне каласа хучӗ-хучех.

К чести Хаджи Смиона нужно отметить, что и он искренне обрадовался возвращению доктора, но не посмел выразить это в присутствии хозяина дома, как это сделала своевольная дочь Юрдана, тетка Гинка.

VIII. Юрдан чорбаджи патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кайса чӗн-ха ӑна, — хушрӗ Ровоама хаджи пӗр хуп-хура тумланнӑ хӗре.

Пойди-ка позови ее, — приказала Хаджи Ровоама молодой девушке в черном.

VIII. Юрдан чорбаджи патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Михалаки яланхи пекех кӑшт маларах ӳпӗнсе пит чипер ларса тӑчӗ, Смион хаджи вара ҫӑварне те карса пӑрахрӗ, Дамянчо ҫиҫӗмӗн хӑвачӗ хӗл кунӗнче те ялкӑшни ӑна пӗтӗмпех ҫапса хуҫрӗ пулмалла.

Но Михалаки сидел все также важно, слегка наклонившись вперед, а Хаджи Смион раскрыл рот, пораженный сокрушительной силой Дамянчевой молнии, сверкавшей посреди зимы.

VIII. Юрдан чорбаджи патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ҫавӑн пек кирлӗ те, — ятласа илчӗ Ровоама хаджи пике.

— Поделом, — проворчала Хаджи Ровоама.

VIII. Юрдан чорбаджи патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эсӗ те, хаджи, чӗлхӳне ытларах яратӑн.

А ты, хаджи, тоже сболтнул лишнее.

VIII. Юрдан чорбаджи патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Тӗрӗс, Любобратич пек пӗр ҫын кӑна пулсан та, пирӗн ӗҫсем урӑхла кайнӑ пулӗччӗҫ… эпӗ хам та ун ушкӑнне кӗнӗ пулӑттӑм, — терӗ Смион хаджи.

— Да, будь здесь хоть один такой, как Любобратич, все пошло бы по-другому… и я бы встал под его команду, — сказал Хаджи Смион.

VIII. Юрдан чорбаджи патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Питӗ шел ҫав, — килӗшрӗ Смион хаджи.

— Да, очень жаль, — согласился Хаджи Смион.

VIII. Юрдан чорбаджи патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Пӗлӗтри вут хӑйсене ҫунтарса ятӑрах! — хивреленчӗ Ровоама хаджи пике.

— Чтоб их самих спалило огнем небесным! — пробурчала госпожа Хаджи Ровоама.

VIII. Юрдан чорбаджи патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Акӑ эс, Хаджи, хурахсем терӗн-ха, эпӗ шухӑшлатӑп та: хурахпа хурах та пӗр пек мар.

— Ты сказал, Хаджи, разбойники, а я подумал: разбойник разбойнику рознь…

VIII. Юрдан чорбаджи патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.