Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хаджи (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ҫав йӗксӗк халь те пурӑнать-и-ха? — тӗлӗнсе ыйтрӗ Ровоама хаджи пике.

— Да разве этот негодяй еще жив? — удивленно спросила госпожа Хаджи Ровоама.

VIII. Ҫаран // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ровоама хаджи темелле, тӑванӑм, — шӑппӑн ҫеҫ каласа хучӗ Рада.

— Хаджи Ровоама, милая, — шепотом поправила ее Рада.

VIII. Ҫаран // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Кур-ха, мӗнле асапланать Ворона хаджи ҫав мӑшӑр кукурус вӑрришӗн!

— Глянь, как она мучается из-за пары кукурузных зерен, эта Хаджи Ворона!

VIII. Ҫаран // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ровоама хаджи инкене чи малтанхи хут курнипе Стайка пӗлместчӗ-ха Гинка ҫав хӗр-манахӑн инкӗшӗ пулнине, вӑл хӗр-манахӑн янтарь шӑрҫине вӑрттӑн таткаласа пӗтерчӗ; шӑрҫи урай тӑрӑх саланчӗ те, Стайка чеен пӑхкаласа, ҫав хӗр-манах шӑрҫа мӗнле суйланине йӗкӗлтесе пӑхса тӑчӗ.

Впервые увидев госпожу Хаджи Ровоаму, Стайка еще не знала, что она приходится теткой ее хозяйке Гинке, и в отместку монахине потихоньку взяла несколько бусин из ее рассыпавшихся янтарных четок; теперь Стайка лукаво поглядывала, как монахиня шарит вокруг себя, разыскивая эти бусины.

VIII. Ҫаран // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫаран ҫинчех Бойчо пирки те сӑмахлама тытӑнчӗҫ, Ровоама хаджи ҫав Бойчона ҫапӑҫса вилнӗ терӗ.

На лужайке зашла речь о Бойчо, и госпожа Хаджи Ровоама сказала, что он убит в бою.

VIII. Ҫаран // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ровоама хаджи патне таврӑнмалла-и?

Вернуться к Хаджи Ровоаме?

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ровоама хаджи ҫакӑн пек сӑмах сарчӗ: Рада каҫхине хӑй патне урӑхла тумланса пыракан ерӗшкесене кӗртет имӗш.

Хаджи Ровоама пустила слух, будто Рада поздней ночью принимает переодетых любовников.

XVII. Хӑлха чикки // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унта пӗр Ровоама хаджи кӑна мар, эп ҫавна та пӗлетӗп.

Дело не в одной только Хаджи Ровоаме, это я тоже знаю.

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ровоама хаджи тӗрӗс калать…

— Хаджи Ровоама правду говорила…

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ун пек пулӑшаканни, — кам иккенне пӗлтермешкӗн те вӑхӑт ӗнтӗ, — тухтӑра чи малтанхи хут хупсассӑнах Марко бая вӑрттӑн пулӑшма пултарнӑскер, ватӑ бей арӑмӗ пулчӗ (вӑлах пулма кирлӗ иккенне Ровоама хаджи пӗррехинче каҫхи кӗлӗ тунӑ вӑхӑтра тӗшмӗртсе илес пек шухӑш тытнӑччӗ).

Этим союзником, — пора уже нам назвать его, — тайно помогавшим Марко освободить доктора и после первого ареста, была (как правильно догадалась однажды Хаджи Ровоама посреди вечерней молитвы) жена старого бея.

I. Бяла Черква // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ровоама хаджи тесен, Бойчо мӗнле вилнине сехре хӑпартмалла тӗплӗн кала-кала кӑтартрӗ: Огнянов аманнӑ пулнӑ та имӗш, ҫӗр варринче ҫырмаран хӑпарасшӑн тем пек асапланнӑ, тет, кашкӑрсем вара ӑна ҫавӑнтах кӑшласа янӑ пулать.

Хаджи Ровоама описывала смерть Бойчо с потрясающими подробностями: но ее словам, он, раненый, ночью пытался выползти из оврага, но волки свели его заживо.

I. Бяла Черква // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Юмерага хаджи каларӗ-ха, жандармсем лашисене ҫавӑтса пынӑ иккен, кашкӑрсем вӗсене хӑвалама тытӑнсан, жандармсем пӗр енне чупма тытӑннӑ, лашисем тепӗр енне…

Как я слышал, хаджи Юмер-ага сказал, что волки погнались за полицейскими, когда те вели коней в поводу, и будто полицейские пустились бежать в одну сторону, а кони в другую…

XXXV. Хӗл каҫмалли вырӑнта // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Сан ӑна Ровоама хаджи патӗнче шырамаллаччӗ! — хытӑрах каласа хучӗ Огнянов.

— Ты бы поискал ее у монахинь, у Хаджи Ровоамы! — в тревоге воскликнул Огнянов.

XXVIII. Вериговӑра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ларнӑ ҫӗртен тӑчӗ те вӑл, ҫыран хӗрринчен типӗ хӑмӑш касса, шӑлаварне хыврӗ, вара Хаджи Димитр вӑхӑтӗнче сурана мӗнле ҫумалли меслетпе хӑй суранне ҫума шут тытрӗ.

Он встал, срезал стебель сухого тростника, росшего у берега, и снял брюки, чтобы промыть рану по способу, который он знал еще со времен Хаджи Димитра.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Уншӑн мӗнех вара, енчен ӑна Ровоама хаджи кураймасть пулсан?

Что для нее значило презрение Хаджи Ровоамы?

XXVI. Чӗнмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ровоама хаджи текех чӑтса тӑраймарӗ: — Ҫухал куҫ умӗнчен! Тухса кай халех, куҫӑм ан курнӑ пултӑр! — тесе кӑшкӑрса ячӗ те вӑл ҫиллине шӑнараймасӑр ҫавӑнтах Радӑна тӗксе кӑларса ячӗ.

Хаджи Ровоама вскипела: — Вон, проклятая! Чтоб ноги твоей у меня больше не было! — закричала она, чуть не задохнувшись от ярости, и вытолкнула Раду за дверь.

XXVI. Чӗнмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Лӑпланса ҫитрӗ те савӑк кӑмӑллӑн Ровоама хаджи патне кайрӗ, лешӗ ниҫтан тавҫӑраймарӗ хӗрӗн кӑмӑл мӗншӗн уҫӑлса ҫитнине.

Спокойная и сияющая, пошла она к Хаджи Ровоаме, которая сразу же заметила непонятную перемену в настроении своей воспитанницы.

XXVI. Чӗнмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

«Огнянов ҫавӑнта пулмалла», — тесе шухӑшларӗ Рада, полицейскисем шӑпах ҫав самантра Дария хаджи пӳлӗмӗ патнелле ҫывхаратчӗҫ.

Скорее всего, Огнянов был там, а полицейские уже приближались к келье Хаджи Дарии.

XXVI. Чӗнмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Дария хаджи тухтӑрӑн инкӗшӗ пулать, вӑл Бойчона та хӳтӗлет.

Дария была теткой доктора Соколова и защитницей Бойчо.

XXVI. Чӗнмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Икӗ хӗр-манах, Дария хаджи пӳлӗмӗ еннелле пӑхкаласа, тем пӑшӑлтатса илчӗҫ.

Две монахини, стоя в стороне, шушукались, указывая глазами на келью Хаджи Дарий.

XXVI. Чӗнмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех