Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хаджи (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Акӑ купта унӑн «Ача чухнехи» повеҫӗ те пур, «Воскресение», «Хаджи Мурат», «Поликуша», «Детство», «Севастопольские рассказы» тата хӑшпӗр пӗчӗк калавӗсем: «Хуҫипе тарҫи», «Филиппок!»

Куҫарса пулӑш

3 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Галлям хаджи лашисем тата, кӗркунне пулин те, ытлашши тарлама пуҫларӗҫ.

И лошади Галляма-хаджи, несмотря на осень, стали больно потливыми.

XII // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Ҫитменнине тата, Галлям хаджи хӗрӗ те, ӗлӗк ку таврана килсех ҫӳременскер, Шуратӑл хӗрринче уҫӑлса ҫӳреме иленчӗ.

А тут еще дочка Галляма-хаджи, которая раньше почти и не показывалась в их краях, стала устраивать прогулки на Белую.

XII // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Е вӑл Галлям хаджи ҫурчӗ-и?

Да разве тот дом Галляма-хаджи?

XV // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Халӗ вӑл Галлям хаджи лавккаҫӑран пачки-пачкипе укҫа тата эрех илнӗ чухнехи пек хаваслӑ та уҫӑ кӑмӑллӑ мар.

Он уже не был оживлен, как в тот момент, когда получал от лавочника Галляма-хаджи свертки с деньгами и водку.

XV // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Унтан Галлям хаджи енне ҫаврӑнчӗ.

После повернулся в сторону Галлям-хаджи.

IX // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

— Сире тав тӑватпӑр, господин полковник, — терӗ те Галлям хаджи, тӑрантас ларкӑчӗ айне ухтарса, халь ҫеҫ ҫулнӑ курӑк ӑшӗнчен икӗ четвӗрт эрех туртса кӑларчӗ.

— Вас благодарим, господин полковник, — сказал Галлям-хаджи и, порывшись под козлами тарантаса, вытащил из свеженакошенной травы две запечатанных четверти водки.

IX // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

— Сирӗн салтакӑрсем халь ҫеҫ хӑнара пулнӑ ялти лавккаҫӑ, Галлям хаджи, Галлям Хангильдин.

Тот подобострастно приложил руки к груди: — Лавочник я из той деревни, где побывали в гостях ваши солдаты, Галлям-хаджи, Галлям Хангильдин.

IX // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Ун ҫумне окопсенчи тар таварӗсене ҫуса тӑкма ытти боецсем; ҫӑвар вылятма юратакан каспиецсем те, Хаджи Мурат йӑхӗ те, хӑватлӑ вырӑс ҫырмин пӑтранчӑк, йӑрӑм-ярӑм нефтьлӗ шывӗ ҫине тунсӑхлӑн тинкерсе пӑхакан абхазец та хушӑнчӗҫ.

С ним пристроились еще бойцы, чтобы отмыть подпалины окопного пота; тут и балагуры-каспийцы, и потомки Хаджи Мурата, и абхазец, с тоской наблюдающий мутные, с нефтяным накатом, воды великой русской реки.

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ҫӗрӗҫӗ енӗпе пыракан инструктажсене хӑнӑхса ҫитнӗ колхозниксем Шамильпе Хаджи Мурат йӑхӗнчен тухнӑ ҫамрӑксене тавҫӑрса илмелле тӑнлантарма, паттӑр коллективӑн — тӗплӗ халӑхран тухнӑ, тӗрлӗ чӗлхеллӗ этемсен вӑй-хӑватне вӗсене те хӑйсем пекех ӑнланакан тума кирлӗ сӑмахсем тупса калама пӗлеҫҫӗ.

Привыкшие к земледельческому полевому инструктажу, колхозники находили слова и понятия, чтобы доходчиво все объяснить молодым ребятам из рода Шамиля и Хаджи Мурата.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Меккӑна кайса килнӗ ҫынна пирӗн хаджи теҫҫӗ, вӑл чалма тӑхӑнса ҫӳрет.

Кто в Мекке был, тот называется хаджи и чалму надевает.

3 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ахальтен мар-тӑр Ҫеҫпӗл хӑйӗн пурнӑҫӗнчи чи йывӑр тапхӑрта Толстойӑн «Хаджи Мурат» ятлӑ кӗнекине ҫав тери пикенсе куҫарнӑ.

Куҫарса пулӑш

«Чӑваш пулар та итлесе пӑхар...» // Геннадий Волков. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с. — 5–8 с.

Смион Хаджи аҫа ҫапнӑ чухнехи пек хытса тӑчӗ.

Хаджи Смион стоял как громом пораженный.

VIII. Ҫаран // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ӑсран кайран пуль эс, хаджи бай! — кураймасӑр сиввӗн каласа хучӗ Стефчов.

— Ты с ума сошел, Хаджи! — крикнул Стефчов, пронизывая его ненавидящим взглядом.

VIII. Ҫаран // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эс ан ҫулӑх ӑна, — йӑлӑннӑ сасӑпа каларӗ Смион Хаджи.

Но трогай ты его, — с мольбой в голосе проговорил Хаджи Смион.

VIII. Ҫаран // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Смион Хаджи хӑй сӑмахӗнчен хӑй сехӗрленсе ӳкрӗ, мӗншӗн ҫапла каласа хучӗ-ха вӑл, пӗр турӑ кӑна пӗлет.

Хаджи Смион пришел в ужас от своих слов, вырвавшихсяу него как-то непроизвольно, бог весть почему.

VIII. Ҫаран // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Шӑпах вӑл, урӑх никам та мар, — кӗтмен ҫӗртен каласа хучӗ Смион Хаджи.

— Он и есть, дело ясное, — неожиданно проговорил Хаджи Смион.

VIII. Ҫаран // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Сӑмах мӗн пирки пынине жандарм тӗшмӗртрӗ те, Стефчовпа Смион хаджи патнерех пырса, ҫакӑн пек пӑшӑлтатрӗ.

Полицейский уразумел, о чем идет речь, и, подойдя к Стефчову и Хаджи Смиону, шепнул им.

VIII. Ҫаран // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Смион Хаджи ҫавӑнтах Радӑна куҫ хӗссе илчӗ: «Эсӗ мана шан, Граф пурӑнать» тесе калассӑнах туйӑнчӗ.

И Хаджи Смион дружелюбно подмигнул Раде, словно желая сказать: «Ты мне верь, Граф жив».

VIII. Ҫаран // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Эп сире калатӑп, Граф сывах тетӗп, Граф вилме шухӑшламасть те тетӗп! — терӗ Смион хаджи.

— А я вам говорю, Граф жив, Граф и не думает умирать!.. — откликнулся Хаджи Смион.

VIII. Ҫаран // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех