Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хаджи (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫакӑн пек йӗркесӗрлӗх туса хунӑшӑн пуринчен ытла Ровоама хаджи тарӑхса кайрӗ.

Болыше всех возмущалась этим недостойным подозрением Хаджи Ровоама.

XXVI. Чӗнмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫав галерейӑ тӗлне Ровоама хаджи пӳлӗмӗ те тухать.

На эту галерею выходила и келья Хаджи Ровоамы.

XXVI. Чӗнмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫак Атанаси хаджи яланах васкамасӑр тӑсса юрлатчӗ те, хальхинче суккӑра вӑл юрланӑ пек те туйӑнмарӗ, ытла хӑвӑрт такмакланӑ пекех туйӑнчӗ.

Хаджи Атанасий всегда пел протяжно и медленно, но теперь слепому чудилось, будто он ужасно спешит.

XXV. Ҫӑмӑл ӗҫ мар // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Атанаси хаджи «Херувимскине» юрласа пӗтеретчӗ ӗнтӗ, кӗл тӑвас вӑхӑт иртсе пыратчӗ.

Хаджи Атанасий заканчивал пение «херувимской», служба подходила к концу.

XXV. Ҫӑмӑл ӗҫ мар // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Аптранӑ кӑвакал кутӑн чӑмать, — мӑкӑртатрӗ Ровоама хаджи.

— Покатился горшок, да попал в мешок, — пробормотала Хаджи Ровоама.

XXI. Хур кӑтартма хӑтланни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Мӗнле Краличе? — ыйтрӗ Ровоама хаджи, ыттисем пӗлнине вӑл пӗрремӗш хут пӗлмесӗр юлнӑран шалт тӗлӗнсе кайрӗ.

— Какого Кралича? — спросила Хаджи Ровоама, удивляясь тому, что первый раз в жизни она чего-то не знает.

XXI. Хур кӑтартма хӑтланни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Мӗн пулнӑ вара? — ыйтрӗ халиччен нимӗн пӗлмен Ровоама хаджи.

— В чем дело? — спросила Хаджи Ровоама, ничего не понимая.

XXI. Хур кӑтартма хӑтланни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Госпожа, эс мана тӗрӗс каларӑн, — терӗ вӑл, Ровоама хаджи пӳлӗмне ҫитсе кӗрсен.

— Ты была права, госпожа, — сказал он Хаджи Ровоаме, войдя в ее келью.

XXI. Хур кӑтартма хӑтланни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ровоама хаджи тӗрӗс калать: Соколов тухтӑр ҫав сехетре чӑннипех тӗрӗк майри патӗнче пулнӑ…

Хаджи Ровоама права, — доктор Соколов в этот час действительно был у турчанки…

XXI. Хур кӑтартма хӑтланни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Евчисем пӗри ҫав икӗ питлӗ Смион хаджи те, тепри Алафрангов.

Сватами будут Хаджи Смион, этот вездесущий хамелеон, и Алафранга.

XX. Пӑшӑрхану // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ровоама хаджи ӗҫӗ ӗнтӗ вӑл.

Разумеется, это дело рук Хаджи Ровоамы.

XX. Пӑшӑрхану // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫав Ровоама хаджи мӗн те пулин элеклесе панӑ пулсан ҫеҫ.

Скорей всего это Хаджи Ровоама наплела ему про нас.

XX. Пӑшӑрхану // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Смион хаджи те кулкаларӗ, анчах хӑй мӗншӗн кулнине вӑл пӗлмерӗ.

Улыбнулся и Хаджи Смион, хоть и сам не знал почему.

XIX. Ламри сӑмах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Шикленетӗп-ха эпӗ, хаджи бай, каллех хама намӑслантармӗҫ-ши тетӗп, — тесе хушса хучӗ Огнянов.

— Боюсь, Хаджи, как бы меня опять не осрамили… Стефчов не отрывал глаз от газеты, которую держал в руках.

XIX. Ламри сӑмах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов Соколовпа калаҫса пӗтернӗ хыҫҫӑн Смион хаджи еннелле ҫаврӑнчӗ.

Огнянов, прервав свою беседу с Соколовым, проговорил:

XIX. Ламри сӑмах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Юррине кӑна кӑшт урӑххине юрлаччӑрччӗ, — Смион хаджи ҫав спектакль хыҫҫӑн юрланӑ юрра тиркенӗ пек туса, хӑй сӑмахне калама тытӑннӑччӗ ҫеҫ, калама юраманне сасартӑк сиссе илчӗ те хӑй кӗсйинче тем хыпашлама пуҫларӗ.

Только песню пускай споют другую, — начал было Хаджи Смион, но вдруг спохватился, что косвенно порицает песню, спетую после спектакля, и в смущении принялся шарить у себя по карманам.

XIX. Ламри сӑмах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тӑраткаланнӑ ҫӳҫӳ сана пит пулӑшрӗ, — тесе мухтарӗ ӑна Смион хаджи.

Очень тебе помогли волосы, — похвалил его Хаджи Смион.

XIX. Ламри сӑмах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вырнаҫса ларсанах Смион хаджи Огняновран ҫакӑн пек ыйтрӗ:

Как только они сели, Хаджи Смион обратился к первому:

XIX. Ламри сӑмах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Эпӗ те шанмастӑп, — ун хутне кӗчӗ Смион хаджи, — хаҫатҫӑсем вӗсем тикансем пекех халӑха лартаҫҫӗ.

— И я не верю, — поддержал его Хаджи Смион, — газетчики врут, как цыгане.

XVIII. Ганко кофейнинче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Эс, Павлаки, айӑп ан ту та мана, нимӗн те пӗлместӗн-ҫке, эс те, хаджи, нимӗн те пӗлместӗн, — хӗрсе хирӗҫ тӑчӗ вӑл.

— Ты, Павлаки, извини меня, ни черта не понимаешь, и ты, Хаджи, тоже, — возразил он горячо.

XVIII. Ганко кофейнинче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех