Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

уҫӑмсӑр (тĕпĕ: уҫӑм) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл, тыткӑнри повстанец-казак алла ҫаклансан, тек ӗнтӗ нумай шухӑшласа тӑмарӗ, хӗрхенӗвӗн уҫӑмсӑр сассине те итлемерӗ.

Он уже не раздумывал, не прислушивался к невнятному голосу жалости, когда в руки ему попадался пленный казак-повстанец.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Донӑн тепӗр енче ҫӗр каҫипех уҫӑмсӑр шӑв-шав тӑнӑ иккен, мӑлатуксемпе шакканӑ, урапа кустӑрмисем лӑчӑртатнӑ сасӑсем илтӗннӗ.

Всю ночь на той стороне Дона слышались гомон, стук молотков, скрип колес.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Шавлӑ калаҫӑвӑн уҫӑмсӑр кӗрлевӗ ӳссех пычӗ, тыткӑнри коммунистсене хирӗҫ, урисемпе таплаттарса, вӗтӗр-шакӑр ача-пӑча чупса кайрӗ.

Взметнулся глухой гул оживившегося говора, затопотали ноги бежавших навстречу пленным ребятишек.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Площадьрен уҫӑмсӑр шӑв-шав сӗрлени илтӗнсе тӑчӗ.

С площади доносился глухой гомон.

LII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ун патне Чир полкӗн командирӗ — пӗчӗк те астуса юлмалла мар уҫӑмсӑр пит-куҫлӑ, ҫӳллӗ атаманец тата сотня командирӗсем иккӗн пычӗҫ.

К нему пришли командир Чирского полка — высокий атаманец с неприметными, мелкими, стирающимися в памяти чертами лица и двое сотенных.

XXXVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Шеллесе хӑтланнӑшӑн вӑл хӑйне пӑртакҫӑ тарӑхрӗ, — ара, пуҫра уҫӑмсӑр хӗрхенӳ ҫурални ҫеҫ ӑна тӑшмана ирӗке яма хистерӗ-ҫке-ха?

Ему было слегка досадно на чувство жалости, — что же иное, как не безотчетная жалость, вторглось ему в сознание и побудило освободить врага?

XXXVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Юр ҫинче уҫӑмсӑр мӗлкесем ӳппӗн-тӳппӗн тӑсӑлаҫҫӗ.

На снегу смыкались невнятные тени.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн сӳнме пӗлми хӗрхенӳсӗр ҫутине пула ҫынсен чунӗсене уҫӑмсӑр пӑлхану тытса илет, выльӑх-чӗрлӗх кансӗрленсе асапланать.

И от его нещадного немеркнущего света рождалась у людей невнятная тревога, нудился скот.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

«Чӑтӑм пӗтрӗ, тӑванӑм!» — илтӗнчӗҫ Петрона уҫӑмсӑр мӑкӑртатса каланӑ сӑмахсем.

«Невтерпеж, братушка!» — слышались Петру невнятные слова.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сасартӑк ун ӑшӗнче шиклӗхпе пӗр шайлӑ уҫӑмсӑр пӑлхану капланса хӑпарчӗ.

В нем вдруг выросло смутное, равносильное страху беспокойство.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унсӑррӑн темле уҫӑмсӑр та ултавлӑ пулса тухать…

А то как-то и недосказанно и нечестно…

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах эрне вӗҫнелле, ҫӗнӗ вырӑна хӑнӑхса ҫитерехпе, ӑшра темле уҫӑмсӑр сехӗрленӳ йӑшалана пуҫларӗ.

Но к концу недели, когда он уже освоился в новом положении, проснулся невнятный страх.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Казачка пуҫне пӗшкӗртрӗ; унӑн ҫӳхе те шупкарах хӗрлӗ тути хӗррисенче ӑшӑ кулӑпа уҫӑмсӑр пӑшӑрханун йӳҫӗ йӗрӗ палӑрчӗ.

Казачка наклонила голову, тепля в углах тонких, неярко окрашенных губ улыбку и невнятную горечь сожаления.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Старик кайрӗ те, ҫеҫен хир варринче вара иртен-ҫӳренсен куҫӗсене хӑйӗн ӗмӗртенхи кичем сӑнӗпе салхулатма, ҫынсен чӗрисенче уҫӑмсӑр тунсӑх вӑратма пӗртен пӗр часавай юпи ҫеҫ тӑлӑххӑн ларса юлчӗ.

Старик уехал, а в степи осталась часовня горюнить глаза прохожих и проезжих извечно унылым видом, будить в сердцах невнятную тоску.

XXXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Халӗ вӑл, кун-ҫулӗ татӑласси ҫинчен шухӑшланӑ чух, ӗлӗкхи пек, ҫурӑм тӑрӑх уҫӑмсӑр ҫӳҫенӳ хумӗ сӑрӑлтатса чупнине, чуна йывӑр хуйхӑ кӑшласа тӑнине нимӗн чухлӗ те туймарӗ.

Он не ощущал, как бывало, невнятной дрожи вдоль позвоночного столба, сосущей тоски при мысли о том, что у него отнимут жизнь.

XXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫынсем кӗпӗрленсе тулнӑ урампа кил картисем тӑрӑх ҫил-тӑвӑл вӑхӑтӗнчи пек уҫӑмсӑр шав шӑвӑнса иртет.

Глухой буревой гул по улице, по дворам, набитым людьми.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Подтелков, утнӑ май, нӳрӗ курӑкӑн нумай тӗрлӗ уҫӑмсӑр шӑршине шӑршласа пырать.

К многообразным невнятным ароматам намокшей травы принюхивался, шагая, Подтелков.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫеҫен хирте, хутортан пӗр ҫукрамра пулӗ, аслӑ ҫул тӑрӑх колоннӑсем тӑсӑлса шӑваҫҫӗ; ҫил унтан уҫӑмсӑр шӑв-шавсене, лашасем кӗҫеннӗ, кустӑрмасем лӑчӑртатнӑ сасӑсене хӑваласа килет.

В степи, в версте расстояния от хутора, тянулась по шляху колонна; до дворов доплескивало ветром невнятный гул голосов, конское ржанье, перегуд колес.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Шӑнӑр туртса лартнӑ пек чалӑшса кайнӑ тутинчен уҫӑмсӑр та ирсӗр сӑмахсем сирпӗнсе тухрӗҫ.

С губ его, сведенных судорогой, соскакивали невнятные, перемешанные с матерной руганью слова.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Сотня командирӗ казаксен ҫар тивӗҫӗ, тӑван ҫӗршыв, революци ҫинчен татах тем те пӗр пакӑлтатса тӑчӗ, казаксене лӑплантарса калаҫрӗ, ыйтусем ҫине уҫӑмсӑр ответсем пачӗ.

Сотенный еще долго говорил о воинском долге, родине, революции, успокаивал казаков, уклончиво отвечал на вопросы.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех