Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

уҫрӗ (тĕпĕ: уҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хуҫи ҫурма тӗттӗм пӳлӗмре ларнине асӑрхаса вӑл чӳрече патне утса пычӗ, хулӑн карӑсене яриех уҫрӗ.

Увидев, что шеф сидит в полумраке, она подошла к окну и распахнула тяжелые шторы настежь.

Таҫта — чикӗ леш енче // Галина Матвеева. Килти архив

Кӗме юрамастчӗ пуль ҫав, мӗншӗн тесен Николай Антоныч следователӗн алӑкне уҫрӗ те хупрӗ, унтан, кӑштах именнӗ пек пулса, тенкел ҫине ларчӗ.

Очевидно, было ещё нельзя, потому что, приоткрыв дверь к следователю, Николай Антоныч закрыл её и сел на скамью с немного оскорблённым видом.

Ҫиччемӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл ӑна хӑлхи патне чаплӑн илсе пычӗ, сехет шакканине итлерӗ, унтан, мрамор пек шупка пӑнчӑллӑ пӳрнипе асапланса, хуппине уҫрӗ.

Он с важностью приложил их к уху, послушал, как они тикают, и затем не без труда отколупнул крышку мраморным ногтем со множеством белых пятнышек, как известно приносящих человеку счастье.

XLV. Ҫиле май // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Чӗриклетекен пысӑк алӑксене икӗ аллипе тытса майӗпен уҫрӗ те вӑл хӑнасене йышӑнакан пысӑк пӳлӗме тухрӗ.

Осторожно, обеими руками открывая тяжелые скрипучие двери, он отправился в гостиную.

XLI. Ёлка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Паян та вӑл ҫӗрлех вӑранчӗ, куҫне ярах уҫрӗ, анчах нимӗнле улшӑну та курмарӗ.

Он сегодня проснулся среди ночи, широко открыл глаза, но ничего особенного не заметил.

XLI. Ёлка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Почтальон каретӑн хыҫалти алӑкне уҫрӗ те, посылка туртса кӑларчӗ.

Почтальон открыл заднюю дверцу и вынул из кареты посылку.

XL. Офицер мундирӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гаврик ӑна уҫрӗ те, малтанхи сӑмахсене аран-аран тӑсса вуласа тухрӗ.

Гаврик его раскрыл и по складам прочел первые слова.

XXXVI. Йывӑр сумка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Анчах ашшӗ ҫыру сӗтелӗ патне пырса пӗр ещӗкне уҫрӗ те тӗлӗнсе кайнӑ ачана пӗр илемлӗ картинкӑллӑ шоколад тыттарчӗ.

Но тут отец молча подошел к письменному столу, отомкнул его и подал совершенно ошеломленному мальчику плитку шоколада с передвижной картинкой на обертке.

XXXIII. Ушкисем // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Шӑтӑртатакан курӑк ҫинче шултӑран ярса пусса, вӑл пӳрт патне пычӗ, алӑка хаяррӑн тытса уҫрӗ.

Крупно шагая по трескучему бурьяну, он подошел к хибарке и с остервенением дернул дверь.

XXVII. Асатте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гаврик урипе пӗчӗк алӑка тапса уҫрӗ те, ачасем кӗрен чечексем ӳсекен пахчана кӗчӗҫ.

Гаврик толкнул ногой калитку, и друзья пролезли в сухой палисадник, обсаженный лиловыми петушками.

XXIII. Гаврик пичче // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ӗхлете-ӗхлете консервине уҫрӗ, вара темшӗн ҫаннине тавӑрса, ӑна вӑл камин ҫине хурса ӑшӑтма пуҫларӗ.

Пыхтя, он открыл консервы и, зачем-то засучив рукава, стал подогревать их на камине.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Матрос куҫӗсене уҫрӗ, ача ҫине аялтан ҫӳлелле тинкерсе вӑрӑммӑн пӑхрӗ те, нимӗн те чӗнмерӗ.

Матрос открыл глаза и посмотрел на мальчика снизу вверх, внимательно и очень напряженно, но ничего не ответил.

XIX. Кӗрепенке ҫурӑ ҫакӑр // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Старик лампа сӳнтерсе, таса сывлӑш кӗтӗр тесе, алӑка уҫрӗ.

Дедушка потушил коптилку и отворил дверь, чтобы впустить свежего воздуха.

XVI. «Башеннӑй, пер!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Чӑтаймарӗ лешӗ, йӑл кулса куҫне уҫрӗ.

Та не выдержала, улыбаясь, открыла глаза.

Кӗл чечексем // Валентина Элиме. Килти архив

Анчах, вырӑн ҫине вырттарсанах, ача, ҫывӑрса тӑраннӑ куҫӗсене уҫрӗ те, йӗри-тавра тӗлӗнсе пӑхса илчӗ: — Эпир халӗ те каятпӑр-и-ха? — терӗ вӑл.

Но едва его уложили в постель, как мальчик открыл совершенно свежие глаза, с изумлением осмотрелся и сказал: — Мы еще едем?

X. Килте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Эй, турӑ, мӗнле йывӑрланса кайнӑ вӑл! — Павлик, ыйхӑпа хуралса кайнӑ куҫӗсене уҫрӗ те, нимӗн тӗлӗнмесӗр, хавасланмасӑр: — Э? Аппа! — терӗ.

— Бож-же мой, какой стал тяжелый! — Павлик открывает совершенно черные со сна глаза, с безгранично равнодушным изумлением говорит: — О? Тетя!

IX. Ҫӗрлехи Одессӑра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Кухарка шыв турттаракан пичке патне пычӗ те, аллине кӗпе аркипе чӗркесе, пичке пӑккине уҫрӗ.

Она отошла к водовозной бочке, завернула руку в подол клетчатой панёвы и отбила чоб.

I. Уйӑрӑлни // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл хыпӑнса сывларӗ те куҫне хупрӗ, каллех куҫне уҫрӗ те, ун куҫӗнче темӗнле урӑ та ытла ҫивӗччи, ҫак еккине янӑ чухне калакан сӑмахсенчен вӗҫӗ-хӗррисӗр инҫетре тӑраканни йӑлтлатса илчӗ.

Он судорожно вздохнул и закрыл глаза. Потом открыл, и что-то очень трезвое, острое, бесконечно далёкое от этих страстных признаний мелькнуло в его быстром взгляде.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Акӑ мӗншӗн вӑл ҫыру сӗтелӗн сунтӑхне пӗр сӑмахсӑр туртса уҫрӗ те пистолета илчӗ.

Вот почему он молча выдвинул ящик письменного стола и достал пистолет.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пулма пултарас ҫук пек те, анчах вӑл ярханах шинелӗпе ҫӗр ҫинче ларса тӑнӑ чух куҫне уҫрӗ те уйӑрса илейми тӗтреллӗ куҫ витӗр мана курсан, кӑшт ҫеҫ илтӗнмелле: «Катя», тесе пӑшӑлтатрӗ.

Может показаться невероятным, но я обрадовалась, когда, сидя на земле в расстёгнутой шинели, он поднял глаза и сквозь туман, которым был ещё полон страшноватый, неопределённый взгляд, увидел меня и сказал чуть слышно: «Катя».

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех