Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

уссине (тĕпĕ: усӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ыйтма юрать, — терӗ старик, табак тӗслӗ уссине мӑнкӑмӑллӑн якатса.

— Просить можно, — сказал старик, важно разглаживая табачного цвета усы.

XV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Эх, юратнӑ хӗрарӑмсем! — терӗ те Евсей, уссине якаткаласа, пит-куҫне хӗскелесе илчӗ.

— Эх, любезные бабочки, — сказал Евсей, поглаживая усы, щуря глаза и давая волю чертикам.

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Самойлов, ҫакӑнпа усӑ курса, Андрей Васильевич ҫывӑхнерех пычӗ, ӑна табак турттарчӗ, вара сайра уссине алтупанӗпе сӑтӑрса, шӑппӑнрах ҫапла ыйтрӗ:

Воспользовавшись этим, Самойлов подошел ближе к Андрею Васильевичу, дал ему закурить и, потирая ладонью редкие усы, тихо спросил::

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Туртни — нимӗн те мар, — калаҫма пуҫларӗ вӑл, тӗтӗмпе сарӑхнӑ уссине пӳрнипе тӗккелесе.

— Покурить — это ничего, — заговорил он, поглаживая пальцем желтые от дыма усы.

VI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Татьяна ырласса кӗтнӗ пек пулса, Хворостянкин кулнӑ пек туса илчӗ, уссине якатрӗ:

— Хворостянкин, как будто ожидая одобрения Татьяны, улыбнулся, протирая усы:

VI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Хворостянкин шухӑша кайрӗ, уссине сӑтӑркаласа илчӗ, вара, унчченхи пекех ҫурӑмӗпе Татьяна еннелле тӑрса, ҫапла ыйтрӗ:

— Хворостянкин задумался, потер усы, и, как и прежде, встав спиной к Татьяне, спросил:

VI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Воронин тӗксӗмленчӗ, уссине сиктеркелесе илчӗ.

Воронин нахмурился, подернув усами.

XII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Ҫук, пирӗннинчен пӗрре те начар мар! — терӗ те вӑл, каллех уссине сиктеркелесе илчӗ.

— Да, не хуже, не хуже! — повторил он и еще раз подернул усами.

XI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Начар та мар пек, — килӗшрӗ Воронин ӳсекен уссине сиктеркелесе; Бояркина вара сасартӑк вӑл ҫакна темшӗн кӑмӑлсӑрланса тунӑ пек туйӑнчӗ.

— Пожалуй, не хуже, — согласился Воронин, пошевелив отрастающими усами, и Бояркину вдруг показалось, что сделал он это от какого-то внутреннего недовольства.

XI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Тимофей Ильич, уссине алтупанӗпе ҫавӑрса тытса, шухӑшласа илчӗ.

— Тимофей Ильич сжал ладонью скобку усов, подумал.

XVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл, салхуллӑскер, апат ҫиме ларсан та, апатне тӗкӗнмерӗ, арӑмӗ ҫине пӑхмарӗ, сапаланчӑк уссине сылтӑм аллинчен кӑлара пӗлмерӗ.

Был он мрачен, сел завтракать, но к пище не притрагивался, на жену не смотрел, а правая рука так и не выпускала сильно помятые усы.

XIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Эсӗ мӗн уссине пӗтеркелетӗн!

А ты чего ус крутишь!

XIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Головачев та сада пӑхрӗ, анчах йӑвана та, кайӑксене те курмарӗ; уссине ывӑҫа тытса, вӑл шухӑша кайрӗ:

Головачев тоже посмотрел в сад, но не увидел ни гнезда, ни птичек, сжал в кулаке усы и подумал:

XIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Иван Кузьмич Головачев, хӑйӗн тулӑ тӗслӗ сарӑ уссине якаткаласа, райком секретарьне савӑнӑҫлӑн кулса кӗтсе илчӗ; унӑн кулли ҫакӑн пек каланӑ пекех туйӑнчӗ:

Иван Кузьмич Головачев, поглаживая свои мягкие пшеничного цвета усы, встретил секретаря райкома радостной улыбкой, как бы говоря:

XIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Аллипе уссине шӑлса якатрӗ те хӑйӗн шуйттанла куҫӗсемпе кил хуҫи хӗрарӑмӗ ҫине пӑхрӗ:

Подбодрив ладонью усы и взглянув бесовским глазом на хозяйку, сказал:

X // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Начар мар хусах хӗрарӑм, килӗшӳллӗскер», — шутларӗ те Игнат Савельевич уссине пӗтӗркелесе илчӗ.

«А ничего собой вдовушка, подходящая закусочка», — подумал Игнат Савельевич и стал рукой подбадривать усы.

X // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Пуҫне пӗлӗте ҫити каҫӑртать, уссине турать — господин, урӑх никам та мар…

Голову задерет черт-те куда, усы напушит — господин, да и только…

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Сана куҫ хӗсмерӗ пулӗ-ҫке, уссине пӗтӗркелерӗ-и, кофта ҫине шӑтарас пек пӑхмарӗ-и, ылханлӑ хӗрарӑмҫӑ?

Глаза тебе не строил, не крутил усы, не косился за кофточку, бабник проклятый?

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Прокофий уссине тытса лутӑркарӗ.

— Прокофий помял усы.

VI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Чанах ҫапла, аван та, ӗҫчен те, анчах ӑна урӑх ҫӗре куҫарсан авантарахчӗ… — Прокофий, уссине тути ҫинелле сӑтӑра-сӑтӑра, кулса илчӗ.

— Верно, и справедливая и работящая, а только ежели б ее взяли от греха… — Прокофий усмехнулся, пригладил вниз, на губу, усы.

VI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех