Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

урпа сăмах пирĕн базăра пур.
урпа (тĕпĕ: урпа) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Каҫалапа, пусӑра тӗттӗмлене пуҫласан, ҫум ҫумлакан хӗрарӑмсем катмакӗсене хулпуҫҫи ҫине пӑшал пек хурса, юрла-юрла хӑйсен станӗсем патнелле кайрӗҫ, комбайнсем кӗрлеме чарӑнчӗҫ, урпа пучахӗсем ҫинче хедер ҫуначӗсем йӑлтӑртатса ҫаврӑнмаҫҫӗ ӗнтӗ.

На закате дня, когда померкла степь и полольщицы, затянув песню и положив тяпки на плечи, как ружья, пошли к своим станам; когда уже не гудели комбайны и не блестели под колосьями ячменя крылья хедера.

XI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Тырӑ типшӗрнӗ, васкавлӑ ӗҫлемелле, тата МТС-ран комбайнсем ҫитнӗ, ыран урпа вырма пуҫламалла.

Хлеба подсохли, надо было торопиться, к тому же из МТС прибыли комбайны, и завтра должна начаться косовица ячменя.

X сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

«Пахчаллӑ пулас текенсем харпӑр хӑй пӳрчӗ тӗлӗнче карта тытса ҫавӑрӑр, пахча тӑвӑр, анчах нормӑран ытла ан илӗр», — терӗ вӑл, ытти ҫӗрне вара сухаларӗ те ҫуркунне урпа акса шуратрӗ…

«Кто, говорит, желает, пусть обзаводится огородом возле хаты и чтобы не больше нормы», а ту землю запахал и весной посеял общественный ячмень…

IV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Урпа шуралса ларнӑ.

Ячмень уже весь побелел.

IV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пӗрер минут иртсен, вӑл урпа хывӑхӗ ҫыпҫӑнса тулнӑ нӳрӗ кӗленчепе пӗр пулӑштух эрех илсе кӗртрӗ.

Спустя минуту принес влажную, с ячменной шелухой на стенках, бутылку водки.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тӳп-тӳррӗн йӗркеленсе тӑнӑ ретсем, пиҫсе ҫитнӗ урпа хирӗ ҫилпе ҫӗкленсе хумханнӑ евӗр, кӑшӑлтатса илчӗҫ.

По выровненным рядам — шелест, будто по полю вызревшего чернобылого ячменя прошлась, гуляя, ветровая волна.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Пирӗн патӑмӑрта урпа ҫулма тытӑнчӗҫ ӗнтӗ.

— У нас уж ячмень зачали косить.

4 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Аксинья тунсӑхӑн та хаваслӑн чӑтӑмсӑррӑн кӗтсе пурӑннӑ япала, Григорий кӑмӑлне пӑтранчӑкӑн хӑратса пурӑннӑскер, урпа ҫулнӑ ҫӗрте пулса тӑчӗ.

То, чего ждала Аксинья с тоской и радостным нетерпением, то, чего смутно побаивался Григорий, — случилось на покосе.

20 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кунӑн кӗрӗшсе килнӗ тӑватӑ рабочи тата Григорий урпа ҫулма тухса кайрӗҫ.

Четверо пришлых рабочих, нанявшихся поденно, и Григорий выехали косить.

20 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Картишӗнче темиҫе шӑналӑк ҫине сарса хунӑ тулӑ, вир тата урпа хӗвел ҫинче типеҫҫӗ.

На дворе лежало на земле множество ряден с пшеницею, просом и ячменем, сушившихся на солнце.

II. Ҫул // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Эпӗ сана ҫак урпа хуҫи патне илсе каям — санпала вӑл хӑй калаҫса пӑхтӑр-ха.

Отведу я тебя к хозяину этого ячменя — пускай он сам с тобой рассчитается.

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Е санӑн урпа вӑл?

Или это твой ячмень?

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Хӑйӗн куҫӗсене йӑлтӑртаттарнипе те, кулнипе те ҫакӑн пек чаплӑ та савнӑҫлӑ тӗлпулу вӑхӑтӗнче темӗнле урпа ҫӗмелӗсене хӗрхенме кирлӗ маррине пӗлтересшӗн пулса, Евсей кӑмӑллӑн шӑлне йӗрчӗ те, Артамашова алран тытса, каларӗ:

Стараясь и взглядом и улыбкой показать, что при такой важной встрече не следует жалеть какой-то копенки ячменя, Евсей осклабился и, хватая руку Артамашова, сказал:

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Эсӗ мӗнле йӗркепе пӗр ҫӗмел урпа пӗтерсе хунӑ?

— Ты это по какому праву копну ячменя истребил?

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Мӗн те пулин пуласран йӗвен чӗлпӗрне Буланый уринчен кӑкарса, Евсей ӑна урпа ҫиме ирӗк пачӗ, хӑй ҫӗмел айне выртрӗ.

На всякий случай привязав конец повода к ноге, Евсей оставил Буланого наслаждаться ячменем, а сам лег под копну.

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Ҫӗмел айӗнче ҫӗркаҫма тивет, — шухӑшларӗ вӑл, сӗтеклӗ урпа пучахӗсем ҫисе килленекен лаши ҫинчен йывӑррӑн анса.

«Придется заночевать под копной, — подумал Евсей, тяжело слезая с коня, который уже лакомился сочными колосьями.

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑхӑт вунӑ минутран ытла та иртмерӗ, Буланый, ҫап-ҫутӑ ҫуталса выртакан урпа куписем еннелле ӑмсанса пӑхкаласа, ҫул хӗрринче ытла сӗтеклех мар курӑка ҫисе ҫӳреме, ӳпле патӗнчи сулхӑнра ҫурӑмӗсемпе типӗ те йӗплекен улӑм ҫине таянса, икӗ Евсей васкамасӑр калаҫса ларма пуҫларӗҫ.

Не более как минут через десять Буланый уже пощипывал не очень сочную траву вблизи дороги, не без коварных помыслов косясь на светлые кучи ячменя, а в тени, возле балагана, опершись спиной о сухую и колючую солому, сидели два Евсея и вели неторопливую беседу.

X // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫеҫенхир шавлать, юрлать, комбайнсемпе тырӑ вырмалли машинӑсем тулӑ, урпа выраҫҫӗ, йӗтемсенче тырӑ куписем сап-саррӑн йӑлтӑртатса выртаҫҫӗ, унтан йывӑр тиенӗ полуторкӑсем чупса тухаҫҫӗ, вырнӑ тырӑ пусси ҫӗмелсемпе чӑпарланать, — ҫакӑ пӗтӗмпех иртнӗ ҫулсенче те пулнӑ, вӑл ҫитес ҫулла та тепӗр хут пулать.

Степь гремит, поет, комбайны и жатки молотят пшеницу и ячмень, на гумне лежат и желтым блестят зерновые кучи, оттуда выбегают груженные полуторки, убранные поля пестрят копнами — все тоже самое было и в прошлые года, и также будет и в следующий год еще раз.

III // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫак кунсенче ҫынсем уй-хирте хӑйсен ӗҫӗ туса панӑ ҫимӗҫе курсан савӑнса ҫитереймиех хӗпӗртеҫҫӗ; вӗсен аллипе ӳстерсе ҫитӗнтернӗ тулӑ, урпа, сӗлӗ комбайнсен парӑсӗсем ҫине йывӑррӑн ӳкнӗ чухне, косогонсем ир те каҫ та кӗрленӗ чухне, вырса пӑрахнӑ анлӑ та куҫ хӑнӑхман хир ҫийӗнче шӑрӑх тӗтри чупнӑ чухне, — ҫынсемшӗн тата илемлӗрех те хумхануллӑраххи нимӗн те ҫук…

В эти дни у людей при виде выращенного хлеба, что породила их же работа, была неописуемая радость; когда выращенная их руками рожь, овес, ячмень начали тяжело падать на парус комбайнов, когда косогоры гремели днем и ночью, когда туман зноя бегал по сжатым бесконечным, к бескрайности которым не могли привыкнуть глаза, — для людей нет ничего более прекрасного и волнительного…

III // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вара машина, фарӑсен ҫутипе тӗттӗме касса, е стена пек таччӑн чечекленсе ларакан хӗвелҫаврӑнӑша, е ҫуткан-сарӑ урпа пучахӗсене, е кӗскен ӳсекен шӑрт пек ҫӑра вире ҫутатрӗ.

И машина, рассекая огнями фар темноту, освещала то цветущий, выраставший стеной подсолнух, то серебристо-желтые колосья ячменя, то низкое и густое, как щетка, просо.

V // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех