Чӑваш чӗлхи корпусӗ

«Турӑҫӑм, ҫак укҫан пӗр пайӗ те пулин манӑн пулсанччӗ!» — терӗ вӑл, йывӑррӑн сывласа, вара унӑн умӗнче тӗлӗкре курнӑ, 1000 червонец тесе ҫырса илӗртекен укҫа ҫыххисем хутаҫран тӑкӑннӑ пек пулчӗ.

«Боже мой, если бы хотя часть этих денег!» сказал он тяжело вздохнувши, и в воображеньи его стали высыпаться из мешка все виденные им свертки с заманчивой надписью: 1000 червонных.

Пӗрремӗш пай // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96–146 с.

Ку ӗҫ ҫӗр варринче пулнӑ, пур енчен те фугаскӑсемпе ҫунтаракан бомбӑсем тӑкӑннӑ, Тимош, мӗскӗн пушаннӑ урамра хӑй пуҫӗнчи чӳлмекне кӑларасшӑн асапланнӑ, пӳрт стени ҫумне те ҫапса пӑхнӑ.

Была ночь, кругом грохали фугаски и визжали зажигалки, и Тимофей возился на пустой улице со своим горшком и даже колотился головой о стену дома.

XI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Тӑкӑннӑ ҫулҫӑсен нӳрӗ сийне урисемпе сиркелесе, вӑл йывӑҫ тӗмӗсем хушшипе васкамасӑр утса кайрӗ.

Он тихо ступал меж кустов, разгребая ногами влажный покров опавшей листвы.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл, кучӗпе никӗс ҫинчен ишӗлсе тӑкӑннӑ кирпӗч купи ҫине тӑрӑннӑ та, мӗнле хуҫӑлса ӳкнӗ — ҫаплах выртать.

Он так и остался лежать, уткнувшись комлем в вывалившуюся из фундамента груду кирпичей.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл грузовикпе килнӗ те, халӗ ун ҫилпе касӑлса шӑннӑ пичӗ тӗлкӗшсе ҫунать, ҫавӑнпа куҫӗсенчен вут-хӗм тӑкӑннӑ пек, ҫутӑ ҫине пӑхсанах куҫӗсем ыратса кайрӗҫ.

Она ехала в открытом кузове грузовой машины, и лицо ее, исхлестанное ветром, закоченевшее на морозе, сейчас горело, ей было до боли трудно смотреть на свет — казалось, нестерпимый жар струился из глаз.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл калинккене урипе тапса уҫрӗ те, инкек пуласса сиссе тейӗн, хӑйӗн хӑвӑрт шуса пыракан мӗлкине хуса ҫитме тӑрӑшнӑ пек, кирпӗч сарнӑ тӑкӑннӑ ҫулҫӑсемпе витӗннӗ ҫул тӑрӑх чупса кайрӗ.

Распахнув ударом ноги калитку, он побежал по выложенной кирпичом и усыпанной сухими листьями дорожке в мрачном предчувствии беды.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Флигель умӗнчи уҫланкӑра сарӑ хӑлха алкисем чӳхенсе ларнӑ, чӑпар лӗпӗшсем кантӑка ҫапӑнса ҫунаттисене ҫӑтӑлтаттарнӑ, уҫӑ чӳречерен янаххисем ҫине улмуҫҫи ҫеҫки тӑкӑннӑ.

На поляне перед самым флигелем покачивались желтые одуванчики, бились о стекла пестрые бабочки, на подоконники открытых окон сыпался яблоневый цвет.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тӳпе тӗссӗрленнӗ, хура тӑхлан тӗслӗ, тулли кӳлленчӗксенчи пӑтранчӑк шыв ҫинче тӑкӑннӑ ҫулҫӑсем чӗтренсе выртнӑ, кӗрхи ҫӗртме тунӑ хӑмӑр кӑвак уйсем ҫийӗн хура пӗлӗтсем шунӑ…

Небо выцветало, в свинцово-тяжелых, налитых до краев лужах дрожали на мутной ряби облетевшие листья, над лиловыми пашнями зяби низко ползли серые, грязные облака.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӗтлӗх вӑрманта тин ҫеҫ тапса тухнӑ симӗс ҫулҫӑ тӗтри карса тӑнӑ, кӑчкине тӑкакан ҫӳҫесем чӑх чӗпписем пек саррӑн курӑннӑ, ӑшӑнса ҫитнӗ ҫӗр шӑрши тата пӗлтӗр тӑкӑннӑ ҫулҫӑсемпе тирек папкисен тӑкӑскӑ та йӳҫенкӗрех шӑрши кӗнӗ.

Перелесок был окутан дымкой первой сквозной зелени, цыплячьим пушком желтели отцветающие вербы, пахло нагретой землей, палым прошлогодним листом и горьковатой терпкостью тополиных почек.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫил ҫинче шӑнса ӗнтӗркенӗ йӗпе вӗтлӗх витӗрех курӑнать; ҫаралса юлнӑ туратсем ҫинче сайра ҫулҫӑсем хытӑрканӑ пек чӗтреҫҫӗ; тӑкӑннӑ ҫулҫӑсем ҫине вӗтӗ ҫумӑр пек шапӑртатса тумла тӑкӑнать.

Мокрый, продрогший на ветру перелесок проглядывался насквозь; редкие листья зябко дрожали на оголенных ветках; вокруг стоял неумолчный шорох капель, частым дождем сыпавшихся на вороха опавшей листвы.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫулла Алешка катинчи нӳрӗ ҫӗре йӗплӗ хулӑллӑ кӑвак ҫырла тӗмӗсем иртсе ҫӳремелле мар сырса илеҫҫӗ, ватӑ караичсен тӑрринче элес-мелес капӑр ҫунатлӑ кӑвак кайӑксемпе чакаксем йӑва ҫавӑраҫҫӗ; кӗркунне, йӗкелсемпе ҫӗре тӑкӑннӑ юман ҫулҫисен чуна уҫӑлтаракан йӳҫӗрех шӑрши сарӑлнӑ вӑхӑтра, катара кӑнтӑр енне вӗҫсе каякан кӑрӑпчаксем кӑштах канса илеҫҫӗ, хӗлле вара вӗҫӗ-хӗррисӗр кӗҫҫеленсе выртакан юр ҫинче тилӗсен ҫаврака пичет евӗрлӗ йӗрӗсем кӑна ахах-мерчен ҫипсем пек кукӑр-макӑррӑн тӑсӑлаҫҫӗ.

Летом в Алешкином перелеске колючий ежевичник густо оплетает влажную землю, на вершинах старых караичей вьют гнезда нарядно оперенные сизоворонки и сороки, осенью, когда бодряще и горько пахнет желудями и дубовым листом-падалицей, в перелеске коротко гостят пролетные вальдшнепы, а зимою лишь круглый печатный след лисы протянется жемчужной нитью по раскинутой белой кошме снега.

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Шӑнасем кӑмака умне, стенасемпе ҫӑнӑх тӑкӑннӑ сӗтел ҫине хура тӗпренчӗксем пек ларса тулнӑ.

Мухи черной россыпью покрывали камель печки, стены, обсыпанный мукой стол.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӑшман ҫине, пуҫ тӑррине килсе тӑкӑннӑ юр пек, кӗтмен ҫӗртен тапӑннӑ.

Нападал на неприятеля неожиданно, обрушивался как снег на голову.

Аслӑ визирь // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Чукун ҫул тӑрӑх, шӑратнӑ пӑхӑр чӑмӑрккисем пек хӗрлӗн курӑнса, ҫилпе тӑкӑннӑ хурӑн ҫулҫисем сапаланнӑ — август ҫухатса хӑварнӑ вӗсене хӑй тухса каяс умӗн.

По путям червонными слитками лежали опавшие листья берез — август растерял уходя.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тутӑхса тӗссӗрленнӗ сарӑрах хӗрлӗ веялкӑна Пантелей Прокофьевич ӗхлете-ӗхлете Дарйӑпа пӗрле арпалӑха ҫӗклесе кӗртрӗ, ӑна кӗтессе вырнаҫтарса лартрӗ те, купаран тӑкӑннӑ арпана креплепе пуҫтарса, выльӑх картинчен тухма тӑчӗ.

Пантелей Прокофьевич, покряхтывая, внес с Дарьей в мякинник вылинявшую рыже-красную веялку, установил ее в углу, сдвинул граблями ссыпавшуюся из вороха мякину и собрался выходить.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Ҫук, вӑл сивӗнсе ӗлкӗрнӗ ӗнтӗ, — тӑкӑннӑ пӗрчӗсене ывҫи ҫине пуҫтарса хутаҫа янӑ май пӑшӑлтатнӑ пек калаҫрӗ Чубатый.

— Не, он остыл уж, — почти шепотом ответил Чубатый, собирая на ладонь упавшие из торбы зерна и вновь ссыпая их туда же.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Юн сахал тӑкӑннӑ апла?

— Мало крови пролито?

XXVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ача пуҫӗ ҫине кӗлне шаккаса кӑларнӑ чӗлӗмрен табак тӗпренчӗкӗсем тӑкӑннӑ, унтан кӑварӗ те пуҫ ҫинех ӳкнӗ.

Стал выбивать о голову мальчика пепел, посыпалась табачная труха, а следом за ней вылетел огонек.

Малтанхи паллашу // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Вӗсенчен вунӑ утӑмра вырмасӑр выртса юлнине пӗрчи тӑкӑннӑ ыраш хумханать.

Шагах в десяти от них волнилось неубранное, растерявшее зерно жито.

12 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тӑкӑннӑ пӗрчисене вӑл тирпейлӗн ывӑҫӗ ҫине шӑлса пуҫтарчӗ, унтан, сулахай ури ҫинелле тайӑнса, шыв хӗрринелле уксахласа кайрӗ.

По-хозяйски смел на ладонь упавшие зерна и, припадая на левую ногу, захромал к спуску.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.