Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑкӑнать (тĕпĕ: тӑкӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Лӑпах икӗ ҫул рабочисемпе хресченсен юнӗ тӑкӑнать.

Два года льется кровь рабочих и крестьян всех наций.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫил силленипе тӑкӑнать те вӑл хӗвел ҫутинче, юмахри пек асаматлӑ тӗссемпе шайлашӑнса, йӑлтӑртатса выртать.

Ветер стряхивал его, и, падая, рассыпаясь, отливал он на солнце радужными, сказочно богатыми сочетаниями красок.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кӑпка та йӗпсӳ юр ҫупкӑмӑн-ҫупкӑмӑн Аникушкӑн кӗптенсе ларнӑ арӑмӗ ҫине тӑкӑнать.

Снег, игольчатый и рыхлый, падал гроздьями, осыпая закутанную Аникушкину жену.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пӗтӗм пит-куҫӗпе ҫан-ҫурӑмӗнчен ҫумӑр ҫунӑ пекех сивӗ тар тӑкӑнать.

Холодный пот лился с него градом.

V. Аппӑшӗн ҫӗнӗ шухӑшӗсем // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Кӗнӗ ҫын, ӑвӑс ҫулҫи пек, пӗтӗм кӗлеткипе чӗтрет; куҫӗсем тискеррӗн пӑхаҫҫӗ; хӑрушла ҫулӑм шикленнӗн тӑкӑнать куҫӗсенчен, унӑн тискер сӑн-пичӗ чун-чӗрене ҫӳҫентерет.

Весь дрожал он, как осиновый лист; очи дико косились; страшный огонь пугливо сыпался из очей; дрожь наводило на душу уродливое его лицо.

XV // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Виктор ҫав чӗрӗ пек туйӑнакан ҫута ҫине шухӑшлӑн пӑхса выртать, сайра-хутра тӗттӗм кӗтесселле пӑха-пӑха илет, вагонӑн шуҫ ҫивиттийӗ ҫине вӗтӗ чул вӑйлӑрах та вӑйлӑрах тӑкӑнать.

Виктор задумчиво смотрел на эти живые блики, изредка переводил взгляд на темный угол, а на жестяную крышу мнилось все с большей силой сыпались мелкие камни.

II // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Накатник пӗренисем хушшипе тӑпра тӑкӑнать, стенасем ҫинчен пысӑк тӑпра муклашкисем катӑла-катӑла анаҫҫӗ.

Между бревен накатника трусилась земля, а от стен — один за другим — откалывались большие комья.

XXIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Кӑшӑлтатса ҫулҫӑ тӑкӑнать.

Шумел листопад.

I // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Кашни пемессерен ҫӗр айӗнче вак чул тӑкӑнать.

При каждом залпе в подземный ход осыпались мелкие камешки.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Хутран-ситрен стена ҫинчи известь тусанӗ тӑкӑнать.

Иногда со стены вдруг осыпалась струйка известковой пыли.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ҫирӗктӑррисем каҫса кайсах юрлаҫҫӗ, ҫӳлтен, читлӗхсем ӑшӗнчен, хӗвелҫаврӑнӑш тӑкӑнать, йӗри-тавра пухӑннӑ Керчь ачисем хӑйсен землякӗ ҫинчен темиҫе хут та илтнӗ калава шӑппӑн итлесе тӑраҫҫӗ.

Пели, заливались чижи, сыпались сверху из клеток семечки, тихо стояли собравшиеся вокруг керченские мальчишки, слушая, видно, хорошо уже знакомый им рассказ о своем славном земляке.

Керчьри урам // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Эппин кунта та юн тӑкӑнать!

Придется опять кинжалу поработать.

VIII. Ҫаран // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ылтӑнпа пӗтӗм тӗнчене туянма пулать. Вӑл Болгарие хӑтармашкӑн та кирлӗ. Юн тӑкӑнать, пин те пин пурнӑҫ татӑлать, ҫакӑ та ҫитмест иккен-ха — укҫа кирлӗ…

За золото можно купить весь мир. Оно необходимо и для спасения Болгарии. Прольется кровь, погибнут тысячи человеческих жизней, но этого недостаточно — нужны деньги…

XI. Викентий // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ун алли чӑнах та чӗтрет иккен, валак пек пӗтӗрнӗ хаҫат татки ҫинчен шултран вакланӑ килти табак ҫӗре тӑкӑнать, пичӗ хӑйӗн макӑрнӑ чухнехи пек пӗркеленнӗ.

И на самом деле руки его дрожали, со свернутого желобком клочка газетной бумаги сыпался крупно покрошенный табак-самосад, лицо слезливо морщилось.

XXII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Вӑл ним чӗнмесӗр юнне ҫаннипе шӑлкалать, ҫурӑмӗ ҫумне ҫыпӑҫнӑ шурӑ пурӑ тусанӗ тӑкӑнать.

Он молча вытирал ее рукавом, с обеленной спины его сыпалась меловая пыль.

24-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

«Пӗлнӗ пекех каларӑм иккен, пӗрчӗ тӑкӑнать!» — ӳкӗнсе шухӑшларӗ Санька, унтан урама тухрӗ.

«Так я и знал — засыплются!» — с досадой подумал Санька и вышел на улицу.

31-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Стаканри чей мӗн чухлӗ тӑкӑнать, вибраци шайӗ ҫавӑн чухлӗ тесе виҫнӗ.

Сколько расплещется из стакана чая — такова вибрация.

Вӑтӑрмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Ҫара йывӑҫсем ҫинчен пас тӑкӑнать.

С голых деревьев падал иней.

24 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тунсӑхласа ҫитнӗскер, эпӗ ак тӑван урамсем тӑрӑх савӑнса ҫӳретӗп, йӑсӑрланса тӑракан асфальт хуранӗсем патӗнчен иртетӗп, ылтӑн тӗс ҫапнӑ бульварсем тарӑх тухатӑп, унта, решетке тулашӗнче, мӗлтлетсе тӑракан хӗрлӗ лампӑ ҫывӑхӗнче, ҫӳлте, трамвай ҫулӗсен тӗлӗпе, Мускав кӗркуннин асӑрхаттаракан паллисем ҫакӑнса тӑраҫҫӗ: «Сыхланӑр! Ҫулҫӑ тӑкӑнать».

Я соскучилась по городу и с удовольствием шагала по улицам, мимо дымящихся асфальтовых котлов, по золотистым бульварам, где за решеткой, около беспрестанно мигающей красной лампочки, висели над трамвайными путями предупредительные знаки московской осени: «Осторожно! Листопад».

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫаплах ҫапаҫҫӗ, унтан ман ҫине шыв тӑкӑнать, кайран каллех ҫапаҫҫӗ, каллех: «Ответ пар, ответ пар, ответ пар!»

Сыплются удары, потом на меня льется вода, потом снова удары, и снова: «Говори, говори, говори!»

I сыпӑк // Леонид Агаков. Юлиус Фучик. Асаплӑ вилӗм уменхи сӑмах. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех