Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

туртрӗ (тĕпĕ: турт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Карме курока татах туртрӗ, татах, татах.

Паарме нажал курок еще раз, затем еще и еще.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Карме курока туртрӗ.

И нажал курок.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Женя ашшӗне ҫухаваран туртрӗ.

Женя дернула отца за рукав.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Икӗ утӑм тусанах кӳршӗсен балконӗ патне ҫитрӗ, ун урлӑ каҫрӗ те юлташӗсене хӑй хыҫҫӑн пыма йыхӑрса аллипе кӑчӑк туртрӗ.

сделал два шага и оказался у соседнего балкона, быстро перелез его и замахал с него руками, призывая последовать его примеру.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Хурах каллех ун ҫӳҫне ыратмаллах туртрӗ.

Бандит опять натянул волосы девочки.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

— Усал этем Маргаритӑна питӗнчен ачашласа илчӗ, унтан унӑн ҫӳҫ пайӑркине пӳрне ҫине чӗркесе хӑй патнелле туртрӗ.

— Злодей погладил Маргариту по щеке, затем намотал на палец ее волосы и потянул к себе.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Вара Гаврик Петяна ҫаннинчен туртрӗ те, ҫапла каларӗ:

— И, притянув Петю за рукав, Гаврик таинственно шепнул ему:

XLV. Ҫиле май // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Такам, ҫилленсе, пӗтӗм вӑйпа, ашшӗне ҫанӑран туртрӗ.

Кто-то изо всей мочи, коротко и злобно, дернул отца за рукав.

XXXIX. Аркату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Мӑйӑхлӑ ҫын ачана хӑлхаран хытӑ туртрӗ, хӑлхи шатӑртатрӗ.

Усатый так рванул ухо, что оно затрещало.

XXVI. Йӗрлеҫҫӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ывӑлӑма ӑна чӳречерен пачӗҫ, вӑл ӑна алли ҫине илчӗ те, кӑштах чарӑнса тӑрса, ачана хӑй патнелле туртрӗ.

Сына подали ему через окно, он взял его на руки и немного постоял, прижав к лицу его чёрную головку.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Евгений Макарович, тӑванӑм, кӑвакарчӑнӑм, — тепӗр хут кӑлтӑртатса илчӗ Полина Аркадьевна, унтан, ларнӑ ҫӗртенех, ӑна тӗрекле пӗчӗк аллисемпе чавсаран тытса, хӑй патнелле туртрӗ, хулӗсенчен уртӑнчӗ, пӗшкӗртрӗ, икӗ питҫӑмартинчен икӗ хут хыттӑн чуптурӗ.

— Евгений Макарович, родной, голубчик мой! — еще раз торопливо проговорила Полина Аркадьевна и, сидя, схватив его за локти маленькими крепкими руками, подтащила к себе, притянула за плечи, нагнула и крепко поцеловала в обе щеки.

23 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тӑххӑрмӗш класра чухне эпӗ унтан ытти кӗнекесем илеттӗм, вӗсене хумашкӑн та черет ҫитсен вӑл мана кӑчӑк туртрӗ, алӑка тайрӗ.

В девятом классе я брал у нее другие книги, и, когда дошла очередь и до них, она позвала меня к себе и прикрыла дверь.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кораблев ҫаплах алӑкӑн-тӗпелӗн уткаласа ҫӳрерӗ, Марья Васильевна чарӑна пӗлми табак туртрӗ, ун умӗнчи пепельница ҫине вара пӗр купа хӗп-хӗрлӗ (унӑн сӑрланӑ тутинчен ернӗ ӗнтӗ) пирус тӗпӗсем пуҫтарӑнчӗҫ.

Кораблев все метался по комнате, Марья Васильевна все курила, и уже целая гора окурков, розовых от ее накрашенных губ, лежала в пепельнице перед нею.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫав самантра кӑмӑлӑм мана хытах ун еннелле туртрӗ.

В эту минуту сильное сочувствие влекло меня к нему.

Вуниккӗмӗш сыпӑк. Тӑлӑх // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Вӑл хӑвӑрттӑн ман ҫине пӑхса илчӗ, питне пӗркелерӗ, сӑмсине туртрӗ.

Он, мельком взглянул на меня, сморщился и неприятно потянул носом воздух.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Поезд полустанкӑран тин ҫеҫ тапранчӗ, паровоз, малтан чӑлӑмларах тӑнӑскер, ассӑн сывласа ярса пӗрех туртрӗ, унтан, хӑвӑртран хӑвӑрт хашлатма пуҫларӗ, тӑвалла хӑпарса кайрӗ.

Поезд только что тронулся с полустанка, и паровоз зачертыхался, буксуя, взял с места, сперва медленно выдыхая, а потом, все учащенней и учащенней дыша, стал одолевать подъем.

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Алӑк патне ҫитсен вӑл, каялла ҫаврӑнса, мана хӑй хыҫҫӑн пыма кӑчӑк туртрӗ.

У дверей он оглянулся и сделал мне знак рукой, чтобы я шла за ним.

4 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫакӑн ҫинчен шухӑшланӑ май, Мускав шывӗ енне е Воробьев тӑвӗ патнелле тарас мар-и тесе эпӗ актовӑй зал тӑрӑх сулланса ҫӳреттӗм, акӑ учительсен пӳлӗмӗн алӑкӗ уҫӑлчӗ те Николай Антоныч мана кӑчӑк туртрӗ.

Думая о том, как отнестись к этому событию, - не махнуть ли на Москву-реку или на Воробьевы горы, — я слонялся по актовому залу, когда дверь из учительской приоткрылась и Николай Антоныч поманил меня пальцем.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл манӑн чӗлхене икӗ пӳрнипе тытса туртрӗ, эпӗ хӑранипе хӑрӑлтатса илтӗм.

Он взял меня двумя пальцами за язык и вытащил его так далеко, что я испугался и захрипел.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Грушницкий мана алӑран кӑрт туртрӗ те ун ҫине нимӗн палӑртми ачашшӑн пӑхса илчӗ.

Грушницкий, дернув меня за руку, бросил на нее мутно-нежный взгляд.

Майӑн 11-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех