Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

туратсем (тĕпĕ: турат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Эсӗ вара, Цаупере, туратсем нирки никама та ан кала.

— Ты, Цаупере, никому не говори о щепках.

VIII. Цаупере чура // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

— Ку туратсем, тен, ҫак тӗле ӑнсӑртран лекнӗ, э, Цаупере? — ыйтрӗ Стэнли.

— Может быть, щепки случайно попали в землю, Цаупере, — сказал Стэнли.

VIII. Цаупере чура // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Вӑрмана тарса кӗрсен наҫилккеҫӗ — хӑй валли инкек шыранӑн — телейпе ҫав самантрах рехетленес йӳтӗмпе хӗрсех кайрӗ: хӑйӗн ҫине шӑрҫасем ҫакса тултарчӗ — вунӑ фунтран кая мар, ҫакӑнпа ҫырлахмасӑр йӗри-таврари туратсем ҫине ҫав тери чаплӑ капӑрчӑксен тӗрлӗ тӗслӗ, йӑлтӑркка гирляндисене сапаласа тухрӗ; ташлать-сиккелет, чее те ӑнӑҫтаракан этем — хӑй — пирки хыттӑн кӑшкӑрашса юрлать.

Убежав в лес, носильщик на свою беду воспылал жаждой немедленного счастья: обвешав себя фунтами десятью бус и не довольствуясь этим, он развесил вокруг на ветках цветные сверкающие гирлянды замечательных украшений, танцуя, распевая во все горло песни о самом себе, таком хитром и удачливом.

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Кӗтесре пытантӑмӑр, ҫавӑнпа та вӑл пире курмасть, хӑй вара пире карта урлӑ, туратсем витӗр, курӑнать.

Мы спрятались за углом, так что он нас не видел, а сам был виден нам через ограду, сквозь ветви.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

«Ку нимӗнех те мар-ха, — тесе шухӑшларӑм эпӗ, йывӑҫ тӗпӗнчен ярса тытса, пуҫӑма туратсем ҫумнелле таянтарса. — Халех санитарсем килсе мана илсе кайӗҫ».

«Это ничего, — подумал я, придерживаясь рукой за куст и прислоняя к ветвям голову. — Скоро придут санитары и заберут меня».

XV сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Алӑ айне хӑрӑк туратсем, ҫатрашкасем лекеҫҫӗ.

Попадались под руку сучья и ветки.

II сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Ку ҫын хутӑр хуҫи пулман, мӗншӗн тесен вӑл туратсем хыҫне пытанса тӑрса хутӑр картишӗ еннелле пӑхса тӑрать.

Человек этот не был, очевидно, хозяином хутора, потому что сам спрятался за ветки и следил за двором.

II сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Эпӗ ывӑнтӑм, хырӑм та выҫрӗ, туратсем те чӗркелесе пӗтернӗ.

Я устал, был голоден и исцарапан.

I сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Вӑрӑм сӗтел ҫинче авалхи пӑхӑр лампа ҫунать, унӑн ҫути чи ҫывӑхри туратсем тӗлне те кӑштах ҫеҫ ҫитеет, вӗсен ҫулҫисем сӗмлӗхрен мӗлкесен кӗмӗлленнӗ ӗренкисемпе тӑсӑлаҫҫӗ.

На длинном столе горела медная старинная лампа, свет ее едва достигал ближайших ветвей, листья их тянулись из мрака призрачными посеребренными очертаниями.

III. Ассунта // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Анчах та вӑл турттаракан тӑпра ӑна нимӗнпе те савӑнтараймасть, шурӑ-сарӑ муклашкасен капламӗнче чулланнӑ туратсем, шапа хуранӗсем е пысӑках мар чул таткисем ҫеҫ леккелеҫҫӗ.

Однако выносимая им известковая порода мало развлекала его, лишь окаменевшие сучки, раковины и небольшие булыжники попадались среди бело-желтой массы кусков.

XII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Аттен йывӑр уттисем айӗнчи туратсем хуҫӑлнисем ерипен те ерипен ҫеҫ илтӗне пуҫларӗ…

Хруст веток под отцовскими тяжелыми шагами становился все тише и тише.

VII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Малалла вара, йӗкӗлтенӗ евӗр, тӑвӑл ӳкернӗ йывӑҫсем йӑвӑ-йӑвӑ сапаланса выртакан ҫыран тӑсӑлать; тӑпрана шыв ҫинӗрен тата ҫилпе ӳкнӗ вулӑсем пысӑк туратсем евӗр авӑнаҫҫӗ; ку вырӑнта ҫыранӑн пӗр аршӑнне тепринчен уйӑрмашкӑн питех те хӗн, тискер те симӗс талккӑшпех — пӗрешкел ӳкерчӗк.

А далее, как бы издеваясь, потянулся берег, сплошь усыпанный буреломом; подкошенные водой и ветром стволы нагибались подобно огромным прутьям, и трудно было отличить в этих местах один аршин берега от соседнего с ним аршина — все было похоже, дико и зелено.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 405–413 с.

Сылтӑмра, кӗтмен ҫӗртен курӑна-курӑна тата ҫавнашкалах кӗтмен ҫӗртен ҫухала-ҫухала, юхан шывӑн ӗнтрӗкри ялкӑшӑвӗ туратсем витӗр ҫиҫе-ҫиҫе вылять; шыв юхӑмне май кукӑрӑлса, авкаланса, йӑлмак туса сукмак тӑсӑлать.

Справа, неожиданно показываясь и так же неожиданно исчезая, прорывался сквозь ветки сумеречный блеск реки; изгибаясь, крутясь, делая петли, тропинка следовала ее течению.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 405–413 с.

Кӗҫех туратсем вӗтелни тата кӗскелни ӑна тепӗр турат шырама хистерӗ — ун ҫине ярса пуссанах вӑл йывӑҫ вуллин ашшӗне курма май паракан енче пулать.

Вскоре расположение ветвей заставило девочку искать такую ветку, ухватясь за которую она могла бы ступить на ту сторону ствола, с какой виден Гаррисон.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 259–266 с.

Вӗсен илемӗ чӗрене хӗстерсе пӑчӑртать, пуҫ тӑрринчи ҫеҫкесемпе туратсем пӳрне хушшипе хӗвеле — ҫутине пӗр вӗҫӗм улӑштарса ҫиҫекен-ялкӑшаканскере — тӗмсӗлсе сӑнаҫҫӗ; хӗвел куҫсене ывӑнтарать, ҫавӑнпах вӗсем тӗлсӗррӗн пӑхаҫҫӗ; шурӑ хӑйӑр ҫине сарӑ тата хӑмӑр-кӑвакрах, тӗттӗм-симӗсрех ҫутӑ ӳкет.

Красота их сжимает сердце, цветы и ветви над головой рассматривают сквозь пальцы солнце, меняющее свой свет, так как глаза устают от него и бродят бесцельно; желтый и лиловатый и темно-зеленый свет отражены на белом песке.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 371–376 с.

Йывӑҫсен тӗрлӗ ҫӳп-ҫапӗ, ҫулҫӑсем, вӗтӗ туратсем вулӑсен хушшипе ыткӑна-ыткӑна, питрен ҫупа-ҫупа вӗҫеҫҫӗ.

Листья, сучья, разный древесный сор понесся меж стволов, ударяя в лицо.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Тӗтӗм палкамӗпе пӗр харӑс унӑн кӗлетки тӗм ҫине ӳкрӗ, урисем сарӑлчӗҫ, пиҫӗ туратсем ҫинче силленеҫҫӗ.

Одновременно с клубком дыма тело его свалилось в кусты и закачалось на упругих ветвях, разбросав ноги.

IV. «Гарнаш, Автан урамӗ» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Пӗлесшӗн ӑнтӑлса, савӑнӑҫлӑ ӑнланманлӑхпа Тарт пуҫне каҫӑртнӑ та упӑте кӗтӗвне сӑнать; вӗсем хӳрисене сулкалаҫҫӗ, пуҫӗсемпе аялалла усӑнса ҫула май туратсем ҫинче силленеҫҫӗ, вӗҫен кайӑксене хӑратса, шӑхӑрса-ҫатӑртатса унталла-кунталла вирхӗнеҫҫӗ.

С любопытством и счастливым недоумением смотрел он, закинув голову, как стая обезьян, размахивая хвостами и раскачиваясь вниз головой на попутных сучках, промчалась с треском и свистом, распугав птиц.

II. Вӑрман мӗн калать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Ҫутӑ хӗрлӗ тӗпеклӗ, хӑмӑр-хура, кӑвак ҫунатлӑ сарӑ, хӗрлӗ пӑнчӑллӑ симӗс, хӗрлӗ-кӑвак вӑрӑм хӳреллӗ хура — чӑтлӑхра мӗн пур тӗслӗ тӗк-ҫунат кумать: вӗҫсе хӑпарнӑ чух кӑшкӑра-кӑшкӑра, туратсем хушшинче шавлӑн кускала-кускала.

Коричневые с малиновым хохолком, желтые с голубыми крыльями, зеленые с алыми крапинками, черные с фиолетовыми длинными хвостами — все цвета оперения шныряли в чаще, вскрикивая при полете и с шумом ворочаясь на сучках.

II. Вӑрман мӗн калать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Шыва ӳкнӗ ҫулӑм сӑнӗпе мӗлкесем куҫма пикенчӗҫ; сирӗлсе тамалнӑ сӗмлӗхре курӑкпа туратсем курӑнаҫҫӗ.

Двинулись тени и отраженное водой пламя; в отступившем мраке высветились трава и ветви.

III. Шурӑмпуҫ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех