Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сӑрталла (тĕпĕ: сӑрт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пусма ҫинчен пристане чи юлашкинчен чупса аннӑ арҫын вара, сӑрталла тӑлӑххӑн утса хӑпаракан хуйхӑллӑ хӗрачаран пуҫне, унта урӑх никама та курмарӗ.

И человек, последним сбежавший с трапа на пристань, уже никого не увидел, кроме одинокой девочки, печально поднимающейся в гору.

IV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Пурте вӗсене хупӑрласа илчӗҫ, шеллеме, ҫепӗҫ сӑмахсем каласа лӑплантарма тытӑнчӗҫ, чӑматанӗсене сӑрталла йӑтса утрӗҫ, хӑйсенчен уртӑнтарса, вӗсен куҫҫулӗпе йӗпенсе пычӗҫ, короле унӑн пиччӗшӗн юлашки сӑмахӗсене каласа пачӗҫ, лешӗ вара йӑлтах пӳрнисене вылятса герцога куҫарса пычӗ, вӗсем иккӗшӗ те леш тӗнчере выртакан тир-сӑран ӑстишӗн кулянчӗҫ, тӗнчере нимсӗр тӑрса юлнӑ тейӗн.

Все собрались вокруг, стали им сочувствовать, утешали их разными ласковыми словами, потащили в гору их чемоданы, позволяли им цепляться за себя и обливать слезами, а королю рассказывали про последние минуты его брата, и тот все пересказывал на пальцах герцогу, и оба они так горевали о покойном кожевнике, будто потеряли двенадцать апостолов.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Утнӑ ҫӗртех кӗнеке вуласа пыракан Ольга сӑрталла хӑпаратчӗ.

Читая книгу, Ольга поднималась в гору.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Гагин пире уҫса кӗртрӗ те сукмакпа сӑрталла ертсе кайрӗ.

Гагин отворил ее и повел нас в гору по крутой тропинке.

II // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Вӑл сӗвек тӑвайккипе кукӑрӑлса иртет, тип ҫырманалла анса кайса, татах сӑрталла улӑхать.

Она вилась по изволоку, спускалась в балку, снова поднималась на гребень бугра.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Акӑ хайхи хӗрсем те, прораб та, хӗр-милиционер та сӑрталла хӑпарчӗҫ, пирӗн кунта каллех шӑпчӗ-ха.

Когда работницы, прораб и девушка-милиционер поднялись на холм, у нас опять было совсем тихо.

VII сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Уй хапхи патне ӑсатма тухнӑ хӗрарӑмсем чылайччен казаксен хыҫӗнчен тутӑрӗсемпе сулкаласа тӑчӗҫ, унтан ҫеҫенхирте юка вӗҫтерме тытӑнчӗ те, сӑрталла майӗпен улӑхакан лавсем те, вӗсемпе юнашар утса пыракан казаксем те айӑн-ҫийӗн пӗтӗрӗнсе юхакан юрлӑ тӗтре хыҫӗнче курӑнми пулчӗҫ.

Вышедшие на прогон бабы долго махали уезжавшим платками, а потом в степи поднялась поземка, и за снежной кипящей мглой не стало видно ни медленно взбиравшихся на гору подвод, ни шагавших рядом с ними казаков.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӑнтӑрла тӗлнелле пулемет заставинчи хӗрлӗармеецсем, ним кӗтмен ҫӗртен йӑпӑр-япӑр хуторти килсене хӑварса, пулемечӗсене сӗтӗре-сӗтӗре, ҫырмасем тӑрӑх сӑрталла ҫул тытрӗҫ.

К полудню находившиеся в хуторе красноармейцы пулеметных застав вдруг спешно покинули дворы, по ярам двинулись на гору, таща за собою пулеметы.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лутра вӑрман хыҫӗнче сайра хырсем сӑрталла тапаҫланаҫҫӗ, унтан вара ӗмӗрхи тайга вӑрманӗпе, ура ярса пусмалла мар упа чӑтлӑхӗсемпе витӗннӗ инҫетри тусем тӗтре евӗр кӑваккӑн курӑнаҫҫӗ.

Охваченный сейчас неярким багрянцем осеннего увядания.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Сылтӑм флангра, ҫӳллӗ мар сӑрталла хӑпарса каякан ҫул патӗнчи типӗ ҫырмара, тӑшман пехоти пуҫтарӑнма пуҫланӑ.

На правом фланге, на подступах небольшой возвышенности, в балке накапливалась пехота противника.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хутортан атаман полкне пуринчен малтан вӑл лекнӗ, вара ҫав казакпала тӗлӗнмелле улшӑну пулса тӑнӑ; ӳсессе вӑл пур каччӑ пекех ӳснӗ; мӗн пӗчӗкренпех кӑшт ухмахланасси пулнӑ унӑн, анчах та службӑран таврӑнсан, ҫав ухмахлӑх сӑрталла кустарса янӑ кӑстӑрмачӑ пекех ҫаврӑнма тытӑнчӗ; Брех хӑй патша керменӗнче службӑра пурӑнни ҫинчен тата Петербургра тӗлӗнмелле мыскарасем курса ҫӳрени ҫинчен ӗненмелле мар историсем каласа кӑтартма пуҫланӑ.

Он первый из хутора попал в Атаманский полк, и диковинное поделалось с казаком: рос парнем, как и все; водилась за ним с малых лет малая придурь, а со службы пришел — и пошло колесом под гору; с первого же дня, как только вернулся, начал рассказывать диковинные истории про службу свою при царском дворце и про свои необыкновеннейшие в Петербурге приключения.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Лӑпкӑ сивӗ ир поезд сӑрталла улӑхса шурӑ ҫурт умӗнче чарӑнчӗ — ку Ставрополь пулнӑ.

Тихим морозным утром поезд выполз на пригорок и остановился у белого здания, — это был Ставрополь.

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫавӑнпа ӗнтӗ Кондратьев сӑрталла улӑхнӑ чухне час-часах машинӑран тухнӑ та, хӑйне илӗртекен инҫелӗхе нумайччен пӑхнӑ, анчах ниепле те пӑхса тӑранайман.

Поэтому, подымаясь на возвышенность, Кондратьев выходил из машины и подолгу смотрел вдаль, что так его притягивала, но никак не мог наглядеться.

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Пӑхатӑн та, унта ҫынсен чылай пысӑк ушкӑнне тиенӗ полуторка тусан мӑкӑрлантарать — ҫеҫенхирте ҫав ушкӑн юрлани янӑрать: унта симӗс нӑрӑ пек «Москвич» тулӑ хушшипе вӗҫтерсе, сӑрталла улӑхать те, чечекленекен хӗвелҫаврӑнӑш ӑшне кӗрсе, нумай вӑхӑтлӑха ҫухалать; унта «Победа» сӑрталла ҫӑмӑллӑн та лӑпкӑн ярӑнса улӑхать; унта, пӑхатӑн та, шурӑмпуҫӑн кӗрен ҫути ҫине илемлӗ мӗлке пек ӳксе, бурка тӑхӑннӑ икӗ юланутҫӑ иртеҫҫӗ; унта авӑ, тӑвайккинчен вӑрӑм урапа чупса анать, вӑл ытла хытӑ чупнипе ҫамрӑк ача-кучер урапан малти хӑми ҫине урипе тӗреленсе, тилхепине пӗтӗм вӑйран туртать; унта сӑрт хыҫӗнчен икӗ самӑр ҫӳрен ӑйӑрсене кӳлнӗ тачанка чупса тухса, ҫил пек малалла чуптарать; ӑйӑрӗсем витере тӑрса йӑлӑхнӑ та халӗ ҫилхисене вӗҫтерсе чупма тӳр килнишӗн хӗпӗртеҫҫӗ.

Смотришь, там пылит полуторка с довольно шумной компанией в кузове, — это от них несется по степи песня; там зеленым жуком пролетит между пшеницей «Москвич», выскочит на пригорок и затем надолго скроется в цветущих подсолнухах; там «Победа» легко и плавно закачается по взгорью; там, смотришь, покажутся два всадника, красиво рисуясь бурками на фоне розовой утренней зари; там линейка покатится с горы, да так покатится, что паренек-кучер, упираясь ногами в передний козырек, изо всей силы натянет вожжи, как струны; там, выскочив из-за холма, напропалую помчится тачанка в упряжке пары холеных, гнедой масти жеребцов, тех лихих жеребцов, которые застоялись у себя в денниках и теперь рады были резво тряхнуть гривами.

XXIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Станицӑран тухса сӑрталла хӑпарсан, вӗсем ҫырма хӗрринче ларакан паллӑ пӗчӗк пӳрте ҫывӑхранах курнипе чарӑнчӗҫ: пӳртӗн пысӑк чӳречисенчен тӗттӗмлӗхе ҫав тери вӑйлӑ ҫутӑ ӳкет.

За станицей, поднявшись на возвышенность, они остановились оттого, что увидели совсем близко знакомый домик под кручей, с широкими окнами, из которых падало в темноту огромное зарево света.

XVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Сӑрталла хӑпарсан, Евсей ҫул хӗрринче икӗ кустӑрмаллӑ урапа тӑнине курчӗ: туртана пысӑк хырӑмлӑ кӗсре кӳлнӗ.

Поднявшись на пригорок, Евсей увидел сбочь дороги двухколесный шарабан, брюхатую кобыленку в оглоблях

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Снарядсем ҫурӑлнипе хӑраса ӳкнӗ лашасем повозкӑна тӑруках траншейӑран туртса кӑларчӗҫ те, хӑрушлӑх ӑҫтине тӳрех ӑнланса илеймесӗр, сӑрталла ыткӑнчӗҫ, унтан аяккалла пӑрӑнчӗҫ те постромкӑсене ҫапӑнтарса анаталла вӗҫтерчӗҫ.

Кони, напуганные взрывами, вдруг вырвали повозку из траншеи и, не понимая, где опасность, бросились к гребню высотки, а затем завернули в сторону и понесли под уклон, гремя вальками.

XI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Полк айлӑмран сӑрталла хӑпарма тытӑнчӗ.

Полк тронулся из низины.

XI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ольховка ҫыннисем вӗсене сӑрталла, ял патнелле хӑпарнӑ чух курчӗҫ.

Ольховцы увидели их, когда они поднимались по склону взгорья к деревне.

XX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Андрей вӗсене шутласа пӑхма хӑтланчӗ, анчах шутласа кӑлараймарӗ: атакӑна тухма хатӗрленекен танксем, строя кӗрсе пынӑ май, пӗрре сӑрталла, тепре айлӑмалла, анса час-час куҫран ҫухалнӑ пирки, вӑл вӗсен шутне пӑтраштарса ячӗ.

Андрей попытался сосчитать танки, но потому, что они, выравниваясь в строй для атаки, то появлялись на пригорках, то скрывались в низинках, сбился со счета.

XXIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех