Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сӑмахсене (тĕпĕ: сӑмах) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫак сӑмахсене илтсен, нумайӑшӗ каялла чакрӗҫ.

При этих словах многие отшатнулись назад.

XIII // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Ҫак сӑмахсене илтсе, ют ҫынсенчен тепри, хресчен тумтирӗ тӑхӑнни калаҫӑва хутшӑнчӗ.

В разговор вмешался второй из пришельцев, одетый в простую крестьянскую одежду.

V // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Ильсеяр ку сӑмахсене ҫав тери шӑппӑн каларӗ, старик ӑна хӗрачан тутисем сикнинчен ҫеҫ ӑнланчӗ.

Ильсеяр сказала это так тихо, что старик понял ее лишь по движению губ.

III // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Анчах Матвей Иванович ку сӑмахсене итлесшӗн те пулман.

Матвей Иванович, кажется, и не слышал.

I // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Мулла та, вӑрӑм туйине силлесе, староста юнаса каланӑ сӑмахсене ҫирӗплетнӗ:

Потрясая длинным посохом, подхватил его угрозы и мулла:

I // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Ҫак сӑмахсене илтӗнмелле каланине вӑл хӑй те сисмен.

Он сам не заметил, как произнёс эти слова вслух.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Хӑвӑрӑн ывӑлӑра эсир урӑх ҫулпа — хӑвӑрӑн чапӑртан кая мар, анчах пурлӑхӑра кура тивӗҫлӗрех ҫулпа ярӑр, — ҫак сӑмахсене каланӑ чухне ректорӑн сасси темӗнле кулнӑ пек туйӑннӑ.

Попытайтесь направить вашего сына по другой стезе, не менее приличествующей вашей гордости и более соответствующей, — голос ректора дрогнул насмешкой, — более соответствующей вашим доходам.

Иккӗмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Енчен Владимир Ильич съездра хӑй пулнӑ пулсан, унта каламаллаччӗ ӗнтӗ ку сӑмахсене.

Если бы Владимир Ильич был на съезде, он сказал бы то, что сейчас диктовал.

Ҫӗнӗ ҫул умӗнхи каҫ // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

— Ан тӑрӑнсам сӑмахсене.

— Не придирайся к словам.

16 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Анчах вӑл ҫак сӑмахсене каласа та пӗтереймерӗ, Илле сиксе тӑрса чышкӑпа кантӑка ҫапса ҫӗмӗрчӗ те мӗн пур сасӑпа ҫухӑрса ячӗ: — Итлеместӗр пулсан, акӑ сире! — терӗ те вӑл тепӗр кантӑкне те ҫӗмӗрме пикенчӗ.

Но не успел он еще выговорить этих слов, как Илья вскочил, ударил кулаком в стекло и закричал во всю мочь: — Не хотите слушать, вот вам! — и бросился к другому окну, чтоб и то разбить.

VIII // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Эй, тӑванӑм, ҫак сӑмахсене Валентина Петровна патне ҫырса ятӑм.

Я, брат, эти слова своей Валентине Петровне послал.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Василь ҫак сӑмахсене хӑлха хӗррипе илтет.

Василь краем уха слышит эти слова.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Ачана та вӗлерчӗҫ-ши? — сӑмахсене шӑл витӗр сӑрхӑнтарса каларӗ Лелюков.

— Да неужто и мальчишку? — выдавил сквозь зубы Лелюков.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Коля хӑйӗн ҫумӗнчи Донадзене румынсен темиҫе усал сӑмахне калама вӗрентет, грузин вӑл сӑмахсене тӗрлӗрен интонацисемпе пӗркелешсе пырать.

Коля учил Донадзе румынским ругательствам, которые с различными шоферскими интонациями повторял за ним грузин.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Пиҫиххийӗ ҫине пысӑк мар пистолет, патронсем хунӑ пӗчӗкҫӗ сӑран хутаҫ тата хӑйне отряд парса парнеленӗ пӗчӗкҫӗ кинжал ҫакнӑччӗ, кинжалӗн тӳртӗшӗ ҫине коранри темӗнле сӑмахсене ҫырса хунӑччӗ.

На поясе висели небольшой пистолет, кожаный мешочек с патронами и подаренный ей Фатыхом кинжальчик с каким-то изречением из корана на лезвии.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Люсьӑпа тӗл пулнӑ хушӑра, тӗлпулусем яланах кӗске пулатчӗҫ, эпӗ калаҫайми пулаттӑм тата ӑна калама тесе хатӗрленӗ сӑмахсене те манса каяттӑм.

При свиданиях с Люсей, — а они были коротки, — я утрачивал способность говорить и забывал все слова, которые приготовил для нее.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Хам аллӑмпа ӑна пуҫӗнчен тытса ыталасси, ӑна хам ҫуммарах ҫывхартасси, ӑна куҫҫуллӗ куҫӗнчен пӑхса, хамӑр хушӑра халиччен калаҫса татӑлман сӑмахсене ӑнланса та тавҫӑрса илесси йывӑр та мар ӗнтӗ.

Просто было взять ее голову своими ладонями, привлечь ее ближе к себе и, глядя в ее заплаканные глаза, увидеть и познать все, что было между нами недоговорено из-за молодой робости и слишком большой любви.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Эпӗ вара халиччен ӑна калайман сӑмахсене те хӗрсе пӗтӗм чӗре хӑвачӗпе каларӑм, шӑпах ҫакӑн пек самантра, куҫа-куҫӑн иксӗмӗр ҫеҫ пулнӑ чух, хушшӑмӑрта пӗр иккӗленӳ те ан юлтӑр тесе, мана вӗҫне ҫитиех ӑнланса илтӗр тесе, урӑхран нимӗн пирки те вӑл шанмасӑр ан тӑтӑр тесе ӗнентерес килчӗ манӑн.

Я порывисто и горячо говорил ей все, что раньше не осмелился говорить, и старался теперь, наедине, в такой момент, высказаться до конца, чтобы не оставалось никаких сомнений, чтобы она до самого конца поняла меня правильно и чтобы уже ничто не разделяло наши сердца.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Мӗншӗн ҫак сӑмахсене калатӑн, Яша? — ыйтрӑм эпӗ, вӑл сӑмаха хӑш енне пӑрса ярасшӑн пулнине туйса.

— К чему этот разговор, Яша? — спросил я, почти догадываясь сам, к чему он клонит.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Анчах аннен куҫӗсем ҫав-ҫавах типӗ, унӑн чун-хавалӗ халӗ те ӗлӗкхи пекех ҫӳлерех тӑрать-мӗн; вӑл сӑмахсене шайласа, васкамасӑр, ҫирӗппӗн ҫапла каларӗ:

А глаза матери были сухи, ее душевные силы оказались попрежнему выше, она, старательно подбирая слова, размеренно и строго сказала:

Пӗрремӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех