Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сурнӑ (тĕпĕ: сур) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Фельдфебель лачлаттарса сурнӑ та: — Тьфу! Сана судах памалла пулать. Сан ҫинчен ротнӑя пӗлтерӗпӗр, —тенӗ.

Фельдфебель плюнул: — Тьфу! Быть тебе под судом. Придется ротному докладывать.

Маньчжури сопкисем ҫинче // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 111–125 с.

Йывӑр атӑ тӑхӑннӑ урасем шыҫса кайнипе сурнӑ.

Ноги в тяжелых сапогах опухли и ныли.

Староста арӑмӗ Василиса // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 52–75 с.

Сухаллӑ ҫын сурнӑ та, шнява ҫине хӑпарма пуҫланӑ.

Бородач, плюнув, стал подниматься по сходням.

Тӑван ҫӗршыв чысӗ // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 37–51 с.

Вӑл ирчченех пӗр хускалмасӑр выртнӑ, ыйтсан та хирӗҫ сӑмах чӗнмен, тӑм илнӗ урисем тӳсме ҫук сурнӑ пулин те йынӑшман.

Она пролежала до утра без движения, ничего не сказав более и даже не застонав, хотя ноги ее были отморожены и, видимо, сильно болели.

Ӗҫ ҫапла пулнӑ // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Сурнӑ сурчӑк ҫӗре ӳкичченех шӑнса ларать.

Плевок шлепался на снег уже ледяшкой.

Улттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Семенковский хырӑнман, шыҫӑнса кайнӑ хӗрлӗ куҫӗсене вӗҫӗмсӗр сӑтӑркалать, шӑлӗ сурнӑ пек, час-часах питҫӑмартине шӑла-шӑла илет.

Семенковский был небрит, беспрерывно щурил красные опухшие глаза и поглаживал щеку, будто у него болели зубы.

6 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Тьфу! — тесе сурнӑ асламӑшӗ ҫӗре, унтан чӳречерен шакканӑ.

Тьфу! — плюнула бабка и постучала в окошко.

Вӑтӑр улттӑмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Вӑл ӳсӗрнӗ те урайне сурнӑ.

И он, закашлявшись, плюнул на пол.

Ҫирӗм улттӑмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Негр Матвей аттисене те щеткӑпа ачашшӑн сӑтӑрма пуҫланӑ, кремпе те сӗрнӗ, сурнӑ, вӗрнӗ, каллех сӗркеленӗ.

Негр все так же ласково стал тереть ноги Матвея щетками, мазал сапоги ваксой, плевал, дышал и опять тер.

XVIII // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Шуйттан илесшӗ сана! — тарӑхнипе сурнӑ та вӑл аяккалла пӑрӑннӑ.

Поди ты к чорту! — он плюнул и сердито отвернулся от немца.

II // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Кӑшкӑрашнӑ, сурнӑ, тути-ҫӑварне илемсӗррӗн пӑркаланӑ — хуҫине пур пӗр итленӗ.

Кричал, плевался, корчил отвратительные рожи, но хозяина слушался.

Тумлам // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Тепӗр чухне ӗнтӗ чӗре савӑннӑ пулӗччӗ, халь акӑ, савӑнас вырӑнне, пӑшӑрханатӑн, алӑ сурнӑ пек ыратать.

В другое время сердце не нарадовалось бы, а теперь вместо радости гнездилась в нем тревога, и ныло оно так же, как руки, сжималось с тоскливой дрожью.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вӑл пӗлет Дуняшка хӑйне юратнине, ытти-хытти ҫине, ҫав шутра карчӑк ҫине те, сурнӑ кӑна.

Он знал, что Дуняшка его любит, а на остальное, в том числе и на старуху, ему было наплевать.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сурнӑ эпӗ вӑл чин ҫине!

— Я на этот чин кладу с прибором!

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кунашкал тӑван-хурӑнташа питрен сурнӑ эпӗ!..

Я такую родню тоже намахивал!..

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Начальникрен вара пурне те тӳснӗ пулӑттӑн-и? — мӑшкӑлларӗ Дымшаков, тапак туртса саралнӑ шӑлӗсене кӑтартса, унтан сасартӑк сӑнран улшӑнчӗ, тӗксӗмленчӗ, пичӗ, шӑл сурнӑ чухнехи пек, пӗркеленчӗксемпе витӗнчӗ.

— А от начальника, значит, все бы снес? — ехидствовал и скалил прокуренные зубы Дымшаков, потом внезапно изменился в лице, сморщился, как от зубной боли, и помрачнел.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— … сурнӑ эпӗ сан чинусем ҫине!

— …плюю на твои чины!

LXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сурнӑ эпӗ сан ҫине! — ҫилӗллӗн тулхӑрса кӑшкӑрчӗ Валет.

Плевать мне на тебя! — выкрикнул Валет.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Сурнӑ эп сан ҫине! — хӑйӑлтатса кӑшкӑрса ячӗ те Листницкий утне Лагутин ҫине тытрӗ.

— Плевать я на тебя хотел! — засипел Листницкий и тронул коня на Лагутина.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пӗр-пӗр завод хуҫин е ҫӗрме пуян сутӑҫӑн ывӑлӗ пулӗ-ха: службӑна лекесрен пытанса юлнӑ та, йӗксӗк, — тӑван ҫӗр-шыв ҫине сурнӑ кӑна вӑл, — халӗ «оборонӑшӑн ӗҫлет», шӳсе купчесе пырать, пуян хӗрарӑмсене савса эпекленет ӗнтӗ…»

Наверно, сын заводчика или какого-нибудь торгового зубра, уклонился, подлец, от службы, — начхать ему на родину, — и «работает на оборону», жиреет, с удобствами любит женщин…»

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех