Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

суранӗсем (тĕпĕ: суран) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫакӑн пек вӑхӑтра унӑн пӗтӗм ӑш-чикӗ лӑпланать, чӗре суранӗсем ыратми пулаҫҫӗ, вӑл вара хавасланса пӗр сӑмахах темиҫе хут калать:

В эту минуту все в ней умиротворяется, входит в спокойные берега, все душевные боли и раны утихают, и она с радостью повторяет одни и те же слова:

Хуркайӑк // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Унӑн суранӗсем пит ыратнӑ, анчах темӗн пирки вӑл хӑйне мӗн пулни ҫинчен каласа парасшӑн мар.

Видно было, что ему очень больно, но что из какого-то упрямства он сознаваться в этом не хочет.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Унӑн куҫӗсем чирлӗ, шывланса тӑраҫҫӗ, тути кӑвакарнӑ, ҫи-пуҫӗ ҫӗтӗк-ҫатӑк, суранӗсем таса мар…

Воспаленные, слезливые глаза, посинелые губы, шершавые лохмотья, нечистые раны…

Ыйткалакан // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 166 с.

Суранӗсем ытла хытах пулман, анчах тӑмана чӗрнисем унӑн кӑкӑрне сиен кӳнӗ, ҫавӑнпа та, хытӑ чупнӑ хыҫҫӑн унӑн пырӗ шӑхӑрать.

Раны не были смертельны, но совиные когти что-то повредили ему в груди, и вот он начал свистеть после быстрого бега.

Инкекрен инкеке // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Суранӗсем ыратаҫҫӗ, анчах кунта ӑшӑ-ха.

Голова и раны на теле сильно болели, но было тепло.

Инкекрен инкеке // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Суранӗсем иккӗшӗ те ҫӑмӑлскерсем пулчӗҫ, вӑл вара каллех строя таврӑнчӗ.

Обе раны были незначительны, и он вновь возвращался в строй.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Суранӗсем ыратнипе авӑнкаласа илнӗ.

От турецких ран и побоев кривится.

Раҫҫей салтакӗ // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Пӗр-пӗр кирлӗ ӗҫ тумалла пултӑр ҫеҫ — е чирлесе ӳкеҫҫӗ вӗсем е кивӗ суранӗсем уҫӑлаҫҫӗ.

Как только серьезное дело, они заболевают или у них открываются старые раны.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Суранӗсем тӗлкӗшнипе Аксинья тир шӑрши ҫапнӑ хытӑ вырӑн ҫинче йывӑррӑн кӑна сывлать.

Аксинья металась по твердой, с запахом овчины кровати, трудно дышала.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ах, ҫук, вӗсен суранӗсем, вӗсен терчӗ-асапӗ, вӗсен вилӗмӗ — пурте ҫӑва тӗпне кусем!

Ах, нет, их раны, их страдания, их смерть — все это к черту!

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Суранӗсем пур унӑн тата революцилле ӗҫсем тунӑшӑн ӑна награда та панӑ — кӗмӗл сехет илнӗ вӑл.

Имеет раны и отличие — серебряные часы за революционное прохождение.

4-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Суранӗсем сурни ерипен лӑплана пуҫларӗ.

Боль понемногу утихала.

30-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хула урамӗсемпе утнӑ май Крылов куҫӗ умне вӑрҫӑ суранӗсем туха-туха тӑнӑ: ӑҫта килчӗ унта арканнӑ ҫуртсем, ишӗлчӗк куписем.

Крылов увидел на улицах города еще не залеченные после войны раны.

Вӑтӑр иккӗмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Унӑн суранӗсем курӑнман, анчах та машинӑна хӑвӑрт пынӑ ҫӗртех снаряд лексе канавалла ывӑтсан, вӑл кӑкрипе руль ҫине тӑрӑннӑ пулмалла, ҫак самантра кабина ванчӑкӗсем ӑна баранка ҫумне хӗстерсе лартнӑ.

Ран у него не было видно, но, очевидно, когда подбитую снарядом машину с полного хода занесло в канаву, он грудью толкнулся о руль, а обломки кабины притиснули его к баранке.

1 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Вӗсем пӗр-пӗрине хулӗсенчен тытса пычӗҫ; каннӑ хыҫҫӑн Алексей урисемпе ҫирӗппӗн пусса утса пычӗ, ҫавӑнпа та хӗр хушшӑн-хушшӑн: манӑн тусӑн урисем ҫук, тесе, Гриша юри каламан-ши, шӳт туман-ши? — тесе шухӑшларӗ, Анюта Алексея хӑй ытти медичкӑсемпе пӗрле эвакуационнӑй госпитальте аманнисене суранӗсем тӑрӑх суйласа уйӑрас тӗлӗшпе ӗҫлени ҫинчен, хальхи вӑхӑтра аманнисем кулленех темиҫешер эшелон килсе тӑнӑ пирки хӑйсене ӗҫлеме мӗн тери йывӑрри ҫинчен тӗрӗссипе каласан — аманнисем пурте ҫав тери лайӑх ҫынсем пулни, вӗсем хӑйсен асапӗсене паттӑррӑн тӳссе ирттерни ҫинчен каласа пачӗ.

Они шли под руку, и, отдохнув, ступал он так уверенно, что девушке подумалось: полно, так ли, не шутил ли Гриша, говоря, что у приятеля нет ног? Анюта рассказывала Алексею об эвакуационном госпитале, где она вместе с другими медичками работала теперь по сортировке раненых, о том, как им сейчас трудно, потому что с юга каждый день прибывает по нескольку эшелонов, и о том, какие эти раненые чудесные люди, как стойко переносят они страдания.

1 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Танкист та халӗ койка ҫинчен тӑракан пулчӗ, вӑл коридорти тӗкӗр умӗнче чарӑнса тӑрса, хӑйӗн питне, мӑйне, хулпуҫҫийӗсене нумайччен пӑхрӗ, — халӗ вӗсем ҫинчи бинтсене салтнӑ пулнӑ ӗнтӗ, суранӗсем майӗпе тӳрленсех пынӑ.

Танкист тоже поднимался теперь с койки и, останавливаясь перед коридорным зеркалом, подолгу рассматривал свое лицо, шею, плечи, уже разбинтованные и заживающие.

9 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Анчах та вӑл Клавдия Михайловна бинтсене улӑштарса хӑй суранӗсем ҫине ывҫи-ывҫипе вазелин пӑрахнӑ чух хӑйӗн ҫӗтӗк кипке пек пулса кайнӑ хӗп-хӗрлӗ ӳчӗ ҫине мӗн тери пӑлханса, тӳсеймесӗр пӑхнине, врачсем калаҫни илтӗннӗ чух вӑл мӗн тери тинкерсе итленине асӑрхама йывӑрах мар.

Но нетрудно было заметить, с каким взволнованным нетерпением осматривает он свое багрово-красное, увешанное лохмотьями обгорелой кожи тело, когда Клавдия Михайловна, меняя ему повязки, горстями бросает вазелин на его раны, и как он настораживается, когда слышит разговор врачей.

2 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Носильщиксем васкаса утнӑ пирки унӑн суранӗсем пушшех ыратнӑ, вӑл хуллен кӑна йынӑшнӑ, ҫапах та: «Хӑвӑртрах, тархасшӑн, хӑвӑртрах!» тесе васкатнӑ.

Он глухо стонал от боли, причиняемой ему торопливой поступью носильщиков, но все требовал: «Скорее, пожалуйста, скорее!»

18 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Ал-урана ҫыхлантаракан ӗшенчӗклӗхе ҫӗнтерсе, шунӑҫем шунӑ вӑл, ӳкнӗ, — ҫӗкленнӗ те каллех малалла шунӑ, суранӗсем ыратнине те, хырӑмӗ выҫнине те туйман, тупӑ-пӑшал сассисӗр пуҫне урӑх нимӗн те илтмен.

И, превозмогая вяжущую усталость, он все полз и полз, падал, поднимался и снова полз, не ощущая ни боли, ни голода, ничего не видя и не слыша, кроме звуков канонады и перестрелки.

13 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Вӗсем суранӗсем ыратнипе мар вилни пӗрре пӑхсах паллӑ.

С первого взгляда стало ясно, что умерли они не от ран.

4 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех