Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сасӑсене (тĕпĕ: сасӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Дарья, чирикӗсене хывса, утса ывӑннӑ урисене ҫурӗ те, куҫне хӗвелтен ал тупанӗпе картласа, ҫыран хӗрринчи вӗри вак чул ҫинчен чылайччен чарлансем салхуллӑн ҫухӑрнӑ тата хумсем пӗр майлӑн ҫатӑлтатнӑ сасӑсене тӑнласа ларчӗ.

Дарья сняла с натруженных ног чирики, вымыла ноги и долго сидела на берегу, на раскаленной гальке, прикрыв глаза от солнца ладонью, вслушиваясь в тоскливые крики чаек, в равномерные всплески волн.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӗр хушӑ вӑл артиллерипе пулеметсем татти-сыпписӗр пенӗ сасӑсене итлесе тӑчӗ, унтан, куринке ҫинчен анса, Ермакова хӑваласа ҫитрӗ.

Минуту он прислушивался к неумолчной артиллерийской и пулеметной стрельбе, а потом сошел с кургана, догнал Ермакова.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ыйхӑ тӗлӗшпе Григорий ординарецсем калаҫнӑ, кулнӑ сасӑсене илтрӗ.

Сквозь дремоту Григорий слышал голоса и смех ординарцев.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий пӳлӗмсенче никам та ҫук тесе шухӑшларӗ, анчах коридора кӗрсенех хӗрсе кайсах уҫӑмсӑррӑн мӑкӑртатса калаҫнӑ сасӑсене илтрӗ.

Григорий подумал, что в комнатах никого нет, но, войдя в коридор, услышал глухой оживленный говор.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӑй патӗнче ҫын калаҫнӑ тата лаша тулхӑрнӑ сасӑсене илтсен тин вӑл ыйхӑран вӑранчӗ, йӑпӑр-япӑр тӑрса ларчӗ.

Проснулась, заслышав над собою людскую речь и конское пырсканье, поспешно привстала.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Урамра хаваслӑн калаҫнӑ сасӑсене илтсен тата ҫав шӑв-шав хушшинче упӑшкин хытӑ сассине палласа илсен, Аниҫҫе Ксение хӑвӑрт хӑйӗн чӗркуҫҫийӗ ҫинчен тӑратрӗ.

Услышав за окном возбужденные голоса и узнав среди общего гвалта зычный голос мужа, Анисья быстро отстранила от себя племянницу.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл, хӗрсе кайса ӗҫлесе, ҫул ҫинче грузовик чалӑшшӑн чарӑнса тӑнине те курмарӗ, калаҫнӑ сасӑсене илтсен тин тӳрленсе тӑчӗ.

Она так увлеклась работой, что не заметила остановившуюся наискосок грузовую машину, и, только услышав голоса, выпрямилась.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Константин хӑйӗн патне кӳ пыракан мӗн пур шӑршӑсене, мӗн пур сасӑсене уйӑрса илме пултарнинчен тӗлӗнсе тӑчӗ, пӑсланса тӑракан, пӑртак пӑчӑрах сывлӑша кӑкӑр тулли сывла-сывла илчӗ, аппӑшӗпе йӑмӑкӗ пӗр-пӗрне кӑшкӑрса чӗннине, вӗсем сӗтӗрсе пыракан туратсем епле кӑштӑртатнине илтрӗ.

Константин удивился, что смог различить все хлынувшие на него звуки, запахи, стоял и, жадно, как воду, втягивая в себя чуть душноватый, парной воздух, слышал, как перекликались в темноте сестры, как шумели ветки, которые они волочили по земле.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Калаҫнӑ-кулнӑ сасӑсене хупласа, радио пӗтӗм вакуна янӑратать.

На весь вагон, почти заглушая голоса и смех, гремело радио.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл темӗнле, ҫынсенчен пытармалла ӗҫ тӑвакан аҫа ҫури сӑмахӗсем пирки шухӑшланӑ, ирӗк те ют ҫуртри кӑшӑртатакан сасӑсене итлесе выртнӑ та тул ҫутӑласпа кӑна канӑҫсӑррӑн ҫывӑрса кайнӑ.

Он думал над словами отчима, который делал что-то такое, что нужно было скрывать от людей, прислушивался к шорохам просторного чужого дома и лишь на рассвете забылся тревожным сном.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Шофер чӑматансене машинӑ хыҫне вырнаҫтарнӑ вӑхӑтра унччен кӳлленчӗксене ҫеҫ катрашкалантарнӑ ҫумӑр сасартӑк асфальт ҫине чашлаттарса ячӗ, каҫхи картишӗнчи мӗн пур сасӑсене пӗр харӑс хупласа хучӗ.

Пока водитель укладывал чемоданы в багажник, дождь, лишь рябивший до этого лужи, вдруг обрушился с густым плеском на асфальт, разом поглотив все звуки вечернего двора.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫынсем пӑлханнине кура унӑн чӗри те пит пӑлханса кайнӑ; ун ӑшӗнче, туланӑ тискер кайӑк вӑранса тӑнӑ, хӑйӗн тирне хӑтарма вӑхӑт ҫитнӗ; вӑл хӑй хыҫӗнче арӑмсем йӗнӗ сасӑсене хӑлхана те чикми пулнӑ.

Общее стихийное чувство тревоги и поспешности охватило внезапно и его самого; в нем пробудился затравленный зверь, настала пора спасать свою шкуру; уже не было дела до бабьих слез и рыданий, раздававшихся сзади него.

II // Михаил Акимов. Николай Телешов. Нуша. Михаил Акимов куҫарнӑ. Хусан, 1906. — 19 с.

Туртисемпе тышлисене пӗлӗтелле каҫӑртса тӑракан кӳмесем хушшипе хуллен утса пынӑ чух вӑл ӳсер сасӑсене, ҫынсем пӗр-пӗринпе калаҫкаласа кулнине илтрӗ.

Медленно подвигаясь между повозками, мертво протянувшими к небу оглобли и дышла, услышал пьяные голоса, смех.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дарья хӑраса кӑшкӑрнӑ сасӑсене илтрӗ: «Эй-эй! Тӑнран супрӑн-и? Хамӑрӑннисене вӗлеретӗн! Тӑхта, ан пер!»

Дарье послышались напуганные крики: «Тю! Сдурела! Своих побьешь! Погоди, не стреляй!»

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Шӑпах ҫак самантра илтрӗ те Выпряжкин умра лаша ҫивӗччӗн чаклаттарса утнӑ, хытхура ҫатӑртатса хуҫӑлнӑ, темле тепӗр япала чӑйклатнӑ, тепӗртакран тата — йӗнер лачӑртатса панӑ сасӑсене.

Вот в это-то время Выпряжкин и услышал впереди отчетливый шаг лошади, хруст бурьяна, звяк чего-то металлического, а немного погодя — и поскрипывание седла.

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫурҫӗр-хӗвелтухӑҫ енчен вӑшӑлтатса вӗрекен ҫил вӗсем ерипен, ӗшенчӗклӗн тринклетнӗ сасӑсене хутор еннелле вӗҫтерсе килет.

Их сдержанное усталое курлыканье нес к хутору набегавший с северо-востока ветерок.

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑранасса ҫуна ҫумне пырса ҫапӑннипе вӑранчӗ, кӑшкӑрса калаҫнӑ сасӑсене илтсе ыйхӑран уҫӑлчӗ.

Он проснулся от толчка, отрезвел от голосов.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл ҫамрӑк ачанни пек ҫаврака питне пӗркелентерчӗ, шӑл хушшипе тухакан хупӑ сасӑсене йӗр майлӑрах каласа, «ц» сасӑ вырӑнне «с» тесе («селый полк», «месяс» тесе тухрӗ унӑн), ҫемҫен калаҫрӗ.

Он морщил ребячески-округлое лицо, говорил мягко, сглаживая шипящие, вместо «ц» произнося «с»: «селый полк», «месяс» выходило у него.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кашни сас-чӗве тӳсӗмсӗррӗн тӑнласа выртнӑ, ӑшӗнче хӗрлӗ куҫ харшиллӗ хӗрлӗармееца вӗҫӗмсӗр тав тӑвакан Григорий, чӳрече умӗнчен такамсем утса иртнӗ тата тарӑхса калаҫнӑ сасӑсене илтсе, савӑнӑҫлӑн хускалса илчӗ:

Григорий, нетерпеливо прислушивавшийся, в душе бесконечно благодарный рыжебровому, радостно дрогнул, услышав под окном шаги и негодующий голос:

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫил ездовойсем ҫухӑрашнӑ, пӑр шӑтӑртатса ҫурӑлнӑ тата лашасем, чӗрнисемпе пӑр ҫинче шӑва-шӑва кайса, хыпалансах ҫыран хӗрринелле тапаҫланнӑ сасӑсене хӑваласа килчӗ.

Ветер донес крик ездовых, хруст крошащегося льда и торопкий, оскользающий перебор лошадиных копыт.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех