Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

салтаксенчен (тĕпĕ: салтак) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӗсем ӑна месерле ҫавӑрса пӑрахрӗҫ те, ҫав газпа антӑхса хӑйӗн юлашки канӑҫне хыр айӗнче тупнӑ ҫын, вилӗмрен тарса ӳкме пӑхнӑскер, анчах хӑйӗн вилӗмне ӳпкинчех ҫӗклесе пынӑскер, 256-мӗш ҫуран ҫар полкӗн виҫӗ батальонӗнчи салтаксенчен пӗри пулнине тавҫӑрса илчӗҫ.

Они перевернули его лицом вверх, и тут только догадались, что под сосной нашел себе последний приют этот отравленный газами, бежавший от смерти, которую нес в своих легких, солдат одного из трех батальонов 256-го пехотного полка.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Лена кӑмака патӗнчи каска пукан ҫине Андрейпа юнашар ларнӑ та, тепӗр еннелле ҫаврӑнса, сассӑр макӑрать, салтаксенчен вӑрттӑн куҫне тутӑрпа шӑлкаласа илет.

Лена сидела на стуле у печки рядом с Андреем и, отвернувшись в другую сторону, беззвучно плакала, тайком от солдат вытирая глаза платком.

XVII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Хӑсма пуҫларӗ-и? — чӑтса лараймасӑр ыйтрӗ салтаксенчен пӗри.

— Вырвало? — не вытерпев, перебил один из солдат.

XX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Андрей те Юргина ыттисем пекех пӗлнӗ пулсан та, тӗрлӗрен сӑлтавсемпе вӑл ытти салтаксенчен ытларах ӑна ҫывӑх пулнӑ.

Андрей видел Юргина таким, каким видели его все, хотя, по разным причинам, и был к нему ближе всех солдат.

XIX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Эсӗ ҫыру кайса ярасшӑн-и? — ыйтрӗ салтаксенчен пӗри.

Один из солдат спросил: — Ты хочешь, отнести письмо?

XVIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Салтаксенчен хӑшпӗрисем ирӗксӗрех ахӑлтатса кулса ячӗҫ.

Некоторые солдаты неохотно захохотали.

VI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ротӑсенче ире хирӗҫ кӑларнӑ листовкӑсенче салтаксенчен нумайӑшӗсем васкавлӑн ҫырнӑ заметкисем урлӑ, боевой приказа пурнӑҫлассишӗн хӑйсен пурнӑҫне те пама хатӗрри ҫинчен командованине тата ҫапӑҫури юлташӗсене шантарчӗҫ.

В выпущенных перед утром листовках многие из солдат через написанные наскоро заметки заверяли командование и боевых товарищей, что ради выполнения боевого приказа готовы отдать свою жизнь.

VI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Параҫҫӗ-и вара? — ыйтрӗ салтаксенчен пӗри.

— Дадут разве? — спросил кто-то из солдат.

V // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Отрядра юлма шутланӑ салтаксенчен хӑшӗ те пулин ҫак сехетре хӑйпе калаҫӗ тесе шутларӗ Крылатов: вӗсем чылай вӑхӑт хушши пӗрле сӗтӗрӗнсе ҫӳренӗ хыҫҫӑн уйрӑлаҫҫӗ-ҫке-ха!

Из солдат, что решили остаться, кто-нибудь в этот час с ним заговорит, думал Крылатов: ведь они расстаются после того, как столько времени плелись вместе!

XIV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ку шухӑш ӑна хӑратсах пӑрахрӗ: пӗлнӗ вӑл, Умрихинсӑр пуҫне, отделенири салтаксенчен пӗри те танкпа тӗл пулса курман, ҫавӑнпа та пӗрремӗш хут тӗл пулнӑ пирки, вӗсенчен кашниех ҫухалса кайма пултарать, танка траншея урлӑ каҫарса яма пултарать.

Эта мысль испугала Андрея: он знал, что, кроме Умрихина, никто из солдат отделения не встречался с танками, и поэтому при первой встрече каждый из них мог растеряться и пропустить танк за траншею.

XXIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Артподготовка чарӑнасса тем пек кӗтрӗҫ пулин те, вӑл хӑш самантра чарӑннине салтаксенчен пӗри те илтсе юлаймарӗ.

Никто из солдат, сколько они ни ожидали, так и не услышал, когда оборвался грохот артподготовки.

XXIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Андрей вӑрҫӑра чылайранпа ӗнтӗ, анчах вӑл та, полкри салтаксенчен нумайӑшӗ пекех, тискер те хаяр артподготовка хӑрушлӑхне пӗрремӗш хут чӑтса ирттерет.

Как и многие солдаты полка, Андрей впервые испытывал все ужасы ожесточенной артподготовки.

XXIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ҫак таранччен салтаксенчен нумайӑшӗ, хӑйсене хӑйсем хытарса, хӑранине палӑртмасӑр ларатчӗҫ.

До этого многие солдаты, напрягая всю волю, сдерживали страх.

XXIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ҫакӑн хыҫҫӑн салтаксенчен нумайӑшӗ каялла ҫаврӑна-ҫаврӑна пӑхса ӗҫлеме тытӑнчӗҫ.

После этого многие солдаты работали, оглядываясь назад.

XX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ыйтать хайхи ку салтаксенчен: «Мӗнле, боец юлташсем, апат ҫитет-и?» тет.

Ну, спрашивает солдат: «Как, товарищи бойцы, хватает харчу?»

XIX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Салтаксенчен нумайӑшӗ, сивӗрен хӑтӑлма кӑна хӑтланса, пӑр чӗнмесӗр утаҫҫӗ.

Большинство солдат шли молча, занятые только тем, чтобы спастись от холода.

III // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Хыҫалтан пыракан салтаксенчен пӗри, кӑшкӑракан хӗрарӑма курас тесе, электричество хунарӗн ҫутӑ пайӑркине хӗрарӑмсем ҫине ячӗ.

Кто-то из шедших позади немцев направил на женщин луч электрического фонарика, чтобы обнаружить кричавшую.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Вӑл, фронт умӗпе утса, аллисемпе те хулпуҫҫийӗпе тӗрткелесе, ҫынсене салтаксенчен сирнӗ; хӑй пӗртте ҫынсен пичӗсем ҫинелле пӑхасшӑн пулман.

Он ходил вдоль фронта, отодвигая людей от солдат руками и плечом, стараясь не видеть человеческих лиц.

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

Гаврик шутласа илчӗ: салтаксенчен ҫӑкӑр илнинчен нимӗн намӑсланмалли те ҫук.

Гаврик понял: не будет ничего унизительного, если он возьмет хлеб у солдат.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Салтаксенчен пӗр ҫирӗм ҫын суранланса лапама ӳкнӗ.

Солдаты оставили во рву человек двадцать раненых товарищей.

XIX сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех