Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӳлчӗ (тĕпĕ: пӳл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ман упӑшка мӗнпе чирлине кам пӗлет-ха? — пӳлчӗ ун сӑмахне хуҫа арӑмӗ.

Кто знает, чем болен мой муж, — вскричала, прерывая его, хозяйка.

25 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

— Аван, отряда кӗме кӑмӑл тӑвакан ҫынсем пур-и кунта? — пӳлчӗ ун сӑмахне Павӑл.

— Ну хорошо, а люди для отряда здесь есть? — прервал его Павле.

23 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Хамӑр ретсене тасатмалла, — пӳлчӗ унӑн сӑмахне ҫӗнӗ сасӑ.

Мы очистим свои ряды от всякой дряни! — прервал его новый голос.

21 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Ун пек пулас пулсан, эпӗ кӗрешӗве хутшӑнман пулӑттӑм! — пӳлчӗ ун сӑмахне Аца кӳреннӗ сасӑпа.

Будь я паникером, я бы не пошел в партизаны! — обиженно прервал его Аца.

21 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

— Килӗштеретӗп, — пӳлчӗ ӑна Кларк.

— Нравится, — подхватил он.

11 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

— Ним тума та ҫук, служба службах вӑл! — пӳлчӗ ун сӑмахне конвоирсенчен пӗри.

— Что поделаешь, служба есть служба! — прервал его конвоир.

19 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Тӗрӗс-и, юлташсем? — пӳлчӗ ун сӑмахне Павӑл.

Не так ли, товарищи? — прервал его Павле.

17 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Ан кӑшкӑраш, — ҫирӗппӗн те шӑппӑн пӳлчӗ унӑн сӑмахне Павӑл.

Не кричи так, — хладнокровно и тихо прервал его Павле.

17 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

— Ӗҫ ҫинчен кала! — тӳсӗмсӗррӗн пӳлчӗ ун сӑмахне Уча.

— Ближе к делу! — нетерпеливо прервал его Уча.

17 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

— Гвозден пире мӗншӗн Ястребацра юлтарасшӑн пулнине пӗлетӗн-и эсӗ? — пӳлчӗ унӑн сӑмахне Павӑл, Учана иккӗлентерме шутласа.

— А ты знаешь, почему Гвозден настаивает на том, чтобы мы остались на Ястребце? — прервал его Павле, решив во что бы то ни стало склонить Учу на свою сторону.

17 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Гвозден ун сӑмахне пӳлчӗ:

Прерывая его, Гвозден воскликнул.

16 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Акӑ эсир ҫӗрле ҫӗр шваба вӗлертӗр, халӗ вӗсем пӗтӗм уезда ҫӗр пичӗ ҫинчен шӑлса тӑкӗҫ! — пӳлчӗ старикӗн сӑмахне шурӑ катан пиртен ҫӗленӗ йӗм, нуски, пиншак тӑхӑннӑ, ҫара пуҫ хресчен.

Вот вы убили вчера сотню швабов, а теперь они весь срез уничтожают, — перебил старика крестьянин в гуне, белых домотканых штанах, чулках, но без шапки.

15 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Павӑл Гвозден сӑмахне тепӗр хут ҫеҫ мар пӳлчӗ, урӑхла ӑнлантарма пикенчӗ, анчах сӑрт айлӑмӗнче нимӗҫсем юн юхтарни пирки хӑй пӗрре те иккӗленмерӗ.

Павле принялся разубеждать Гвоздена, но в глубине души он тоже был уверен, что там, внизу, бушует месть…

15 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

— Лаша илӗр, — пӳлчӗ ӑна Шапошников.

— Возьмите лошадь, — перебил его Шапошников.

6 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

— Тишкӗрме юрамасть, — каллех пӳлчӗ Любочка, — пирӗнни пек атте ҫинчен тишкӗрсе калаҫма юрамасть.

— Нельзя рассуждать, — опять перебила Любочка, — нельзя рассуждать про такого отца, как наш.

XXXV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— «Анчах ҫапах та» текелесе ан тӑр, — пӳлчӗ ӑна Любочка, хӗрсе кайса, — эсӗ юратса пӑрахнӑ хӗр йӑх-ях тесе каламарӑм-ҫке эпӗ; атте ҫинчен, питӗ лайӑх хӗрарӑм ҫинчен епле калаҫма пултаратӑн-ха эсӗ?

— Нечего «но все-таки», — перебила Любочка, разгорячившись, — я не говорила, что дрянь эта барышня, в которую ты влюблен; как же ты можешь говорить про папа и про отличную женщину?

XXXV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Эпӗ сире чӑн-чӑн тус пулнӑран калам, — пӳлчӗ ӑна кукамай хурлӑхлӑ сасӑпа, — ман шутпа, ҫавсене вӑл хӑй кунта пӗччен пурӑнассишӗн, клубсем тӑрӑх, хӑнаран хӑнана сулланса ҫӳрессишӗн (турӑ пӗлет, мӗншӗнне) сӑлтава персе кӑна калать; Наташа вара ҫакӑн ҫинчен пачах пӗлмест.

— Я вам скажу, как истинному другу, — прервала его бабушка с грустным выражением, — мне кажется, что все это отговорки, для того только, чтобы ему жить здесь одному, шляться по клубам, по обедам и бог знает что делать; а она ничего не подозревает.

XVIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Ах, апла ан кала, тусӑм, — пӳлчӗ ӑна анне темрен хӑраса ӳкнӗ пек, — ӑҫтан пӗлетӗн эсӗ ӑна?

— Ах, не говори этого, мой друг, — прервала его maman, как будто испугавшись чего-нибудь, — почем ты знаешь?

V сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Унӑн тӗрлӗ сӑлтавсем татах та нумай пулни каличченех паллӑ; ӑна атте ҫавӑнпа пӳлчӗ пулмалла.

Видно было, что у него еще большой запас доводов; должно быть, поэтому папа перебил его.

III сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Мӗншӗн апла калатӑн эсӗ? — пӑлханса пӳлчӗ ун сӑмахне Бояна.

— Зачем ты так говоришь? — взволнованно прервала его Бояна.

12 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех