Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӗшкӗннӗ (тĕпĕ: пӗшкӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Аллине унӑн хулпуҫҫийӗ ҫине хурса аялалла пӗшкӗннӗ, ҫав вӑхӑтра унран эрех шӑрши кӗнӗ.

Положив ему руку на плечо, наклонился к его лицу так близко, что от него запахло даже вином.

XII // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Парнеленӗ кӗрӗкӗпе вӑл, пӗшкӗннӗ те ҫӗнӗ аттин пакӑлчак тӗлӗнчи чӗнӗсене туртса хытарать.

Она была уже в дошке и, нагнувшись, затягивала у щиколотки ремешки своих новых торбасов.

XIV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Ашшӗ ҫӗрте выртакан хӑма урлӑ утса каҫрӗ, амӑшне чуптума пӗшкӗннӗ евӗр кӑшт маларах ӳпӗнчӗ.

Он шагнул через доску, лежащую на земле, подался немного вперед, будто склонился над матерью, будто хотел ее поцеловать.

VI // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Вӑл Геннадий Васильевич ҫинелле пӗшкӗннӗ те каллех унӑн ҫӳҫне майлаштарать.

Она склонилась над Геннадием Васильевичем и опять поправила его волосы.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Пӗчӗкҫӗ чӳрече витӗр кӗрекен ҫутӑ ҫинче лайӑх курӑнакан ӑсан маччара ҫаврӑнса ҫӳрет, аялалла пӗшкӗннӗ пуҫӗ ҫинчи куҫхаршисем хӗп-хӗрлӗ чечексем пек ҫунаҫҫӗ, кукӑр хӳрине тӑсса янӑ, вӑл хӑйӗн юррине юрлать.

Терентий, хорошо освещенный из слухового окна, ходил по чердаку кругом; на пригнутой к полу его голове горели брови ярко-красным цветком, хвост раскинулся лирой, и по-своему он пел.

Ӑсан // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 63–66 с.

Кунта вӑл подъезд умӗнче ӳсекен курӑк патне пӗшкӗннӗ, аллипе сӗртӗннӗ те ӑшӑ сӑмах пӑшӑлтатса каланӑ.

Выйдя из подъезда, девочка наклонялась к траве, проводила по ней рукой и шептала ей ласковое слово.

Пӗрремӗш вӑрттӑнлӑх // Ольга Фёдорова. Ордем, Г. Аньӑн вунӑ вӑрттӑнлӑхӗ: калавсем: [кӗҫен ҫулхи шкул ачисем валли] / Ордем Гали; [О. Л. Федорова куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательств, 2006. - 48 с. : ил.

Сарӑ тутӑрлӑ хӗрарӑм пӗшкӗннӗ ҫӗртен тӑчӗ.

Женщина в желтом платке выпрямилась.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Пӑртак пуҫ ҫаврӑнса кайрӗ… иртет, — терӗ вӑл вӑйсӑр сассипе хӑй патне пӗшкӗннӗ Наташӑна.

Голова немножечко закружилась… пройдет, — слабым голосом сказал он склонившейся над ним Наташе.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Якур тӗм хыҫӗнче чарӑнса тӑнӑ, пӗр вырӑнта ҫаврӑнкаланӑ, пӗшкӗннӗ те юр ҫине алӑ йӗрӗсем тунӑ.

Остановился Егорка за кустом, толчётся лыжами на месте, нагнулся — и рукой в снег.

Йӗр тӑрӑх // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 86–95 с.

Вӑл нумаях шухӑшласа тӑман, пӗшкӗннӗ те ҫак тискер кайӑка пуҫӗнчен пуртӑ тӑршшипе яра панӑ.

Долго не раздумывая, колхозник наклонился над ямой да стукнул зверя обухом по голове.

Ӑнланса илмелле мар тискер кайӑк // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 23–24 с.

Виле патне пӗшкӗннӗ казаксенчен пӗри тӳрленсе тӑчӗ.

Один из стоявших над мертвым выпрямился.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ун умне виҫӗ казак пӗшкӗннӗ, шӑппӑн пӑшӑл-пӑшӑл калаҫаҫҫӗ.

Над ним склонились трое казаков, негромко разговаривая.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Мӗн пулнӑ кунта? — ыйтрӑм эпӗ ачасем пӗшкӗннӗ ҫӗртен тӑрса.

Что тут случилось? — спросил я, когда ребята поднялись.

VI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Хӑйсем пӗшкӗннӗ, ӗхлетсе утаҫҫӗ.

Согнувшись и сдержанно кряхтя, они тащили большую катушку с проводом.

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

Каштанка йынӑшса янӑ тата унӑн ури айне пулнӑ, ҫавӑнпа вӑл ӑна асӑрхамасӑр иртсе кайма пултарайман, ун патнелле пӗшкӗннӗ те, ыйтнӑ:

Так как Каштанка взвизгнула и попала ему под ноги, то он не мог не обратить на нее внимания, он нагнулся к ней и спросил:

II. Темӗнле палламан ҫын // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Вӑл Костьӑна, месерле йӑвантарса, минтер ҫине пуснӑ, сӑнне ҫухатнӑ, шуранкӑ пичӗпе ун ҫинелле пӗшкӗннӗ.

Она опрокинула его навзничь, вдавила в подушку, наклонилась к нему искаженным белым лицом.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӗсем зала кӗнӗ ҫеҫ, Лиза часах офицера асӑрханӑ та, Ксюша патнелле пӗшкӗннӗ:

Едва они вошли в зал, Лиза сразу заметила офицера и, наклонясь к Ксюше, зашептала:

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Унӑн куҫӗсенче йӑмӑх хӗрлӗ ҫиҫӗм ялтлатса ҫиҫрӗ, ҫӗр тайӑлса кайрӗ, унтан тата Донӑн сулахай ҫыранӗнчи хӑйӑр ярӑмӗсене хуплакан ем-ешӗл вӑрман та темле пӗшкӗннӗ пекрех хутланса илчӗ.

В глазах его багряные сверкнули зарницы, качнулась земля и словно бы наклонился зеленый лес, опушиной покрывавший противоположное песчаное левобережье.

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Хӑй вара Суворов патне пӗшкӗннӗ те пӑшӑлтатнӑ:

— А сам наклонился к Суворову и прошептал:

Мӑнастир стенисем // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

— Хушман, хушман! — пӗшкӗннӗ вӑл чирлӗ ҫын патне.

— Не велено, не велено! — покрикивал он на больного.

Пур ҫӗрте те паллӑ // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех