Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӗшкӗннӗ (тĕпĕ: пӗшкӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Спайдер Хэджертин мӑнтӑр пичӗ ун патнелле пӗшкӗннӗ.

Одутловая физиономия Спайдера Хэгерти склонилась над ним.

IV // В.Г. Шильдяков. Джек Лондон. Мексикенец: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 52 с. — 6–51 с.

Чочой картах сиксе илсе ҫӳлелле пӑхрӗ те хӑй умне пӗшкӗннӗ хӑрах куҫлӑ шаман сӑнне курчӗ.

Чочой глянул вверх, увидел склоненное над собой одноглазое лицо шамана.

Кэргына пытарни // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Вилшӑтӑкӗ ҫийӗн пӗшкӗннӗ Мэрдан хулпуҫҫийӗсене кӑшт ҫӗклерӗ те пуҫне пӑркаларӗ.

Склонившийся над могилой Мэрдан распрямил слегка плечи и покачал головой.

IV // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Пӳрнисене кӑшт пушатса, вӑл Варвари пичӗ патнех пӗшкӗннӗ.

Расслабив немного пальцы, он склонился к самому лицу Варвары.

I // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

— Хӑтар мана турӑ пирвайхи пек хӑравҫӑ пуласран, иккӗмӗшӗн ӗҫӗ пек ӑнӑҫсӑр пуласран, — тесе тата аяларах пӗшкӗннӗ Хирон хӑйӗн сухалӗ ӑйӗнче куллине пытарса.

— Сохрани меня аллах от трусости первого и неудачливости второго, — ещё ниже склонился Хирон, пряча усмешку в бороду.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Хуралҫӑ араб негр патне пырса, ӑна хулпуҫҫинчен пушӑпа ҫапнӑ, унтан кӗсменсене илме пӗшкӗннӗ.

Надсмотрщик подошёл к негру, хлеснул его бичом по плечам и нагнулся, чтобы взять весло.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Амӑшӗ сӑпка ҫинелле пӗшкӗннӗ.

Мама нагнулась над колыбелью.

Савӑнӑҫ // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Дутлов пӗшкӗннӗ ҫӗртенех Дуняша ҫине пӑхса илчӗ.

Дутлов, не разгибаясь, уставился глазами на Дуняшу.

ХIII // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Вӑл ун патнелле пӗшкӗннӗ те: «Ман юлташсенчен кам та пулин чӗрӗ юлнӑ пулсан, пӗлтерӗр, ан манччӑр мана вӗсем, — эсир те мана ан манӑр», — тенине илтнӗ.

Она ухом к самым губам его наклонилась и слышит: «Передайте ребятам моим, коли кто жив остался, чтобы не забывали, — говорит, — и вы меня не забывайте», — говорит.

Мария // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 211–218 с.

Унӑн сарлака, каҫӑр сӑмсаллӑ тата яланах именчӗклӗ пичӗ ман ҫине пӗшкӗннӗ.

Его широкое, курносое и такое всегда застенчивое лицо склонилось ко мне.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ҫывӑхарах ҫитчӗр, кайран пурне те пӗрле… — тенӗ те пулемёт патне пӗшкӗннӗ.

Подпустим, а потом сразу… — шёпотом сказал он и приник к пулемёту.

Таракуль редучӗ // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 103–115 с.

Сасартӑк пӑхатӑп та, курах каятӑп, — анне ман ҫине пӗшкӗннӗ те: «Аня, Аня, тӗлӗкре кӑшкӑратӑн-ҫке. Хӑрушӑ-им?» тесе мана силлет.

И вот гляжу, надо мной наклонилась мама, теребит меня: «Аня, Аня, ты кричишь во сне. Страшно!»

Иккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ун умӗнче типшӗм те чулран касса тунӑ пек сарлака янах шӑммиллӗ Фадеев пӗшкӗннӗ иккен.

Над ним склонилось сухое, скуластое, попрежнему спокойное, точно высеченное из камня, лицо Фадеева:

Пӗр ывӑҫ ҫӗр // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 28–38 с.

Пӑх-ха: пӗри ларать, тепри пӗшкӗннӗ те унӑн суранне ҫыхса ярать…

Смотри: один сидит, а другой над ним склонился и рану ему перевязывает.

VI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Коростелев виҫ кукӑр пулса пӗшкӗннӗ те, велосипед ан ӳктӗр тесе, айккинчен тӗртсе пырать.

Коростелев, согнувшись в три погибели, катил велосипед, не давая ему упасть.

Велосипед туянаҫҫӗ // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Тӗнче пушанса юлнӑн, пӗтӗм япала труках ҫухалнӑн туйӑнать, — ют тумлӑ пӗшкӗннӗ кӗлеткесем кӑна ҫывхарнӑҫемӗн ҫывхарса килеҫҫӗ.

В мире наступила полная пустота, все исчезло, были только согнутые фигуры в чужой униформе, которые всё приближались и приближались.

XXI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ӳслӗкпе антӑхса, вӑл тата аяларах пӗшкӗннӗ.

Он давился им и склонялся еще ниже.

4 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Анчах пӗшкӗннӗ чухне час-часах ун пек пулать.

Но это часто бывает, когда наклонишься.

IV // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Анчах вӑл суранланнӑ шпион тӗлне пӗшкӗннӗ вӑхӑтра халӑх хӑранипе хусканса кайрӗ, ҫавӑнпа та Монтанелли пуҫне ҫӗклерӗ.

Но вдруг, в то время как он наклонился над раненым шпионом, толпа испуганно всколыхнулась, и это заставило его поднять голову.

II // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Ректор-атте, Монтанелли каноник, ҫырма чарӑнса, хут листисем тӗлне пӗшкӗннӗ хура ҫӳҫлӗ пуҫ ҫине юратса пӑхса илчӗ те: — Тупаймастӑн-и, corino. Ан шыра. Вӑл пая эпӗ ҫӗнӗрен ҫырӑп. Страница ӑҫта та пулин ҫухалнӑ пулас, сана кунта ахалех тытса тӑтӑм ӗнтӗ, — терӗ.

Отец ректор, каноник Монтанелли, перестал писать и с любовью взглянул на черную голову, склонившуюся над листами бумаги: — Не можешь найти, дорогой? Оставь. Я снова напишу это место. Вероятно, страничка где-нибудь затерялась, и все это время ты напрасно проискал ее.

I // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех