Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӗлмесӗрех (тĕпĕ: пӗл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ӑшӑх тӗле пӗлмесӗрех, ҫын таптаса тунӑ сукмака пӑрахса, вӑл тӳрех Суккӑр вара кӗрсе кайнӑ.

Не знавши броду, оставил выбитую тропу человеческую и прямо полез в Слепую елань.

VIII // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Унӑн лӑпкӑ кӑмӑлӗ пӑлханман; ҫапах та вӑл мӗншӗнне хӑй те пӗлмесӗрех кичемленсе, макӑрса та илчӗ, анчах хӑйне хур тунӑшӑн мар.

Ее спокойствие не было потрясено; но она опечалилась и даже всплакнула раз, сама не зная отчего, только не от нанесенного оскорбления.

XVIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

— Анчах, мӗншӗн ҫӗмӗрнине пӗлмесӗрех, мӗншӗн ватмалла-ха?

— Но как же это ломать, не зная даже почему?

X // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Чартков ҫак таса мар картинӑсем умӗнче нумай вӑхӑт хушши вӗсем ҫинчен ним шухӑшламасӑр тӑчӗ, ҫав хушӑра фризӑвӑй шинель тӑхӑннӑ лавкка хуҫи, вырсарникунранпа та сухалне хырманскер, ӑна мӗнле картина килӗшни ҫинчен ыйтса пӗлмесӗрех паҫӑртанпах вӗсен хакӗсене каласа тӑрать.

Долго стоял он пред этими грязными картинами, уже наконец не думая вовсе о них, а между тем хозяин лавки, серенький человечек, во фризовой шинели, с бородой небритой с самого воскресенья, толковал ему уже давно, торговался и условливался в цене, еще не узнав, что ему понравилось и что нужно.

Пӗрремӗш пай // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96–146 с.

— Мӗнле мами? — тет вӑл калаҫма пӗлмесӗрех.

— Какая мама? — спрашивает она, хотя не умеет разговаривать.

Мӑнкун // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 19–22 с.

«Груз турттараканни», — ниме тӑман шухӑшпа палӑртрӗ те Сергей, хӑй мӗншӗн тунине пӗлмесӗрех, вӗлтлетсе иртекен кустӑрмасен шутне хисеплеме пуҫларӗ.

«Грузовой», — с тупым безразличием отметил Сергей и, сам не осознавая, для чего, начал считать мелькающие мимо него колеса.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Мӗншӗн-ха ҫыннине пӗлмесӗрех, ун ҫинчен ҫапла калаҫмалла? — хирӗҫлерӗ Таня.

— Зачем так говорить о человеке, не зная его? — возразила Таня.

10 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ӑна-кӑна пӗлмесӗрех, вӑл, хӳрине выляткаласа, хуҫи хыҫҫӑн чупрӗ.

Ничего не понимая и виляя хвостом, Тетка пошла за ним.

VII. Ӑнӑҫсӑр ӗҫ // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Ӑна сӗтел патне тӗк кӑна, вӑл вара, сӑмах мӗн ҫинчен пынине пӗлмесӗрех, калаҫма пултарать, тепӗр чухне ҫав тери ҫыпӑҫуллӑ калаҫать, сӑмахӗ ӑҫтан тупӑнать-ши!

Его толкни к столу, и он, не ведая, о чем идет речь, станет говорить, да иной раз так складно, откуда только слова берутся!

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ну вӑт, манран нимӗн те ыйтса пӗлмесӗрех, итлемесӗрех пуҫларӗҫ пӑсӑрлантарма!

И вот, ни о чем не разузнав, не выслушав меня, стали, что называется, разносить в пух и прах!

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Сирӗн колхозра халӑх ӑнлануллӑ, вӑл лайӑх ӗҫе агитацилемесӗрех тӑвать, тесе ӗнентеретӗн эсӗ, халӗ акӑ сасартӑк ҫынсен шухӑшне ыйтса пӗлмесӗрех, вӗсемшӗн пӗчченех ответлетӗр?

Вы уверяли, что народ у вас в колхозе сознательный, что его на хорошее дело агитировать не надо, а сейчас вдруг, даже не спросив мнения всех, самолично за них отвечаете?

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Григорий вара Наталья хӑйне ӗненнипе ӗненменнине пӗлмесӗрех юлчӗ.

И Григорий так и не понял поверила Наталья или нет.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Полковник салтаксене ҫула пӗлмесӗрех ертсе кайнӑ.

Повел полковник солдат, не зная дороги.

Чӑрсӑрлӑх // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Вӑл вӑтанма пӗлмесӗрех Наталйӑран тӑрӑхласа кулма пуҫларӗ:

Она с циничной откровенностью расспрашивала Наталью:

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пӗлетӗп, судсенче ҫыркаласа ларакан ӑслӑ пуҫсем пайтах тупӑнаҫҫӗ ӗнтӗ, чиркӳ валли кӑларман кӗнекесене те вулаҫҫӗ вӗсем, хӑйсене ахаль часослов тыттарас-тӑк, пӗр саспаллине те лайӑххӑн тавҫӑрса илеймен пулӗччӗҫ, анчах намӑсне-мӗнне пӗлмесӗрех ҫын умӗнче шӑл йӗрме пӗлеҫҫӗ вара.

Знаю, что много наберется таких умников, пописывающих по судам и читающих даже гражданскую грамоту, которые, если дать им в руки простой Часослов, не разобрали бы ни аза в нем, а показывать на позор свои зубы — есть уменье.

Пӗр чиркӳри дьяк пулни-иртни ҫинчен каласа пани // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Редактор умӗнче нимӗнпе те тӳрре тухма пултарайманнине Федор Лукич пӗлнӗ, анчах, мӗн ҫинчен тата епле калаҫассине пӗлмесӗрех, ун патне кайма шут тытнӑ.

Федор Лукич понимал, что оправдаться ему перед редактором нечем, но все же решил пойти к нему, еще не зная, о чем и как будет с ним говорить.

XVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Мӗншӗнне пӗлмесӗрех, Травкин сасартӑк Марченко ҫинчен аса илнӗ.

Сам не зная почему, Травкин вдруг вспомнил о Марченко.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Эпӗ, вунпилӗк ҫулхи ача, хам мӗн тунине пӗлмесӗрех хамӑн чыса ятӑм, хӗрарӑма та ирсӗрленме пулӑшрӑм.

И я, пятнадцатилетний мальчишка, осквернил себя самого и содействовал осквернению женщины, вовсе не понимая того, что я делал.

IV // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

— Ҫук-ҫке, ҫук, ҫырлахасчӗ… — мӗн «ҫырлахассине» пӗлмесӗрех каларӗ адвокат.

— Да нет, помилуйте… — сам не зная, что «помилуйте», сказал адвокат.

II // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Ҫак йӗркесӗрлӗхшӗн кам айӑплине пӗлмесӗрех Бояркин пӗрин ҫине, унтан теприн ҫине, виҫҫӗмӗш ҫине пӑхса илчӗ те хыттӑн кӑшкӑрса пӑрахрӗ:

Не зная, кто виноват в этом непорядке, Бояркин посмотрел на одного, потом на другого, затем на третьего и закричал:

XVI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех