Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӑшӑлтатнӑ (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Сывӑ-ха, — пӑшӑлтатнӑ лешӗ хӑй пытаннӑ ҫӗртен тухмасӑр.

— Здравствуйте, — прошептала она, не выходя из своей засады.

VIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Ҫунса ирӗлнӗҫемӗн ҫурта ҫатӑртатать, лутра мачча ҫине ӳкнӗ мӗлкесем мӗлтлетсе илеҫҫӗ, тулта шартлама сивӗ шартлатать, хаярланать — ватӑ ҫын кичеммӗн пӑшӑлтатнӑ евӗр туйӑнать…

Нагоревшая свеча трещит, беглые тени колеблются на низком потолке, мороз скрипит и злится за стеною - и чудится скучный, старческий шепот…

«Мӗнле хитре, мӗнле чеченччӗ роза!..» // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 173–174 с.

Тен, ун куҫӗ умне хӑйӗн савнийӗ Федя курӑнчӗ пуль, вӑрман ачашшӑн шавланӑ витӗр илтӗнчӗ пуль, манӑн сенкер куҫлӑ тусӑм! тесе пӑшӑлтатнӑ сӑмахсем.

Может быть, перед глазами у нее встал ее любимый, ее Федя, и память сквозь глухой ласковый шум сосен повторила его вскрик: «Сказка моя голубоглазая!»

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Лере, юман вӑрманӗнче, Григорий ачисене аса илсе ҫӗрлесенче пӑшӑлтатнӑ ачаш та ҫепӗҫ сӑмахсем халӗ йӑлтах пуҫран тухса ӳкрӗҫ.

Все ласковые и нежные слова, которые по ночам шептал Григорий, вспоминая там, в дубраве, своих детей, сейчас вылетели у него из памяти.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Пуҫтармалла та… аннесем патне тухса каймалла, — пӑшӑлтатнӑ пек каларӗ Миша та.

— Вещи… и — к мамам, — почти прошептал Миша.

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

Хуторти анкартисенче кашни хутрах минутлӑха та пулин ӗҫ чарӑнса тӑчӗ, хӗрарӑмсем шиклӗн сӑхсӑхрӗҫ, тӑванӗсене аса илсе, кӗлӗ сӑмахӗсене пӑшӑлтатнӑ май, хаш! та хаш! кулянса сывларӗҫ, унтан каллех вара йӗтемсем ҫинче чул хӑлтӑркӑчсем янӑравсӑррӑн хӑнтӑртатса кайрӗҫ, арҫын ачасем утсемпе вӑкӑрсене нулатса хӑваларӗҫ, веялкӑсем шӑлтӑртатрӗҫ, ӗҫ кунӗ каллех хӑйӗн еккине кӗчӗ.

На гумнах на минуту приостанавливалась работа, бабы крестились, тяжело вздыхали, вспоминая родных, шепча молитвы, а потом снова начинали глухо погромыхивать на токах каменные катки, понукали лошадей и быков мальчишки-погонычи, гремели веялки, трудовой день вступал в свои неотъемлемые права.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Эсӗ пӗр сӑмах персе ярсанах, вӗлереҫҫӗ сана, — пӑшӑлтатнӑ амӑш.

— Да если ты хоть слово пикнешь, тебя со свету сживут, — зашептала она.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Амӑшӗ ун ҫӑварне ывӑҫ тупанӗпе хупласа тытнӑ, шиклӗн пӑшӑлтатнӑ:

Мать зажала ладонью ему рот, испуганно зашептала:

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӗрачи ашшӗ патне хӗсӗнкелесе кӗнӗ те, ӑна мӑйран ытамласа илсе, шӑнӑрлӑ та урлӑ хӑлхисенчен пӑшӑлтатнӑ:

Дочка протиснулась к отцу и, обвив руками его шею, что-то зашептала в оттопыренное хрящеватое ухо.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Картишсенче выльӑхсем макӑрнӑ, мӗкӗрнӗ, урам варринче, пӗр купана пӑрахнӑ ҫыхӑсем ҫинче, пӗри тепринчен пӗчӗкрех ачасем каҫса кайса йӗнӗ, хӑйӗн ҫине хӗрес хыва-хыва, карчӑк чӗтресе тӑнӑ, шуралса кайнӑ тутисемпе вӑл темскер пӑшӑлтатнӑ.

Мычала скотина по дворам, на узлах, сваленных в кучу посреди улицы, ревели ребятишки, мал мала меньше, тряслась старуха, осеняя себя крестом, шептала что-то побелевшими губами.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫитет ютшӑнма!.. — пӑшӑлтатнӑ вӑл, ун пит ҫӑмартисене ывӑҫ тупанӗсемпе чӑмӑртаса, мӑйӗ ҫине сывласа.

Будет дичиться-то!.. — сжав горячими ладонями его щеки и обдавая дыханием шею, зашептала она.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Арӑмӗ пысӑк ҫыхӑ ҫумне тӗршӗнсе, ӗсӗклесех йӗрсе янӑ, унӑн кӑвакарнӑ тутисем темскер пӑшӑлтатнӑ, ашшӗ кӑвакарнӑ пуҫне чӗтрентернӗ, кӗҫӗн хӗрӗ Васенӑ ҫеҫ, пур енчен те япаласемпе хӗстерсе лартнӑскер, ҫула тухассипе савӑннӑ та айккинелле вӑльт-вальт ҫаврӑна-ҫаврӑна пӑхнӑ.

Заголосила жена, припав к пухлому узлу, затряс седой головой отец, шепча что-то побелевшими губами, и лишь младшая дочка Васеиа, стиснутая со всех сторон вещами, довольная предстоящим отъездом, весело поглядывала по сторонам.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кӑмрӑк пек сӳнӗк, шыҫса тӑртаннӑ куҫсем кӑштах ҫуталчӗҫ, хӑйӑлтатса тытӑнчӑклӑн пӑшӑлтатнӑ сасӑсем илтӗнсе кайрӗҫ:

Обуглившиеся, отекшие глаза загорелись, зазвучал хриплый, прерывистый шепот:

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗрлӗармеецсен речӗсем тӑрӑх хуллен пӑшӑлтатнӑ сасӑсем чӳхенсе ҫӳрерӗҫ, анчах нихӑшӗ те пӗр сӑмах ҫӑвар туллин каламарӗ, пӗри те строй умне тухакан пулмарӗ…

По красноармейским рядам рябью прошел тихий шепот, но никто не сказал полным голосом ни одного слова протеста, ни один не изломал рядов…

LII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Петро шӑхӑрнӑ пек пӑшӑлтатнӑ сасӑ ыттисене чун кӗртрӗ тейӗн.

Свистящий шепот его будто жизнь вдохнул в них.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Шӑппӑн пӑшӑлтатнӑ, сӗрлесе калаҫнӑ сасӑсем…

Шепот, разговоры…

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Тӑвансем, вӑл суккӑрланнӑ-ҫке! — пӑшӑлтатнӑ такам.

— Братцы, да он же слепой! — прошептал кто-то.

«Куратӑп!» // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

— Кӑмӑлне кайнӑ, — пӑшӑлтатнӑ вӗсем ҫула май.

— Понравилось, — перешептывались они по пути.

Салӑ // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

— Хӑй вара Суворов патне пӗшкӗннӗ те пӑшӑлтатнӑ:

— А сам наклонился к Суворову и прошептал:

Мӑнастир стенисем // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

— Выльӑхсем! — пӑшӑлтатнӑ тӑвӑлса ҫитнӗ визирь.

— Скоты! — прошептал потрясенный визирь.

Аслӑ визирь // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех