Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӑшӑлтататӑп (тĕпĕ: пӑшӑлтат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Юлашки хут, — пӑшӑлтататӑп эпӗ.

Куҫарса пулӑш

Лашана сутни // Трубина Мархви. Трубина М. Ача чухнехи. Повесть. Калавсем. — Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 288 с. — 3–192 с.

— Кукамай, — пӑшӑлтататӑп эпӗ, — халӗ мана Ҫемук е Иван ятлӑ хурсан, эпӗ арҫын ача пулмастӑп-ши?

Куҫарса пулӑш

Манӑн юлташсем // Трубина Мархви. Трубина М. Ача чухнехи. Повесть. Калавсем. — Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 288 с. — 3–192 с.

Кӳлешӗвӗм хӑрав килсе ҫапнипе вӑйланчӗ: акӑ Поп манӑн кӑнттамлӑх пирки Ганувера каласа парать те — мана сӗтел хушшине лартмаҫҫӗ; нимӗн те курмасӑр, манӑҫнӑскер, никама та кирлӗ марскер — ҫутӑпа чечексен хушшинче сӗнкӗлтетсе ҫӳретӗп, унтан Томсон мана йывӑр пистолетпа персе пӑрахать, вара эпӗ, Дюрок аллисем ҫинче юлашки хут ассӑн-ассӑн сывласа, ман ҫумра йӗрекен Моллие пӑшӑлтататӑп:

Моя мнительность обострилась припадком страха, что Поп расскажет о моей грубости Гануверу и меня не пустят к столу; ничего не увидев, всеми забытый, отверженный, я буду бродить среди огней и цветов, затем Томсон выстрелит в меня из тяжелого револьвера, и я, испуская последний вздох на руках Дюрока, скажу плачущей надо мной Молли:

XVI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

«Поцелуй, поцеловаться…» пӑшӑлтататӑп хам тӗллӗн.

«Поцелуй, поцеловаться…» — шептал я про себя.

Эпӗ учитель пулса тӑтӑм // Аркадий Петров. Алексин А.Г. Сашӑпа Шура: повесть; А.Петров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 92 с.

«Буренушка, кӑвакарчӑнӑм, — пӑшӑлтататӑп, — хӑтар, чунӑм!» — пӗрре ҫапрӑм кӑна!

— Буренушка, голубушка, — шепчу, — выручай, сердечная! — да как хлестну ее!

Настасья Ивановна калавӗ // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Чӑнласах-и? — пӑшӑлтатать Наташа, эп ӑна темӗн мӑкӑртататӑп, хам вара халиччен туйса курман, пин хут кӗтнӗ авӑра путатӑп, нимӗн калайманнипе унӑн ятне ҫеҫ вӗҫӗ-хӗррисӗр пӑшӑлтататӑп:

Всерьез? — шепчет она, а я бормочу что-то и погружаюсь в неизведанное, тысячу раз желанное, и уже ничего не могу говорить, а только шепчу:

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

«Ӑнланатӑп, — пӑшӑлтататӑп эпӗ, — эс ҫав тери ырӑ, аван хӗр. Эп пурне те ӑнланатӑп!»

«Понимаю, — шепчу я, — ты очень хорошая. Я все понимаю!»

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

«Наташа! Наташа! Шӑплан! Шӑплан! Кирлӗ мар калаҫма! Кирлӗ мар калаҫма нимӗн те!» — пӑшӑлтататӑп эпӗ хам ӑшра.

«Наташа! Наташа! Молчи! Не надо говорить! Ничего не надо говорить!» — шептал я про себя.

1943-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Сиввӗн, пӑхӑнтарса пӑхать ман ҫине… — пӑшӑлтататӑп эпӗ «пурне те курса тӑракан» илтесрен.

Но сурово, хочет, чтобы повиновались ему… — шепчу я, чтобы «всевидящий» не услышал.

Тӗнче хӗрри шырама тухса кайни // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 119–126 с.

Манса ан кай ҫавна. Эпӗ пырӑп — шантарсах калам. Тупа тӑватӑп», — тӑрӑшса, кашни сӑмаха хӗссе пӑшӑлтататӑп Ленукшӑн.

Не забывай об этом. Я приду, обещаю тебе. Клянусь», — шепчу я, старательно выговаривая каждое слово.

Сӑвап // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 105–116 с.

— Мӗн тени пулать вӑл? — пӑшӑлтататӑп эпӗ те.

— Что значит «съезд»? — я тоже перехожу на шёпот.

Ҫара тихасем // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 98–104 с.

Унӑн сывлӑша та шӑратса тӑракан ҫутинче суккӑрланмарӑмӑр-ҫке, — пӑшӑлтататӑп хамӑр хальлӗхе тап-тасишӗн хӗпӗртесе.

Мы не ослепли от его сияния, хотя от него даже воздух плавится, — шепчу я, радуясь, что мы все пока безгрешные.

Ылтӑн пан улми // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 84–97 с.

Эпӗ апла хайхи, капла: «Тен, эсӗ чирлӗ, ну вӑл тем усал япалах мар, лайӑх та», — пӑшӑлтататӑп ҫакна.

Я так, я сяк, спрашиваю: «Может, ты больная, так это, мол, ничего, даже ишо лучше».

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

«Аркадэк! Аркадэк!..» тесе пӑшӑлтататӑп стена хушӑкӗнчен.

«Аркадэк!..» — шептала я в щели стен.

II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

«Чим-ха», — пӑшӑлтататӑп ӑшӑмра.

Шепчу: «Погоди!..»

II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

Эпӗ ӑна ыталаса ачашлатӑп, хӑлхинчен ӑшӑ сӑмахсем пӑшӑлтататӑп.

Куҫарса пулӑш

«Чӑваш чӗлхи кирлине туйрӑм» // Альбина ЮРАТУ. «Ҫамрӑксен хаҫачӗ», 2016.05.19, 19 (6112) №

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех