Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пукан сăмах пирĕн базăра пур.
пукан (тĕпĕ: пукан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Авса тунӑ венски пукан ҫинче, аттисене хӗреслӗ хурса, хура пиншак тӑхӑннӑ кӗрнеклӗ ҫын ларнӑ.

На гнутом венском стуле, скрестив ноги, сидел плотный, грузный человек в черной поддевке.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл чышкине ҫӑварӗ патне тытса, хуллен ӳсӗрчӗ, унтан тӳрленсе ларчӗ те пукан хыҫӗ ҫине тайӑнчӗ.

Он негромко кашлянув в кулак, и распрямился за столом, откинувшись на спинку стула.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вершинин ура ҫине ялт сиксе тӑчӗ, хӗрелсе кайрӗ, темӗншӗн гимастеркине турткаласа илчӗ те каллех пукан ҫине ларчӗ, никам ҫине те пӑхмасӑр, симӗс пустава пӳрнипе сӑтӑркаласа, каласа пӗтерчӗ:

Вершинин порывисто поднялся, покраснел, зачем-то одернул гимнастерку и снова сел на стул и, уже не глядя ни на кого, водя пальцем по зеленому сукну, досказал:

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл е аллисене сӑтӑркаласа илет, е вӗсене симӗс пустав ҫине хурса чӑмӑртать, е, пукан хыҫӗ ҫине тайӑнса, пӗр сиккеленмесӗр ларать.

Он то потирал руки, то сжимал их в кулаки на зеленом сукне стола, то откидывался на спинку стула и застывал в напряженной позе.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Килӗрех, ларӑр, Иван Фомич! — вӑл Пробатова пукан шутарса пачӗ, пуҫне сулса хӑйӗн юлташӗсене ларма сӗнчӗ.

— Прошу вас, располагайтесь, Иван Фомич! — Он подвинул Пробатову стул, пригласил кивком головы своих товарищей.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Корнейӑн каллех урисем лӑштӑр кайрӗҫ, вӑл, сӑмах хыҫҫӑн сӑмах пӑшӑлтатса, пукан ҫине ларчӗ.

У Корнея опять ослабели ноги, и он сел, вышептывая слово за словом.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аллисемпе сӗтел хӗрринчен тытса, пукан ҫине лашт ларчӗ те куҫӗсене хупрӗ.

Упираясь руками в кромку стола, он тяжело опустился на стул и закрыл глаза.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Зал варринче пукан ҫинче ларакан баянист ещӗкрен баянне кӑларнӑ, чӗркуҫҫисем ҫине пустав татӑкӗ сарса хунӑ та перламутр чӗлӗхӗсем ҫине тирпейсӗррӗн пуснӑ.

Баянист, сидевший посредине зала на табуретке, достал из футляра баян, расстелил на коленях суконку и небрежно тронул перламутровые лады.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл куҫӗсемпе вешалкӑ шырарӗ, анчах тупаймарӗ те пальтона ҫывӑхра ларакан пукан ҫине пӑрахрӗ, шлепкине, пӗчӗк ача пек, алӑк тӑрринчи пӑланӑн туратлӑ мӑйраки ҫине ывӑтрӗ, шлепке мӑйракаран ҫакланчӗ…

Он поискал глазами вешалку и, не найдя ее, бросил пальто на стоявший поблизости стул, а шляпу швырнул, как мальчишка, па ветвистые оленьи рога над дверью, и она там зацепилась.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Старик ӑна куҫӗсемпе пукан ҫине кӑтартрӗ.

Старик указал ему глазами на стул.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл шӑлӗсене шатӑртаттарчӗ, кепкине хывмасӑрах, пукан ҫине йывӑррӑн ларчӗ, пукан шӑтӑртатса илчӗ.

Он скрипнул зубами и, не снимая кепки, грузно опустился на затрещавший под ним стул.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Егор пукан ҫине ларчӗ, хӗвелпе пиҫсе хуралнӑ шӑнӑрлӑ аллине шурӑ сӗтел ҫитти ҫине хучӗ, мӑкӑллӗ пӳрнисене сиктеркелесе, шӑпӑрт пулнӑ Аниҫҫе ҫине чалӑшшӑн пӑхса илчӗ.

Присев на табуретку, Егор опустил мосластую загорелую руку на белую скатерть, пошевелил узловатыми пальцами и покосился на разом притихшую Анисью.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Григорий хаш сывласа ячӗ те каллех пукан ҫине кайса ларчӗ.

Григорий разом вздохнул и снова сел на табурет.

LXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл, пукан ҫинчен тӑрса, курницӑн чӗриклетекен урайӗ тӑрӑх каллӗ-маллӗ кумса ҫӳреме пуҫларӗ:

Он встал с табурета, расхаживая по скрипучим половицам горницы.

LXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Казак пукан ҫинчен тӑчӗ.

Казак поднялся со стула.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тахӑшӗ Лихачев патнелле пукан тапса пачӗ, анчах вӑл лармарӗ.

Кто-то пихнул ногой табурет Лихачеву, но тот не сел.

XXXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Чӳрече янаххи ҫинче (пӳлӗмре пӗр пукан кӑна) Вешенскинчен янӑ Ольшанов милиционер ҫурӑмӗпе сӗвенсе ларать.

На подоконнике (в комнате был только один стул) полулежал присланный из Вешенской милиционер Ольшанов.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан вӑл хӗрринчи пӳлӗме атӑ-пушмак юсамалли хатӗр-хӗтӗр кайса илчӗ, пукан вырӑнне усӑ куракан ҫирӗк муклашкине чӳрече ҫывӑхнерех шутарса, пӗчӗкҫӗ кӗленчери ҫурта ҫиппине майларӗ те кивӗ сӑран атӑпа ыталанса ларчӗ.

После этого он принес из бокоуши сапожный инструмент, подвинул к окну ольховый обрубок, служивший ему стулом, приладил в пузырьке жирник и сел со старым сапогом в обнимку.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Подтелков ури айӗнчен пукан иккӗмӗш хут ывтӑнса кайнӑ тӗле вӑл вилме ӗлкӗреймен-ха, — шӑнӑрӗсем вӑйсӑррӑн туртӑнса хутланчӗҫ, чалӑшшӑн ҫыртса лартнӑ хура чӗлхи хуллен мӗкӗлтетсе илчӗ.

Он еще жил в конвульсиях, еще ворочал черным, упавшим на сторону языком, когда из-под ног Подтелкова вторично вырвали табурет.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Кривошлыкова каласа пӗтерме те памарӗҫ; пукан, ура айӗнчен вӗҫерӗнсе тухса, тахӑшӗ пӑрахса хӑварнӑ тимӗр кӗреҫе ҫине ҫитсе ҫапӑнчӗ.

Кривошлыкову не дали окончить речь: табурет вылетел из-под ног, стукнулся о брошенную кем-то лопату.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех