Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пир сăмах пирĕн базăра пур.
пир (тĕпĕ: пир) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл ҫӑвӑнса хӑмач кӗпине тӑхӑннӑччӗ кӑна, сасартӑк алӑк ҫӑрийӗ чӑклатрӗ те, пӳлӗме патак тытнӑ Христофор атте, хулӑн пир сӑхманӗ ҫийӗн хӑмӑр пурҫӑн рясине, шӗлепкине тӑхӑннӑскер, кӗрсе тӑчӗ.

Когда он, умывшись, надевал кумачовую рубаху, вдруг щелкнул в дверях замок и на пороге показался о. Христофор в своем цилиндре, с посохом и в шелковой коричневой рясе поверх парусинкового кафтана.

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Вӑл ку таранччен нихӑҫан та пачӑшкӑсем шӑлавар тӑхӑнса ҫӳреҫҫӗ теменччӗ, кунта вара Христофор атте чӑн-чӑн пир шӑлавар тӑхӑнса янӑ, ӑна ҫӳллӗ кунчаллӑ атти ӑшне чикнӗ, ҫийӗнче те унӑн кӗске улача куртка иккен.

Он никак не предполагал, что священники носят брюки, а на о. Христофоре были настоящие парусинковые брюки, засунутые в высокие сапоги, и кургузая пестрядинная курточка.

II // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Кузьмичовӗ пӗрре те купса пек мар, ытларах пӗр-пӗр чиновник пек туйӑнать: сухалне хырнӑ вӑл, куҫлӑхпа, улӑм шӗлепкепе; Христофор атти вара, вӑрӑм ҫӳҫлӗскер, тӗссӗр пир сӑхманпа сарлака ҫунатлӑ шӗлепке тӑхӑнса янӑ, тӗрӗллӗ сарлака пиҫиххи ҫыхнӑ.

Кузьмичов бритый, в очках и в соломенной шляпе, больше похожий на чиновника, чем на купца; а отец Христофор маленький длинноволосый старичок в сером парусиновом кафтане, в широкополом цилиндре и в шитом, цветном поясе.

I // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Цанко, пир пек шурса кайнӑскер, пӗр сӑмахсӑрах хунарне пачӗ.

Цанко, побледнев как полотно, подал ему фонарь.

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Викентий вара хӑна ытла ӗшӗнсе ҫитнине, сӑнӗ-пичӗ пир пек шурса кайнине асӑрхарӗ те ҫӗр каҫмашкӑн пӗр пушӑ пӳлӗм сӗнчӗ.

Но Викентий, заметив, что гость очень изнурен и бледен, предложил отвести его в нежилую келью и там устроить на ночлег.

III. Мӑнастир // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Килни, пир пиншакӑн тӳмине вӗҫертнӗ ҫухавине тӳрлетсе, кӗсйинчен кӑвак кӑранташ кӑларчӗ, унпа сӗтел ҫине шаккакаласа илчӗ:

Приезжий, поправив воротник свободно расстегнутого парусинового кителя, вынул из кармана синий карандаш, постукивая им о стол, сказал:

XXVIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Вӑл аллинчи кашӑкне сарса хуна ратнеллӗ пир татӑкӗ ҫинелле ывӑтса янӑ та тинкеререх пӑхнӑ: Любишкинӑн чӗтрекен аллинче ҫинҫешке шӑмӑ татӑкӗ сулланса тӑнӑ, ҫав шӑммӑн ҫурхах карса илнӗ юплӗ-юплӗ вӗҫӗсенче пӗчӗкҫеҫ чӗрнесем курӑннӑ…

Он кинул на разостланное ряднище ложку, всмотрелся: в подрагивающей руке Любишкина болталась хрупкая косточка, оперенная на конце перепонками и крохотными коготками…

36-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Вӑл урисене чӗркенӗ пир тӑлисене силлесе ывӑтрӗ те кӑшкӑрса ячӗ:

Он стряхнул с ног портянки, оранул:

33-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Хӑйӑр хӗвел ҫинче ӑшшӑн йӑлтӑртатса выртать, ылтӑн пек йӑлкӑшать вӑл, ун тӑрӑх лартса тухнӑ витӗр курӑнакан ҫуртсем пир ҫине пурҫӑн ҫиппе тӗрленӗ тӗрӗсем пек туйӑнаҫҫӗ.

Песок блестит на солнце теплым, желтым блеском, и на его бархате прозрачные здания подобны тонким вышивкам из белого шелка.

Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.

Уйрӑмах ҫӗтӗк пир таткисем евӗрлӗ эрешмен картисем сырӑннӑ кӗтессенче тусан питӗ нумай.

Особенно много было ее в углах на паутине, висевшей грязными тряпками.

Инкер-синкер // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 191–208 стр.

Хай вӑл, ҫине тӑвӑр та кӗске кӑвак кӗпе, урине пир тӑла ҫинчен йывӑр пушмак тӑхӑннӑскер, пысӑк пуҫне витекен сӑрӑ кӑтрисене хумхантарса, аллисене сулкаласа пычӗ.

Он шел, размахивая руками, одетый в синюю кретоновую блузу, которая была ему коротка и узка, в холщовые порты и в тяжелые опорки, шапка русых кудрей колыхалась на его большой голове.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Лешӗ чӗнмесӗр утӑм ярса пусрӗ те чӑн-чӑн паттӑрӑнни пек сарлака тупанлӗ аллине ман енне тӑсрӗ; эпир пӗр-пӗрне алӑ патӑмӑр; унтан вӑл сак ҫине ларса урисене тӑсса ячӗ те, вӗсем ҫине пӑхса: — Эсӗ мана, Василий Семеныч, улӑштарма икӗ кӗпе тата йӗм сутӑн ил… Тата калпак валли пир, — терӗ хуҫана.

Тот молча шагнул вперед, протянул мне длинную руку с богатырски широкой кистью; мы поздоровались; он сел на скамью, вытянул вперед ноги, посмотрел на них и сказал хозяину: — Ты мне, Василий Семеныч, купи две смены рубах да опорки… Холста на колпак.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Анчах учитель, ҫак халиччен илтмен кӗрешӗве курсан, кулса ячӗ, унтан ачасене пир тӑрӑхне тытса тӑма пулӑшрӗ.

Но учитель при виде столь необычного единоборства только улыбнулся и принялся помогать ребятам держать холсты.

36-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Манефа карчӑк сасартӑк пуҫне ярса тытрӗ, карӑнса тӑракан пир айне ахлаткаласа кӗрсе ларчӗ.

Бабка Манефа вдруг схватилась за голову, ахнула и полезла под натянутые холстины.

36-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Карчӑк алӑк шыраса тӑриччен, участок урлӑ каҫиччен ачасем пир тӑрӑхне карӑнтарса тулла хуплама та ӗлкӗрчӗҫ.

Пока старуха искала входную дверцу, бежала через участок, мальчишки уже успели натянуть холсты над клеткой с пшеницей.

36-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Куҫне уҫса пӑхсанах пир тӑрӑхӗсем ҫав ҫара ураллӑ темле ача хыҫҫӑн чунлӑ япала шунӑ пекех шунине асӑрхарӗ.

А когда выглянула, то увидела, что холсты, как живые, ползут по земле вслед за каким-то босоногим мальчишкой.

36-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анкарти хыҫӗнчи сӑрт ҫине пир тӑрӑхӗ сарса хунӑ.

За изгородью на пригорке, прибитые ливнем к траве, лежали длинные дорожки холстов.

36-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл шурӑ пир кӗпе тӑхӑннӑ, ҫарапуҫӑн.

Он был в белой холщовой рубахе, без шапки.

14-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кил хуҫи арӑмӗ алӑк уҫса пӑхрӗ те: пир сутма килчӗҫ, сире кирлӗ пулмӗ-ши, тухса пӑхмӑр-ши, терӗ.

Хозяйка выглянула из двери с предложением посмотреть полотно: принесли продавать, так не понадобится ли?

VII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Турӑҫӑм, вӗсем пӗр-пӗрне апат-ҫимӗҫ мӗнле пӗҫерсе хатӗрлессине ҫеҫ пӗлтермеҫҫӗ, хуҫалӑхри ытти ӗҫсене те: пир ҫип, ҫӗвӗ, кӗпе ҫӑвас енӗпе, чӗнтӗрсене, перчеткесене тасатас енӗпе, тӗрлӗрен материалсем ҫине лекнӗ хура пӑнчӑсене мӗнле пӗтерес енӗпе, килте тӗрлӗ курӑксенчен эмел мӗнле хатӗрлес енӗпе — авалтан пухӑнса пынӑ ҫак ӑслӑлӑхсене йӑлтах вӗсем пӗр-пӗрне вӗрентеҫҫӗ!

И Боже мой, какими знаниями поменялись они в хозяйственном деле, не по одной только кулинарной части, но и по части холста, ниток, шитья, мытья белья, платьев, чистки блонд, кружев, перчаток, выведения пятен из разных материй, также употребления разных домашних лекарственных составов, трав — всего, что внесли в известную сферу жизни наблюдательный ум и вековые опыты!

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех