Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

паллать (тĕпĕ: палла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Библиотекарша маншӑн тӑрӑшнӑ, — вӑл вӗсене лайӑх паллать, манӑн анне библиотекаршӑна кӗпесем ҫуса парать.

За меня хлопотала библиотекарша — она их знакомая, а мать ей белье стирает.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Юлашкинчен Павел тата унпа пӗрле тепӗр икӗ ҫамрӑк ҫын килчӗҫ, амӑшӗ вӗсене паллать, иккӗшӗ те — фаврикӑра ӗҫлекенскерсем.

Наконец явился Павел и с ним два молодых человека, она знала их, оба — фабричные.

V // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Вӗсенчен пӗрине амӑшӗ паллать, вӑл фабрикӑри Сизов ватӑ рабочи тӑванӗн ывӑлӗ, шӗвӗр питлӗ, ҫӳллӗ ҫамкаллӑ та кӑтра ҫӳҫлӗ Федор.

Одного из них мать знала, — это племянник старого фабричного рабочего Сизова — Федор, остролицый, с высоким лбом и курчавыми волосами.

V // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Бажанова Павел патне час-часах килсе ҫӳрекен Дорӑна паллать.

Бажанова знала Дору, часто приезжавшую к Павлу.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Павел патне килнӗ ҫамрӑксене Жухрай пурне те паллать.

Жухрай знал всех пришедших к Павлу.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Чылайӑшне паллать ӗнтӗ вӑл.

Многих из них он знает.

Чӑвашла вӗренни // Ара Мишши. Ара Мишши. Пиллӗкмӗш чӗрӗк: калавсем/ Ара Мишши. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 64 с. — 9,11 с.

Райкомӑн пӗрремӗш секретарӗ килет — Прасковья патне, ӑна анчах паллать вӑл, уншӑн анчах пӑшӑрханать.

Первый секретарь райкома приедет — к Прасковье, ее он одну знает, об ней печалится.

XXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Министерствӑра халӗ ӗнтӗ мана пур машинистка та паллать.

В министерстве меня каждая секретарша теперь знает.

II сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ӑна хирӗҫ, хулпуҫҫи урлӑ берданка пӑшал ҫакса, хуралҫӑ тухрӗ, ку кӑтра сухаллӑ вӑйпитти старике Сергей паллать.

Навстречу ему вышел уже знакомый Сергею сторож с берданкой на плече — кряжистый старик, с седой в мелких кольцах бородой.

XXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Тепӗр чух тата вӑл ӗлӗкрен палланӑ ҫыннисене тӗл пулать, — асаттене ӗнтӗ кашни паллать; хӑвӑрах чухласа илме пултаратӑр, ватӑ ҫынсем пӗр ҫӗре пухӑнса ларсан мӗн пулнине: ҫапла та ҫапла, ҫавӑн чух апла та капла пулнӑ…

Иной раз, бывало, случится встреча с старыми знакомыми, — деда всякий уже знал, — можете посудить сами, что бывает, когда соберется старье: тара, тара, тогда-то да тогда-то, такое-то да такое-то было…

Тухатнӑ вырӑн // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

— Ҫук, эпӗ мар, пӗр хӗрарӑм пур пирӗн кунта, ҫав паллать ӑна.

— Нет, не я, а женщина тут одна его знает.

Франсуаза // Василий Алагер. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 87–92 стр.

Военфельдшер Марина Володьӑна кӗртесшӗн марччӗ, анчах ача: «Марина аки, мӗнле-ха капла… ӑна эпӗ хам тупрӑм вӗт, вӑл мана паллать!» — тесе пӑшӑлтатма пуҫласан, хирӗҫ тӑраймарӗ: «Кӗр те, анчах шӑп пул» — терӗ.

Военфельдшерица Марина не хотела пускать Володю, но он зашептал: «Тетя Марина, ну как же так… Я же его сам нашел, он же меня знает!..» — и Марина не могла противиться, только велела быть тише.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Лыска пире паллать

Он меня узнает, пойдет…

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ватти те Огнянова паллать.

Яне также знал Огнянова.

II. Шур кӗрӗклӗ ҫыннӑн ҫӑкӑр чӗлли // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Юрать-ха, Огнянов хупах хуҫине те, ун ҫемйине те лайӑх паллать, вӑл вӗсен аслӑ ачине тахҫан вӗрентсе курнӑ та, ҫакӑ ӑна кӑштах лӑплантарчӗ.

К счастью, Огнянов знал корчмаря и его семью, так как был когда-то учителем его старшего сына, это его немного успокаивало.

XXXI. Тата тепӗр ӗмӗт // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Бяла Черкавра ҫуралса ӳснӗскер, хулара пурне те пӗлет, паллать, ӑна хӑйне те пурте паллаҫҫӗ.

Родившись в Бяла-Черкве, он знал всех в этом городе, но и его здесь знали все.

V. Сутни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ӑна инҫетрен палланӑ сасӑ — о, халӗ питӗ лайӑх паллать вӑл ӑна! — илтӗнет пек; вӑл ҫывхарсах, ҫывхарсах килет:

Доносится до нее знакомый, — о, какой знакомый теперь! — голос издали, ближе, ближе:

XVI // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Диван ҫинче ларакансене вӑл пурне те паллать; ученикӑн ашшӗпе амӑшӗ, амӑш ҫумӗнче, пукан ҫинче, ученик, унтан кӑшт леререх палламан ҫын — ҫӳллӗ те яштака кӗлеткеллӗ хӗр, унӑн пит-куҫӗ чылаях хура, ҫӳҫӗ те хура — «ҫӑра та хитре ҫӳҫлӗ».

На диване сидели лица знакомые: отец, мать ученика, подле матери, на стуле, ученик, а несколько поодаль лицо незнакомое — высокая стройная девушка, довольно смуглая, с черными волосами — «густые, хорошие волоса».

I // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Барона каласа пӑх; вӑл унта пурне те паллать, ыранах креслосем йышӑнма ярать.

— Вот, попроси барона; он там со всеми знаком, завтра же пошлет за креслами.

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Вӑл мана лайӑх паллать, — терӗ Гаврик.

Он меня знает как облупленного, — сказал Гаврик с досадой.

XXXVII. Бомба // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех