Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

нимӗн сăмах пирĕн базăра пур.
нимӗн (тĕпĕ: нимӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Федя нимӗн шухӑшласа тӑмасӑрах, лав ҫинчен сиксе анчӗ.

Федя, не раздумывая, спрыгнул на землю.

21-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Алеша нимӗн те калаймарӗ, анчах ерипентерех те тасарах ҫулма тытӑнчӗ.

Алеша не нашелся что ответить, но косить стал медленнее и чище.

20-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Нимӗн ыррине те калаҫас ҫуккине сиссе, Девяткин чееленме шутларӗ.

Чувствуя, что разговор не обещает ничего хорошего, Девяткин решил пуститься на хитрость.

19-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Эсир унпа ан та ҫӳрӗр, нимӗн ырри те пулас ҫук.

— Вы с ним дружбу лучше не водите, хорошего не наберетесь.

18-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Нимӗн те ҫырмастӑп тек! — пӑрӑнса тӑчӗ Маша.

— Не буду я ничего записывать! — отвернулась Маша.

18-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Мана нимӗн те кӑтартма кирлӗ мар.

— Не надо мне ничего показывать!

18-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Халӗ нимӗн те паллӑ мар.

— Ничего пока не видно.

17-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Анне калать, — Петька татах пакӑлтатрӗ, — ӗне валли утӑ ҫулса пухсан, колхозра манӑн нимӗн тумалли те ҫук, тет.

— Мать говорит, — бубнил Петька: — как вот сена на корову накосим, мне больше в колхозе и делать нечего.

16-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӗрача пуҫне усрӗ те нимӗн те чӗнмест.

Девочка, потупив голову, молчала.

16-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл ҫаксем пурте тинех нимӗн тума та кирлӗ марри ҫинчен кӑшкӑрса ярасшӑнччӗ.

Ему хотелось закричать, что все это теперь никому не нужно.

16-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Лешӗ, вӗри кӑмакаран пӑрӑннӑ пек, Федя ҫумӗнчен сиксе ларчӗ, вара мӗн апат ҫисе тухичченех хытса кайнӑ пек пулса, нимӗн те чӗнмерӗ.

Тот отодвинулся от Феди, словно от горячей печки, и весь завтрак просидел молчаливый, одеревенелый, и Феня даже сказала, что Санька не иначе, как проглотил аршин.

16-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Чылайччен нимӗн чӗнмесӗр утрӗҫ.

Долго шли молча.

15-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Нимӗн те пӗлместӗн вӗт! — тӗртсе илчӗ те ӑна Саня, шӑппӑн хашлатса ячӗ.

Не знаешь вот ничего! — упрекнул Санька и тихонько вздохнул.

14-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ни улӑмне, ни тыррине — нимӗн те тӑваймаҫҫӗ вӗсем.

Ничего они не выходят — ни хлеба, ни соломы.

14-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Лайӑх пушмак, нимӗн те калаймӑн.

— Обувка что надо…

14-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ку нимӗн те мар ӑна… ҫирӗп йывӑҫ… — терӗ Петька.

— Ничто ему… дерево живучее… — фыркнул Петька.

13-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпир аннӳпе нимӗн те хӗрхенмӗпӗр».

Мы с матерью ничего не пожалеем».

13-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах ача шанчӑклӑн, лашасем патне нимӗн хӑрамасӑр пынине курсан, лашасене лайӑх пӗлнине сиссен хӑй ҫиллине шӑмарать:

Но, увидев, как мальчик уверенно, без страха подходит к лошадям, как хорошо знает их повадки, сменила гнев на милость:

13-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катерина ҫав-ҫавах нимӗн тума пӗлмесӗр Егортан ҫырусем кӗтрӗ, хулана каякансене пурне те почтӑна кӗрсе унта ӗҫлекенсемпе хыттӑнрах калаҫма ыйтрӗ — вӗсем салтаксен ҫырӑвӗсене ҫухатаҫҫӗ пулмалла.

Катерина по-прежнему с нетерпением ждала писем от Егора, всех, кто ехал в город, она просила непременно зайти на почту да построже разговаривать там со служащими — не иначе как теряют они солдатские письма.

13-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Нимӗн чухлӗ те чӑкӑлташмасть, кирлине кӑна тӑвать, — пӳлчӗ ӑна Маша.

— Совсем не придирается, а требует, — возразила Маша.

12-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех