Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

мӑй сăмах пирĕн базăра пур.
мӑй (тĕпĕ: мӑй) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пылчӑкне кивҫен илмелле мар сирӗн — хӑвӑр мӑй таранах путса ларнӑ…

Грязи вам не занимать — сами в ней по уши сидите…

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫапах та ан хуйхӑр эсӗ, хальчченхинчен начарах пулмӗ, хӑнӑхнӑ ӗнтӗ эпир, пӗрремӗш хут-им, — нуша ыйтма ҫынсем патне ҫӳремен, кирек хӑҫан та хамӑрӑннах мӑй таран пулнӑ.

А ты не горюй, хуже, чем было, не будет, а нам с тобой не привыкать, впервой, что ли, — за нуждой к людям не ходили, своей было хоть отбавляй.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лузгинсӑр пӳрнене вылятма та хӑратӑн, лайӑх мӑй ҫыххи тӑхӑнтартнӑ вӑл сана, пӗр утӑм та хӑптармасть хӑйӗнчен.

Без Лузгина пальцем пошевелить боишься, такой он на тебя ошейник надел — на шаг не отпускает.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Тата пирӗн ӗнсе ҫинчен анма та вӑхӑт сана, атту тӗрӗссипе каласан, ытла нумай ларатӑн эсӗ унта, мӑй ыратать — пӑркалама та ҫук…

— Да и пора бы с нашей шеи слезть тебе, а то, по правде, засиделся ты на ней, да и шея затекла — не повернешь…

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӗсем пырса ҫитнӗ чухне Игнат Савельевич картишне тухнӑ, кӗлет умне картлашка ҫине ларнӑ та хуллен хӑрлатакан йытта мӑй ҫыххинчен тытса ларнӑ.

Во время налета Игнат Савельевич выходил во двор, садился на ступеньку у предамбарья и держал за ошейник тихо рычавшего пса.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах мана пӗрмаях ырӑ сӑмахпа тӑрантараҫҫӗ, эпӗ унпа мӑй таран тутӑ ӗнтӗ!..

А посулами меня все годы кормят, я ими давнспо горло сытый!..

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мӑй таран сӑмакун пулатчӗ!

То-то вокруг него мы ба самогону выпили!

XLV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Запас тупӑ темӗн чухлӗ йӑтӑнса выртнӑ ҫӗртех повстанецсене ҫӑнӑх ҫукки хӑшкӑлтарчӗ (армансем ҫар валли тырӑ авӑртса ӗлкӗрейменнине пула казаксен час-часах хырӑма пӗҫернӗ тулӑпа саплакалама тиврӗ); анчах сӑмакун тесен — вӑл мӑй таранах пулчӗ.

Если повстанцы испытывали острую нужду в муке при огромных запасах пшеницы (мельницы не успевали работать на армию, и зачастую казаки питались вареной пшеницей), то в самогоне не было недостатка.

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лашан каҫӑртса хунӑ кӑпӑклӑ пуҫӗ хыҫӗнчен Григорий юланута хӑйне курмарӗ-ха, анчах ун аллинчи хӗҫӗн мӑкӑрӑлчӑк хӗррине тӗксӗм лаппине аванах асӑрхарӗ, Григорий пӗтӗм вӑйран чӗлпӗре туртса карӑнтарчӗ, хӗрлӗармеец сулса янӑ хӗҫе аяккалла сирсе, чӗлпӗрӗн сылтӑм енчи чӗнне кӑрӑн-кӑрӑн хытарчӗ, хырса тикӗсленӗ пӗкӗрӗлчӗк мӑй урлӑ хӗҫӗпе питӗ вирлӗ туртса касрӗ.

За вскинутой запененной конской мордой Григорий не видел еще всадника, но видел горбатый спуск шашки, темные долы ее, изо всей силы дернул Григорий поводья, принял и отвел удар, — забирая в руку правый повод, рубанул по склоненной подбритой красной шее.

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Каҫхи апат турӗҫ те, ӳрӗк-сӳрӗккӗн калаҫкаласа, ҫывӑрма хатӗрленчӗҫ кӑна, — картишӗнче сӑнчӑрти йытӑ, касмӑкран сике-сике талпӑнса, мӑй ҫыххи пӑвӑнтарнипе хӑрӑлтатса, хаяррӑн вӗрсе ячӗ.

Едва лишь поужинали и среди вялых разговоров стали собираться спать, на базу хрипато забрехал цепной кобель, кидаясь на привязи, хрипя от душившего ошейника.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пылӗ вара, йӗкӗт, мӑй таран.

А вот медов, парень, тут до черта.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Патша служби мӑй таранах тӑрантарса ҫитерчӗ.

Осточертела царева службица.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Мӑй таранах парӑмра.

В долгах по самую шею.

Тоцкра // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

— Епле апла? — ыйтрӗ Петро, кӗпине хывса хӗвелпе хӗрелсе кайнӑ мӑй сыппинчен аялалла шап-шур шуралса анакан ҫан-ҫурӑмне ҫарамаслантарса.

— Как оно? — спросил Петро, стягивая рубаху, обнажая белое тело с ровно надрезанной полосой загара на шее.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий хыҫалтан австриецӑн усӑнчӑк ӗнсине тата мӑй ҫумӗнче тарпа йӗпеннӗ ҫухави хӗррине курчӗ.

Григорий видел нависший сзади затылок австрийца, мокрую у шеи строчку воротника.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Малтанхи арӑмӗнчен унӑн икӗ ача пулнӑ; Лиза ятлӑ хӗрача тата ывӑл ача, аппӑшӗнчен икӗ ҫул кӗҫӗнрехскер, лӳппер те мӑй шыҫҫиллӗ Владимир.

От первой жены у него осталось двое детей: девочка Лиза и мальчик — на два года моложе ее, вялый, золотушный Владимир.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Аксинья, миххине пӑрахса, мӑй таранах утӑ ӑшне чаваланса кӗрсе ларчӗ.

Аксинья, кинув мешок, по шею зарылась в сено.

4 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Шӑпах ҫак пӗвере ӗлӗк, ачасемпе пӗрле мӑй таран шыва кӗрсе, раксем шыранӑ.

В этом самом пруде он когда-то с ребятишками брел по шею в воде за раками.

II. Ҫул // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Ун хыҫҫӑн та турӑ ҫылӑхӑмсене каҫармасан, хама мӑй таран ҫӗр айне чавса лартма хушӑп е чул стена ӑшне шӑтӑк туса хама хупласа ларттарӑп; апат та ҫимӗп, шыв та ӗҫмӗп, вилетӗп; мӗнпур пурлӑхӑма монахсене парса пӗтерӗп: хӗрӗх кун та хӗрӗх ҫӗр мана асӑнса кӗлтуччӑр».

И когда не снимет с меня милосердие божие хотя сотой доли грехов, закопаюсь по шею в землю или замуруюсь в каменную стену; не возьму ни пищи, ни пития и умру; а все добро свое отдам чернецам, чтобы сорок дней и сорок ночей правили по мне панихиду.

VI // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Пӑхсам ман шурӑ мӑй ҫине: ҫусан та тасалмасть ӗнтӗ вӑл! тасалмасть!

Погляди на белую шею мою: они не смываются! они не смываются!

V. Шыв пики // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех