Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

минутсенче (тĕпĕ: минут) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«Малтанах хӑшпӗр минутсенче хам тунӑ ӗҫсем ӗмӗтсемпе, ҫамрӑк чухне тупа тунипе пӗр пек пулманни мана уҫҫӑнах паллӑччӗ.

«И раньше в какие-то минуты мне становилось ясно, что реальные результаты не совпадают с замыслами, с клятвой юности.

Улттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Вӑл ҫул варрине чарӑнчӗ те кӗсйинчен тирпейлӗ хуҫлатса хунӑ ҫыру кӑларчӗ; ӑна хӑй фронта тухса каяс умӗн сывпуллашнӑ чухне юлашки минутсенче Зина панӑччӗ.

Он остановился посреди дороги и вынул из кармана аккуратно сложенный клочок бумаги; ему его дала Зина в последние минуты, когда он прощался с ней перед отъездом на фронт.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Павел Николаевич тӑнран кайрӗ, вӑй-халне ҫухатрӗ, малтанхи минутсенче вӑл хӑйне хӑш еннелле тата ӑҫта илсе кайнине те тавҫӑрса илеймерӗ.

Он настолько растерялся, пал духом, что в первые минуты не понимал, в каком направлении и куда его ведут.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ҫавӑн пек минутсенче наука тата ҫын шухӑшлама пултарни мӗн тери хӑватлине туятӑн…

В такие минуты чувствуешь, как могуча наука, чудесное мышление человека…

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Андрей Краснов. Ефремов И.А. Ҫӑлтӑр карапӗсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 96 с.

Юлашки минутсенче эсир чӗннӗ ҫӗре кайма пултарайманни палӑрчӗ пулсан, сӑлтавне телефонпа е васкавлӑ телеграмма ярса пӗлтереҫҫӗ.

Не прийти в последнюю минуту можно только по особым, уважительным причинам, о чем сообщают по телефону или посылают телеграмму.

7. Хӑнара // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Юлашки минутсенче уява чӗнме, е чӗнни ҫине хурав памасӑр тӑма, е паллӑ кун ҫитсен тин ответлеме юрамасть.

Если приглашение принять нельзя, объясняют причину и выражают свое сожаление по этому поводу.

7. Хӑнара // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Эпӗ ӑна ҫак юлашки ҫӗр, юлашки минутсенче чарма та, ӳкӗтлеме те пултаратӑп.

Что-то душило меня, дыхания не хватало… это последняя ночь… последняя минута, когда я еще могу удержать ее.

Уйрӑлу // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Аялти кӗпе-йӗм вырӑнне тӑхӑннӑ ҫӑмлӑ халат ӑна хӑшпер япаласене аса илтерчӗ, вара вӑл ҫывӑрса каяс умӗнхи юлашки минутсенче мӗн пулнине майӗпе аса илсе йӗркене кӳртрӗ, анчах унтан кайран мӗн пулнисем пӗтӗмпех темле тӗпсӗр хура шӑтӑка путнӑ.

Пушистый халат, надетый вместо белья, кое-что напомнил, и постепенно в памяти начали восстанавливаться последние минуты перед сном, а дальше все тонуло в какой-то черной пропасти.

24. Кӗрешӳ тата вӑрӑма пырать-ха // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Ҫакӑн пек минутсенче Стёпка хӑйне хӑй ҫурт тӑрринче ҫеҫ аван туйнӑ, мӗншӗн тесен хула аялта выртнӑ та таврара мӗн пулса иртни пӗтӗмпех курӑннӑ.

В такие минуты Степка чувствовал себя хорошо только на крыше, когда город лежал внизу и кругом все было видно.

14. Чӗрӗллех пытарнӑскер // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Мишель Флешар тӑракан чӑнкӑ ҫыран хӗрринчен, тӗтӗм ҫулӑма ҫӗнтерсе хупласа илнӗ минутсенче, пӳлӗм ӑшчикки пӗтӗмпех курӑнать.

С того места, на котором стояла Михалина, можно было, сквозь дым и огонь, рассмотреть их внутренности.

I. Тупнӑ, анчах ҫухатнӑ // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Хӑш-пӗр минутсенче вӑл пӗр утӑм ярса пусма та пултараймасса туйса илчӗ.

Вдруг ей показалось, что она не сделает больше ни шага.

V. Ҫул вӗҫленчӗ // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Старик ӗшеннӗ, халь вара чул ҫинче, халтан кайнӑ ҫын кану вӑхӑтӗнче пирвайхи минутсенче пурин ҫинчен те манса кайсах ларнӑ пек, киленсе кайса ларчӗ.

Старик, видимо, устал; он с удовольствием отдыхал на тумбе, на которую уселся, и впал в то смутное забытье, в которое обыкновенно впадают очень уставшие люди в первые минуты отдыха.

I. Хӑйӑр сӑрчӗн тӑрри // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Вячеслав Михайлович малтанхи минутсенче пулакан именчӗклӗхе сирсе яма пулӑшрӗ, вара пурте калаҫӑва хутшӑнчӗҫ.

Вячеслав Михайлович помог преодолеть смущение первых минут, и разговор стал общим.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Унӑн сулахай аллине сӑтӑрса массаж тунӑ минутсенче кӑна вӑл ирхи апат тунӑ е хаҫатсем вуланӑ.

Он завтракал и читал газеты только в те минуты, когда ему массировали левую руку.

Пӗрремӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Хӑшпӗр минутсенче Василий Авдотья колхозра пӗр шавламасӑр, кӑшкӑрашмасӑр, темӗнле питех те лӑпкӑн та ҫирӗп авторитет туянма пултарнишӗн хӑйне майлӑ ӑмсаннине туйнӑ.

Минутами Василий испытывал своеобразное чувство зависти к тому авторитету, который Авдотья завоевала в колхозе без шума, без крика, как-то очень тихо и твердо.

7. Тырӑ пулчӗ // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Ҫакӑн пек минутсенче вӑл хӑйне хӑй тирпейлӗ тытнӑ, вӑй-халлӑ пулнӑ, мӗн тумаллине часах палӑртма пултарнӑ.

В такие минуты он становился собранным, энергичным, находчивым.

7. Тырӑ пулчӗ // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Марья Николаевна лорнеткине сцена ҫинелле тытрӗ, Санин та, чылай тӗттӗм ложӑра унпа ларса, унталлах пӑхма пуҫларӗ; вӑл ирӗксӗрех ун ытарма ҫук илемлӗ ӳт-пӗвӗн ӑшшипе тутлӑ шӑршине сывласа илчӗ; ҫавӑн пекех ирӗксӗртен ҫак каҫ, уйрӑмах юлашки минутсенче, Марья Николаевна мӗн каланине хӑйӗн пуҫӗнче виҫе-виҫе пӑхрӗ.

Марья Николаевна навела лорнетку на сцену — и Санин принялся глядеть туда же, сидя с нею рядом, в полутьме ложи, и вдыхая, невольно вдыхая теплоту и благовоние ее роскошного тела и столь же невольно переворачивая в голове своей все, что она ему сказала в течение вечера — особенно в течение последннх минут.

XXXIX // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Ҫак минутсенче вӑл мана каллех ҫав тери ӑслӑ, ҫав тери ҫитӗнсе ҫитнӗ, манран пит аякра тӑракан… пачах манашкал мар ҫын пек туйӑнчӗ…

И опять она казалась мне в эти минуты очень умной, очень взрослой, очень далекой… и совсем не такой, как я…

1940-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Кун пек минутсенче вӑл тинӗс хӗрринчи, хула хыҫӗнчи парка аса илет те, ун умне каллех: — Тимӗр карта ӑшӗнчен ҫӑлӑнса тухса ҫӗнӗрен строя тӑрас тӗлӗшпе, хӑвӑн пурӑнӑҫна усӑллӑ тӑвас тӗлӗшпе мӗн тумаллине пӗтӗмпех турӑн-и эсӗ? — тенӗ ыйту тухса тӑрать.

В такие минуты вспоминался загородный парк у моря, и еще и еще раз вставал вопрос: «Все ли сделал ты, чтобы вырваться из железного кольца, чтобы вернуться в строй, сделать свою жизнь полезной?»

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Апла пулин те минутсем пулаҫҫӗ хӑш чухне, ун пек минутсенче хӑрушлӑха манса, каялла ҫавӑрӑнса пӑхмасӑр малалла кайма тивет.

Однако бывают минуты, когда надо идти вперёд, не оглядываясь и не думая об опасности.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех