Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

макӑрчӗ (тĕпĕ: макӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах ҫав Отелло тенӗскерех каҫхине, ӑна садра Зинаида шыраса тупса мӗншӗн эсӗ питӗ салхуллӑ тесе ыйтсан, мӗнлерех хытӑ макӑрчӗ хӗр ытамӗнче?

Но зато вечером, как он плакал, этот самый Отелло, на руках Зинаиды, когда, отыскав его в уголку сада, она спросила его, отчего он так печален?

XVIII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Унӑн тупӑкне шӑппӑн, тӗн йӗркисемсӗрех Охта текен ҫӑва ҫине тиесе кайрӗҫ; тупӑк хыҫӗнче сторож-салтак анчах макӑрса пычӗ, вӑл та пулин ытлашши штоф эрех ӗҫнӗрен ҫеҫ макӑрчӗ.

Гроб его тихо, даже без обрядов религии, повезли на Охту; за ним идучи, плакал один только солдат-сторож, и то потому, что выпил лишний штоф водки.

Невски проспект // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–38 с.

— Аннене персе вӗлерчӗҫ!.. — турткаланса макӑрчӗ Маруся.

— Мать застрелили! — судорожно прорыдала Маруся.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Иртнӗ эрнере калаҫса ларма кӗчӗ те куҫҫуль юхтарса макӑрчӗ.

На прошлой неделе зашел погутарить об тебе и ажник слезьми закричал…

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Катмакне пӑрахса, ҫӗр ҫине выртрӗ, питне аллисемпе хупласа тытрӗ, тӑраниччен макӑрчӗ

Бросив мотыгу, легла на землю, спрятала лицо в ладонях, дала волю слезам…

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Минтер питне шӑлӗпе турта-турта ҫурчӗ, арҫынла килпетсӗррӗн макӑрчӗ.

Зубами рвал наволочку и неумело, по-мужски плакал.

8 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Вӗсенчен пӗри, чикан сӑнлӑрах ҫамрӑк хӗрлӗармеец, ҫул ҫинче ухмаха тухнӑ та, ҫул тӑршшӗпех юрласа та ташласа пычӗ, хӑй татса илнӗ ырӑ шӑршӑллӑ чапӑр курӑкне чӗри ҫумне пӑчӑртаса макӑрчӗ.

Один из них, молодой цыгановатый красноармеец, в пути сошел с ума, всю дорогу он пел, плясал и плакал, прижимая к сердцу пучок сорванного душистого чабреца.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ан ҫыхлан, вӗлереҫҫӗ сана!.. — аллисене хуҫкаласа макӑрчӗ асар-писер тилӗрсе кайнӑ казакӑн илемсӗр сӑн-питлӗ хытанка майри.

Не связывайся, убьют они тебя!.. — плакала, ломая руки, дурнолицая исхудалая жененка разбушевавшегося казака.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Амӑшӗ макӑрчӗ, анчах тӑвӑнчӑк сасси ҫирӗппӗн тухрӗ.

Мать плакала, но голос ее, налитый тоской, был тверд.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Алексей Бешняк амӑшӗ ывӑлӗн кивӗ кӗпи-йӗмӗсене тыта-тыта пӑхса макӑрчӗ, ирӗксӗррӗн тухакан йӳҫӗ куҫҫульне сӑрхӑнтарчӗ, тум таврашӗсене шӑршласа пӑхрӗ; анчах юлашки кӗпи кӑна, Кошевойсен Мишки илсе килни, хутламӗсем хушшинче ывӑлӗн тар шӑршине упраса хӑварнӑ.

Перебирая старое бельишко Алексея Бешняка, плакала мать, точила горькие скупые слезы, принюхивалась, но лишь последняя рубаха, привезенная Мишкой Кошевым, таила в складках запах сыновьего пота.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Нарыжный района килсе сан кабинетӑнтах тырӑ ҫук тесе макӑрчӗ.

Нарыжный приезжал в район и у тебя же в кабинете плакал, что у него нет хлеба.

XVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Татӑлсах макӑрчӗ ывӑлӗшӗн Лукинична; ӗхлете-ӗхлете ӗсӗклерӗ Гришака асатте, — тӗпелти пӳлӗмре сӑмсине ал тупанӗ ҫине шӑнкарса, манкине хуралса ҫулланнӑ сӑхман арки ҫумне шӑла-шӑла ӳлесе йӗчӗ вӑл.

Плакала по сыну Лукинична, кряхтел дед Гришака, трубил в горнице, сморкаясь в ладонь, вытирая ее о замасленную полу чекменька.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хӗрача ҫур кун макӑрчӗ, иккӗмӗш кун ӗнтӗ урапа айӗнче хурлӑхлӑ куҫӗсемпе сӑртсем ҫине пӑхса выртать.

Девушка полдня плакала и вот уже вторые сутки лежала под возом, с грустью глядя на горы.

XXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Макӑрчӗ пулӗ, йынӑшрӗ пулӗ, ӗҫлеме йывӑр, пухусӑр пӗр утӑм та тумастӑп, терӗ пулӗ…

— Наверно, плакал, жаловался, как ему, бедняге, трудно, как он без собрания и шагу ступнуть не может…

IV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Паҫӑр каллех кӑшкӑрсах макӑрчӗ.

Надысь опять кричала.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫавӑн чухне тин вара панночка ӗсӗклесех макӑрса ячӗ, тет, шурӑ питне аллисемпе хупласах макӑрчӗ, тет:

Тогда только зарыдала панночка, закрывши руками белое лицо свое:

I. Ганна // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Лена хӑйӗн вӑрттӑнлӑхне каласа кӑтартнӑ хыҫҫӑн Вера ҫумне лӑпчӑнчӗ те кӑштах макӑрчӗ; тепӗр тесен, чӑнах та, унӑн кӑмӑлӗ часах пусӑрӑнчӗ, хӑех вара сивӗннӗ пӑтӑпа ларакан котелока хӑй ҫывӑхнерех шутарса лартрӗ.

Открыв свою тайну, Лена прижалась к Вере и немного поплакала; впрочем, вскоре ей в самом деле стало легче, и она сама подтащила к себе котелок с остывшей кашей.

X // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Корней ним чӗнмесӗр ӗсӗклесе макӑрчӗ.

Корней не отвечал и, всхлипывая, плакал.

III // Феодосия Ишетер. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 93–110 стр.

Врач тухса кайсан, Сью хӑйсен ӗҫ пӳлӗмне тухрӗ те японецсен евӗрлӗ салфетки куҫҫульпе йӗпенсе хытса кайичченех макӑрчӗ.

После того как доктор ушел, Сью выбежала в мастерскую и плакала в японскую бумажную салфеточку до тех пор, пока та не размокла окончательно.

Юлашки ҫулҫӑ // Николай Степанов. О. Генри. Юлашки ҫулҫӑ // Илемлӗ литература: журнал. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1941. — №4. — 113-118 с.

Ҫавӑнпа макӑрчӗ те Анна…

И Анна плакала…

VI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех