Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Лупас айне кӗрсен, сӑмси шӑтӑкӗсене тин ҫеҫ ҫулнӑ, кӑштах кушӑрканӑ чечеклӗ курӑкӑн ырӑ шӑрши пырса ҫапнипе, Давыдова пӗр самантлӑха хӑй ҫеҫен хирте, тин ҫеҫ купаланӑ тутлӑ шӑршлӑ утӑ капанӗпе юнашар тӑнӑ пек туйӑнчӗ.

Когда Давыдов подошел к сеновалу, в ноздри ему ударил такой пряный аромат свежескошенной, в цвету, чуть подсохшей травы, что на миг ему показалось, будто он — в степи, возле только что сметанного душистого прикладка сена.

XVI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ҫамрӑк курӑкӑн, нӳрлӗ хура ҫӗрӗн ӳсӗртекен шӑрши кӗрет.

Бражно пахло молодой травой, отсыревшим черноземом.

VIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Мӗнле арҫынла ӑшшӑн та ачашшӑн тасатрӗ Давыдов хӑйӗн пысӑк ал лапписемпе Нестеренко ҫурӑмне ҫыпӑҫнӑ пылчӑк кумккисемпе пӗлтӗрхи хӑрнӑ курӑкӑн тунисене!

С какой же мужской теплотой и лаской Давыдов своими большими ладонями осторожно счищал со спины Нестеренко приставшие комочки грязи и былинки прошлогодней травы!

VIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ун хыҫҫӑнах эпӗ, ту тӑрринче сайра ӳсекен курӑкӑн, ӳт ҫинчи ҫӑма пӗтерме пултаракан чи лайӑх курӑкӑн, ҫыххине ӑна ҫитерсе пама хушса, хамӑн шанчӑклӑ ҫыннӑма ярсаттӑм.

Вслед ей я послал надежного гонца, которому приказал передать царице пучок редкой горной травы — лучшее средство для уничтожения волос на теле.

IX сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Хумсем ҫав чулсем ҫине шӑршлӑ тинӗс курӑкӗн — кӗрен те ылтӑн тӗслӗ е симӗс курӑкӑн лӑймакине кӑларса ывӑтнӑ; хӗвел ҫинче тата вӗри чул ҫинче выртнипе курӑк типсе куштӑркаса кайнӑ, тӑварлӑ сывлӑш йодӑн тӑкӑскӑ шӑршипе тулнӑ.

Прибой набросал на камни волокна пахучей морской травы — рыжей, золотистой и зеленой; трава вянет на солнце и горячих камнях, соленый воздух насыщен терпким запахом йода.

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Санька халиччен асӑрхаман пӗр-пӗр курӑкӑн ятне те, унӑн уйрӑмлӑхӗсене те вӑл ҫийӗнчех каласа парать.

Самая скромная травка, которую Санька раньше и не примечал, имела у него свое имя, свои особенности.

35-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӑяхӑн уҫӑ шӑрши пуҫа ыраттаракан курӑкӑн мӑйӑр шӑрши евӗрлӗ шӑршипе хутӑшнӑ.

Особый, очень острый запах осоки смешивался со сладкой, какой-то ореховой вонью болиголова.

IV. Шӑвармалли вырӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Рецепчӗ: курӑкӑн вӗтетнӗ 4 апат кашӑкӗ типӗ хунавне тин вӗренӗ 2 стакан шыва ямалла.

Куҫарса пулӑш

Иммун тытӑмӗшӗн паха // Сывлӑх. Сывлӑх, 2015,11,11.

× Курӑкӑн 1 чей кашӑкӗ чечекне тин вӗренӗ 1 стакан шыва ямалла, 1 сехетрен сӑрӑхтармалла.

Куҫарса пулӑш

Ӳсентӑран витӗмлӗрех // Сывлӑх. «Сывлӑх», 2016.03.16. 10№

× Ӳт илен курӑкӑн 2 чей кашӑкӗ вӗтетнӗ типӗ тымарне тин вӗренӗ 1 стакан шыва ямалла, икӗ сехетрен сӑрӑхтармалла.

Куҫарса пулӑш

Ӳсентӑран витӗмлӗрех // Сывлӑх. «Сывлӑх», 2016.03.16. 10№