Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

курӑксен (тĕпĕ: курӑк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пирӗн сулӑ темӗн пысӑкӑш ҫӗлен пек авкаланса виҫ-тӑватӑ пин фут тӑрӑшшӗ тӑсӑлса пыракан, вӗҫне куҫпа пӑхса курмалла мар шыв курӑкӗсен ҫумӗпе иртсе пычӗ: эпӗ ҫав вӗҫсӗр тӑсӑлнӑ курӑксен вӗҫне тупса курасшӑн хавассӑн пӑхса пытӑм, анчах сехет-сехечӗпех кайсан та вӗҫне тухаймарӑмӑр.

Наш плот лавировал среди этих мощных водорослей «фукус» длиной в три-четыре тысячи футов, тянувшихся, извиваясь, как змеи, насколько хватает глаз; мне доставляло удовольствие следить за этими бесконечными лентами, гадая, когда же им будет конец; но прошло уже несколько часов, а зеленые ленты не обрывались.

XXXII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Ҫав тискер кайӑксем ҫак ҫӗр айӗнчи тинӗс ҫыранӗ хӗрринчи йывӑҫ евӗрлӗ пысӑк курӑксен сулхӑнӗнче пурӑннӑ пулас.

Животные, окаменелости которых мы видим, водились на берегах этого подземного моря, под тенью этих древовидных растений.

XXX сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Нумай ҫул ӳсекен курӑксен пӗлтерӗшне ӑс-пуҫпа аван ӑнланчӗ вӑл, анчах, хӑй каланӑ пек, клевера вӑл тырӑсем пекех «килӗштерсе кайман».

Умом он хорошо понимал значение многолетних трав, но не было у него к клеверу той, как он говорил, «приверженности», что была к хлебам.

7. Тырӑ пулчӗ // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Нумай ҫул ӳсекен курӑксен вӑрлӑхне мӗн чухлӗ пухрӑр?

Сколько собрали семян с многолетних трав?

10. Пленум хыҫҫӑн // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Нумай шухӑшласа тӑмасӑр тата хӑйӗн юлташӗсене вӑратмасӑр вӑл, ҫӗр ҫийӗпе дикарь пек шуса кайса, часах ҫӑра курӑксен ӑшне кӗрсе пытанчӗ.

Не раздумывая долго и не будя своих спутников, он пополз по земле, как дикарь, и скоро скрылся в густой траве.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫӳллӗ курӑксен айӗнче тата темӗн чухлӗ кӗтӳ ҫӳрекен картасем ҫумӗнче вырӑнӗ-вырӑнӗпе кварц татӑкӗсемпе магнитлӑ железнякӑн чӑмӑрккисем сапаланса выртаҫҫӗ.

В высокой траве и возле изгородей, внутри которых паслись многочисленные стада, местами валялись куски кварца и глыбы магнитного железняка.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Унӑн хӗррисемпе ем-ешӗл курӑксен кавирӗ сарӑлса выртать.

Они доходят до самой реки и, как бахромой, окаймлявшем её воды.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Тен хими препарачӗсен тытӑмне сиплӗ курӑксен сӗткенӗсене кӗртмелле е ҫав эмелсенчи сиен кӳрекен хими элеменчӗсене урӑххисемпе ылмаштармалла.

Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Ҫаплах тата, юриех Зиночка валли, эпӗ тӗрлӗрен тӗлӗнмелле курӑксен: куккук куҫҫулӗ, валерьянка, Петӗр хӗресӗ, мулкач купӑсти текеннисене пӗрер ҫулҫӑ, пӗрер тымар, пӗрер чечек илсе килтӗм.

Тоже нарочно для Зиночки принес я разных чудесных трав по листику, по корешку, по цветочку: кукушкины слезки, валерьянка, Петров крест, заячья капуста.

Тилӗ ҫӑкӑрӗ // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 7–9 с.

Вӑл пӗррехинче манпа пӗрле Нескучнӑй садӗнче уҫӑлса ҫӳрерӗ, мана тӗрлӗ курӑксен ячӗсемпе вӗсен кашнин хӑйне евӗр уйрӑмлӑхӗсем ҫинчен пӗлтерчӗ, ҫав хушӑрах сасартӑк хӑйне ҫамкаран ҫапса, кӑшкӑрса ячӗ:

Он однажды пошел гулять со мною по Нескучному саду, был очень добродушен и любезен, сообщал мне названия и свойства разных трав и цветов и вдруг, как говорится, ни к селу ни к городу, воскликнул, ударив себя по лбу:

XV // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Ейӳ вӑхӑтӗнче ҫурхи шыва тӑраниччен сӑхса юлнӑ улӑх тӑпри тем тӗрлӗ курӑк шӑтарса ӳстернӗ те, ҫав чечексемпе курӑксен элес-мелес капӑр тӗрӗллӗ чӗнтӗрӗнче Аксинья куҫӗсем алчӑраса кайрӗҫ.

Поемная почва луга, в избытке насыщенная весенней влагой, выметывала и растила такое богатое разнотравье, что глаза Аксиньи терялись в этом чудеснейшем сплетении цветов и трав.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫунатсем ҫинчи юр пек ҫиҫсе ҫуталакан тӗкӗсем ҫӗр ҫумӗнчех, тӗрлӗ курӑксен симӗс ытамӗнче, юлашки хут шурӑ ҫиҫӗмлӗ йӑлтлатса илчӗҫ те сӳннӗ пек пулчӗҫ: хир кӑркки курӑк хушшине кӗрсе ҫухалчӗ.

Возле самой земли, на зеленом фоне разнотравья в последний раз белой молнией вспыхивало кипенно-горючее оперенье крыльев и гасло: стрепет исчезал, поглощенный травой.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫурхи хӗвелӗн, типсе кимӗрчӗкленнӗ тӑварлӑ тӑпрапа пӗлтӗрхи ҫӗрӗшнӗ курӑксен шӑршисене сӑрхӑнтарса ҫил вӗрет.

Запахами солнца, сохлых солончаков и сопревшей прошлогодней травы напитан ветер.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл кӗсрине хытӑрах хӑвалама пуҫларӗ: сӑрт тӳпине хӑпарса ҫитрӗ те ҫеҫенхирти ҫурт-йӗрсене тата вӗсен хыҫӗпе касӑлакан курӑксен шурӑ кӑвак тинӗсне уҫҫӑнах курчӗ.

Он заторопил кобылу: выправившись на гребень, отчетливо увидел постройки и молочный разлив травы за ними.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Степан, ҫул хӗрринчи курӑксен хӗрлӗ чечекӗсене саламатпа ҫапса таткаласа, урапа аяккипе утать.

Степан шел возле брички, плетью сбивая пунцовые головки придорожного татарника.

13 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Андрей ун чухне мӗн курнине пурне те: лӑпкӑ ҫилпе хуллен те хаваслӑн хумханакан ыраш пуссине те, ун ҫийӗн шуса иртекен курӑксен мӗлкине те, ҫул айккинчи ешӗл вӑрман хӗррине те, ҫап-ҫутӑ уяр тӳпене те халь тӗлӗкре курчӗ…

Андрей увидел все, что видел когда-то наяву: и веселую рябь тронутых ветерком хлебов, и скользящие по ним тени грачей, и яркую, ласковую зелень перелесков в стороне от дороги, и сверкающее небо…

III // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Хӗвелпе ӑшӑннӑ ҫеҫен хире ӗнтӗ тӗрлӗ курӑксен тутлӑ шӑрши сарӑлчӗ, ҫулса пӑрахнӑ курӑксен шӑрши ҫул ҫинчи ӑшӑ тусан шӑршипе хутшӑнчӗ, инҫетри тавракурӑм хӗрри ӑрша витӗр тӗксӗм кӑваккӑн курӑнма пуҫларӗ, — Дон леш енчи хӑй палламан, анчах ҫапах та ҫав тери тӑван ҫеҫен хире Варя курса тӑранми пӑхса пырать.

А нагретая солнцем степь уже дышала всеми ароматами разнотравья, пресно примешивался к запаху скошенных трав запах теплой дорожной пыли, нечетко синели тонущие в мареве нити дальних горизонтов — и жадными глазами оглядывала Варя незнакомую ей задонскую, но все же бесконечно родную степь.

XXV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ҫулне кӗскетес тесе, Давыдов айккинелле пӑрӑнчӗ, тӳрӗрен, ҫеремпе кайрӗ, анчах ҫур ҫухрӑм пек те утаймарӗ — ӑна сасартӑк, темле курӑнман чикӗ урлӑ каҫса, урӑх тӗнчене пырса кӗнӗ пек туйӑнчӗ: атӑ кӗли ҫумне пӗрчӗллӗ кушак хӳри ҫапӑнма пӑрахрӗ, таврара чӑпар чечексем курӑнми пулчӗҫ, чечеке ларнӑ тӗрлӗ курӑксен тутлӑ шӑрши сирӗлчӗ, таҫта ҫухалчӗ, ун умне таҫта ҫитиех ҫара, сӑрӑ, тӗксӗм ҫеҫен хир сарӑлса выртрӗ.

Чтобы сократить путь, он свернул с дороги, зашагал напрямик, целиною, но не прошел и полкилометра, как вдруг словно переступил какую-то невидимую черту и оказался в ином мире: уже не шуршал о голенища сапог зернистый аржанец, не пестрели вокруг цветы, куда-то исчезли, улетучились пряные запахи пышного цветущего разнотравья, и голая, серая, мрачная степь далеко распростерлась перед ним.

IX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Каллех — касӑ хыҫҫӑн касӑ выртса юлать, ҫӗр ҫулсем хушши ҫил-ҫумӑрпа ҫийӗнсе, пирченсе выртнӑ тӑпра, плуг шӑрчӗпе тӗренӗ айӗнче касӑлса, ҫаврӑнса выртать, пуҫхӗрлӗ ҫавӑрса пӑрахнӑ курӑксен хӑрса пӗтӗрӗнкелесе пӗтнӗ тымаррисем пӗлӗтелле кармашаҫҫӗ, касса вакласа тӗпретнӗ ҫиелти ҫеремлӗ тӑпра сийӗ хуп-хура касӑ йӑранӗсем айне пулса пытанать.

И снова — борозда за бороздой — валится изрезанная череслом и лемехом заклеклая, спрессованная столетиями почва, тянутся к небу опрокинутые, мертво скрюченные корневища трав, издробленная, дернистая верхушка прячется в черных валах.

36-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Хӑрса типнӗ курӑксен муртӑк тымар ҫипписемпе хутӑшнӑ хура тӑпра тусанӗ тип-типӗ те вӗри.

Черноземный прах, в хрупких волокнах умерщвленных трав, был сух и горяч.

34-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех