Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

каларӗҫ (тĕпĕ: кала) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Партизансем васкамасӑр хирӗҫ каларӗҫ:

Партизаны ответили не спеша:

VI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Блиндажа тунӑ чухне ертсе пыракансем пурте: ку ҫывӑхра унччен нихҫан та йывӑҫ чӗриклетнине илтменни ҫинчен шантарса каларӗҫ.

Все, кто руководил строительством блиндажа, уверяли, что они никогда, даже в ветреные дни, не слышали поблизости скрипа дерева.

XVII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Ман умӗн ҫак трибуна ҫинче нумай ораторсем, ҫав шутра Андрей Федорович Кривцов та, ҫутӑ пуласлӑх — коммунизмлӑ общество патне эпир анлӑ фронтпа каятпӑр тесе ҫирӗплетсе каларӗҫ.

— До меня на этой трибуне многие ораторы, и в том числе Андрей Федорович Кривцов, утверждали, что к светлому будущему — к коммунистическому обществу — мы идем широким фронтом.

XXII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

 — Ҫак трибуна ҫинчен нумай ораторсем итогсем, ҫитӗнӳсем тата пуласлӑхӑн планӗсем ҫинчен каларӗҫ ӗнтӗ.

— С этой трибуны многие ораторы уже говорили об итогах, о достижениях и о планах на будущее.

XXII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Кондратьев ыйтуллӑн та хӑвӑрттӑн Сергей ҫине пӑхса илчӗ, вара унӑн куҫӗсем каллех акӑ мӗн каларӗҫ:

Кондратьев вопросительно и быстро взглянул на Сергея, и его глаза опять сказали следующее:

XXVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑхӑт чылая кайнӑ, ҫавӑнпа Ирина, Ниловна патне сывпуллашма пырса, дежурствӑна кайма хатӗрленчӗ, вара унӑн куҫӗсемпе Сергей куҫӗсем каллех тӗл пулчӗҫ те пӗр-пӗрне: пирӗн ҫав-ҫавах хӑҫан та пулсан калаҫмаллах пулать, апла пулсан халех калаҫар… — тесе каларӗҫ.

Время было позднее, и Ирина, подойдя к Ниловне проститься, стала собираться на дежурство, и снова глаза ее и Сергея встретились и сказали друг другу: «Когда-нибудь все равно говорить нам нужно, так лучше уж сейчас…»

XVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӗсем ҫав каҫ Крейцер сонати хыҫҫӑн темӗнле кӗвӗ — авторне халь астумастӑп — каларӗҫ, кӗвви йӗрӗнтермеллех туйӑмлӑччӗ.

В тот вечер, когда они после Крейцеровой сонаты сыграли какую-то страстную вещицу, не помню кого, какую-то до похабности чувственную пьесу.

XXIV // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Унтан хӑнасем ыйтнипе Эрнст элегине, тӗрлӗрен урӑх кӗвӗсене каларӗҫ.

Потом еще играли по просьбе гостей то «Элегию» Эрнста, то еще разные вещицы.

XXIII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Ҫак престо хыҫҫӑн вӗсем ыттисенчен нимӗнпех те уйрӑлса тӑман лайӑх аndante-не йӗрӗнчӗк варьяцисемпе каларӗҫ, чаплах мар финалне пӗтерчӗҫ.

После этого престо они доиграли прекрасное, но обыкновенное, не новое andante с пошлыми варьяциями и совсем слабый финал.

XXIII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Ну, ҫӗнтерӳллӗ марш калаҫҫӗ, ҫав маршпа салтаксем утса иртеҫҫӗ — кунта музыка хӑйӗн вӗҫне ҫитет; ташӑ кӗвви каларӗҫ, эпӗ ташларӑм, музыка хӑйӗн ӗҫне туса пӗтерчӗ; ну, месса ирттерчӗҫ, эпӗ ҫылӑх каҫарттартӑм — музыка каллех маншӑн ӑнланмалла, ахаль вара — канӑҫа ҫухатни ҫеҫ; ҫак канӑҫсӑрлӑха кӗрсе ӳксен мӗн тумалла — ӑна пӗлместӗп.

Ну, марш воинственный сыграют, солдаты пройдут под марш, и музыка дошла; сыграли плясовую, я проплясал, музыка дошла; ну, пропели мессу, я причастился, тоже музыка дошла, а то только раздражение, а того, что надо делать в этом раздражении, — нет.

XXIII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

— Вӗсем Бетховенӑн Крейцер сонатине каларӗҫ.

— Они играли Крейцерову сонату Бетховена.

XXIII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Астӑватӑп: кайран вӗсем пӗр-пӗрин ҫине пӑхса илчӗҫ, вырнаҫса ларакан хӑнасем енне ҫаврӑнса пӑхрӗҫ, унтан пӗр-пӗрне тем каларӗҫ те — пуҫларӗҫ.

Помню потом, как они взглянули друг на друга, оглянулись на усаживавшихся и потом сказали что-то друг другу, и началось.

XXIII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Вырсарникун хӑнасем пуҫтарӑнчӗҫ, вӗсем иккӗш каллех сӗрме купӑс каларӗҫ.

И в воскресенье собрались гости, и они опять играли.

XXII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Каҫхине вӑл сӗрме купӑсне илсе килчӗ те, вӗсем арӑмпа иккӗш харӑс каларӗҫ.

Вечером он приехал со скрипкой, и они играли.

XXI // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Эсӗ мӗншӗн ҫапла шутлатӑн-ха? — ыйтрӗ Кондратьев, унӑн яланах выляса тӑракан куҫӗсем вара ҫапла каларӗҫ:

Почему же ты так считаешь? — спросил Кондратьев, его же всегда игривые глаза сказали следующее:

III // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Илтрӗн-и, партбюро членӗсем мӗн каларӗҫ

Слыхала, что члены партбюро говорили…

VI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Шӑпах ӗнтӗ ҫав Кнышев ҫинчен пухура ҫапла каларӗҫ: «Андрей Васильевич Кнышев мӗнтен академик мар?» — терӗҫ.

тот самый Кнышев, о котором на собрании было сказано: «А Андрей Васильевич Кнышев — чем не академик?»

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Мӗн каларӗҫ вӗсем сана, нимӗҫ пӑрҫисем?

— Что ж они тебе сказали, бобы-то?

XIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Унтан аслӑ класри комсомолецсем тухса каларӗҫ.

Потом выступали комсомольцы-старшеклассники.

Иккӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Тӳрех каларӗҫ: капла вӗренсен вожатӑйран кӑларатпӑр, терӗҫ.

Сразу предупредили, что живенько меня освободят от вас и не буду я больше вожатым.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех