Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Пӗррехинче Цветаев цеха кӗчӗ те тӗлӗнсех кайрӗ: ячейкӑра тӑракан пӗтӗм ҫамрӑксем тата партире тӑманнисем те, пӗр вӑтӑр ҫынна яхӑн пухӑнса, цехра чӳречесене ҫӑваҫҫӗ, машинӑсем ҫинчи темиҫе ҫул хушши хытса ларнӑ пылчӑка хырса тасатаҫҫӗ, пӗтӗм ӑҫтиҫука тата татӑк-кӗсӗксене пӗтӗмпех тулалла йӑтаҫҫӗ.

Как-то раз, зайдя в цех, Цветаев с удивлением наблюдал, как вся молодежная ячейка и десятка три беспартийных ребят мыли окна, чистили машины, соскребая с них долголетнюю грязь, вытаскивая на двор лом и хлам.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Каччӑсем витрисене шыв тултарса ялалла йӑтаҫҫӗ, хирӗҫ пулнӑ кашни ҫынна пӗр шелсӗр ислетеҫҫӗ.

Парни набирали воду в вёдра, бежали в деревню и обливали всех попавшихся на пути.

Юрӑпи // Галина Матвеева. Суслин, Д. Ю. Юрӑпи: этнографи юмахӗ: [кӗҫӗн ҫулхи шкул ачисем валли] / Дмитрий Суслин. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2014. — 64 с.

Петруҫа пулӑшма кӳрши-аршисем те пухӑннӑ — пурте типӗ утта вите тӑрне туса лартнӑ хуралтӑ патне сенӗксемпе йӑтаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Пиҫиххисемпе ҫыхса, салтаксем пӗренесене сӗтӗрсе кӑлараҫҫӗ, йӑтаҫҫӗ те кӗпер патнелле илсе каяҫҫӗ.

Связали, стянули ремнями солдаты бревна, подняли, поволокли к пролому.

Шуйттан кӗперӗ // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Володьӑпа Ваня, — вӗсене халь каменоломньӑна кӗртмен-ха, — иртен пуҫласа каҫченех шахта картишӗнче ҫитӗннисене пулӑшса кун ирттереҫҫӗ: продовольстви, патрон ещӗкӗсем, ҫӑнӑх миххисем пушатаҫҫӗ; матроссем лифт ҫине йӑтаҫҫӗ, пичкесем кустарса пыраҫҫӗ.

Володя и Ваня, которых сейчас еще не пускали в каменоломни, целые дни проводили на шахтном дворе, помогая взрослым: выгружали продовольствие, ящики с патронами, мешки с мукой, тащили в клеть матрацы, подкатывали бочки.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Тараса ҫине васкасах тырӑ тултарнӑ михӗсене пыра-пыра ывтӑнтараҫҫӗ, лавсем умлӑн-хыҫлӑн ҫитсе чарӑнаҫҫӗ, казаксемпе хӗрарӑмсем тырра михӗсемпе те, чӗрҫиттисемпе те йӑтаҫҫӗ, ҫӗрте те, кӗлет умӗсенче те тӑкса пӗтернӗ тырӑ темӗн чухлех сапаланса выртать…

На весы в спешке кидали мешки с зерном, непрерывно подъезжали подводы, казаки и бабы несли хлеб в чувалах, в мешках, в завесках, рассыпанное зерно густо устилало землю и амбарные сходцы…

35-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Пӗр ҫӗрте вӗсем ушкӑнпа, хыттӑн ухлатса, пысӑк ту катӑкӗ тавра ӑна вырӑнтан хускатасшӑн аппаланаҫҫӗ, тепӗр ҫӗрте пикенсе йывӑр пӗрене йӑтаҫҫӗ, кӑшкӑраҫҫӗ:

В одном месте кучка их, громко ухая, возилась с большим осколком горы, стараясь сдвинуть его с места, в другом подымали тяжелое бревно и, надрываясь, кричали:

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Почтальонсем ӗҫленине пӑхма кӑмӑллӑ – почта сумкине пичет изданийӗсене типтерлӗн чикеҫҫӗ, тепӗр алла халӑха сӗнме тавар йӑтаҫҫӗ.

Приятно смотреть за работой почтальонов - печатные издания аккуратно кладут в почтовую сумку, в другую руку берут товар, чтобы посоветовать народу.

Туслӑ йыш – лайӑх ӗҫӗн кӑтартӑвӗ // Светлана ЧИКМЯКОВА. Ҫӗнтерӳ ҫулӗ, 2019.07.24

(Кула-кулах пурте ӗҫ хатӗрӗ тытнӑ аллисене ҫӗклеҫҫӗ, теприсем икӗ аллине те йӑтаҫҫӗ).

(Все смеются, все весёлые, все поднимают руку с инструментом, а кто-то обе руки поднимает).

Саккӑрмӗш курӑну // Владислав Николаев. Килти архив

Виҫӗ арҫын — Санькка, Петӗр, Тарас — пикенсех ӗҫлеҫҫӗ: Саньккапа Петӗр наҫилккепе хӑйӑр йӑтаҫҫӗ, Тарас витресемпе шыв сӗтӗрет.

Трое мужчин – Саша, Петр, Тарас – усердно работают: Саша и Петр на носилках таскают песок, Тарас – вёдрами воду.

Пӗрремӗш курӑну // Владислав Николаев. Килти архив