Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Анчах ыран вӑл йӑлтӑртатма тытӑнать! — терӗ тухтӑр юлашкинчен, хӑйӗн ӳслӗкне пусӑрӑнтарса.

Но завтра она будет гореть! — сказал доктор, справившись, наконец, с кашлем.

4 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Ялта, тӗттӗмлӗхре, хӑй ҫутисем йӑлтӑртатма тытӑнчӗҫ.

В деревне, прорезая сумерки, засветились огоньки.

4 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Угаров итленӗ, унӑн ҫутӑ куҫӗсем савӑннипе йӑлтӑртатма пуҫланӑ.

Угаров слушал, и светлые глаза его веселели.

6. Виҫҫӗмӗш хӑвӑртлӑхпа // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Ческая ялӗнчи аякри ҫуртсенче хӑй ҫути йӑлтӑртатма тытӑнчӗ.

В далеких избах Ческой засветились огоньки.

3 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Унӑн тӗрлӗ тӗслӗ куҫӗсем йӑлтӑртатма пуҫларӗҫ.

Разноцветные глаза ее разгорелись.

7. Тырӑ пулчӗ // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Кивӗ сӑмавар та, сӑтӑрса тасатсан, йӑлтӑртатма пуҫлать вӗт.

Старый самовар тогда и блестит, когда его наждачкрм пошаркают.

7. Пинтен те хаклӑрах // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

«Ирӗклӗх текен кӗлеткен ҫӗкленӗ аллисем вӗҫӗнче ҫутӑ йӑлтӑртатма пуҫланӑ…

Над протянутой рукой «Свободы» вспыхнули огни…

XXXIII // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Акӑ синагог ҫутӑсемпе йӑлтӑртатма пуҫларӗ, лаҫ чӳречисенчен сарӑ ҫурта ҫутисем курӑнчӗҫ, еврейсем мӑнаҫлӑн килӗсене саланаҫҫӗ, урамсенче ура сассисем, калаҫнисем шӑпланаҫҫӗ, ун вырӑнне, кашни кантӑкранах вара кил хуҫи пӗтӗм ҫемйи вырнаҫса ларнӑ сӗтел ҫинчи ҫимӗҫе пилленине курма пулать.

Вот засветилась огнями синагога, зажглись желтые свечи в окнах лачуг, евреи степенно идут по домам, смолкает на улицах говор и топот шагов, а зато в каждое окно можно видеть, как хозяин дома благословляет стол, окруженный семьей.

IX // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Каҫхине ҫамки ӑшӗнче те, вут куҫӗ ҫывӑхӗнче те лампӑсем ҫутаҫҫӗ, вӑра уйӑх ҫути пек, е унтан та вӑйлӑрах ҫутӑ йӑлтӑртатма тытӑнать.

Вечером зажигают огонь во лбу и около факела, и тогда выходит сияние, точно от месяца и даже много ярче.

III // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Таня вара, аллине тӑсса, ҫӑлтӑра пӳрнипе сӑтӑрчӗ те, унӑн юпписем каллех йӑлтӑртатма пуҫларӗҫ.

И Таня, протянув руку, потерла звездочку пальцем, и звездочка снова заблестела на гранях.

XII // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Алька шарламарӗ, унӑн кулса тӑракан пичӗ-куҫӗ чееленсе кайрӗ, куҫӗсем каллех йӑлтӑртатма пуҫларӗҫ те вӑл ерипен пуҫӗпе сулларӗ.

Алька подумал, улыбнулся хитрыми глазами, помолчал, потом решительно качнул головой:

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Тинӗс хӗрринчи маякӑн симӗс хунарӗсем йӑлтӑртатма пуҫларӗҫ.

Зажглись зелёные огни створного маяка.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Хура-кӑвак кӗртсем шупка шуррӑн йӑлтӑртатма пуҫларӗҫ те, Гек упа тени пачах упа мар, ҫуна ҫумне кӑкарнӑ ҫӗртен вӗҫерӗнсе кайнӑ лаша ҫеҫ пулчӗ.

Черно-синие сугробы засверкали мягким матовым блеском, и Гек увидел, что медведь этот вовсе не медведь, а просто это отвязавшаяся лошадь.

Чукпа Гек // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 105–140 с.

Павел Петровичӑн куҫӗсем йӑлтӑртатма тытӑнчӗҫ.

Глаза Павла Петровича засверкали…

XXIV // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Тӑхӑнтӑм хайхи уйӑха — вӑл ҫавӑнтах йӑлтӑртатма тытӑнчӗ, пӗтӗм уя ҫутатса ячӗ.

Надеваю я месяц, ровно как кокошник, и так сама сейчас вся засияла, все поле кругом осветила.

Чӗрӗ вилӗ // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 143–155 с.

Акӑ ӗнтӗ уйӑх та хӑпарса Рейн ҫинче выляма тытӑнчӗ; тавралӑх пӗрре ҫуталса каять, тепре тӗттӗмленет, улшӑнать, пирӗн алӑри эрех те, кӗтеслӗ куркасене тултарнӑскер, темӗнле асамлӑн йӑлтӑртатма тытӑнчӗ.

Наконец луна встала и заиграла по Рейну; все осветилось, потемнело, изменилось, даже вино в наших граненых стаканах заблестело таинственным блеском.

II // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Вӑл шыва кӗрсен унӑн ҫулӑ тӗкӗ ҫинче сывлӑш хӑмпӑланать те йӑлтӑртатма тытӑнать.

Когда птица погружается в воду, воздух пузырится на ее жирных перьях и блестит.

Ухмаха ернӗ кайӑк // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 96–101 с.

Капарин ун ҫине ҫивӗччӗн йӑлтӑртатма пуҫланӑ куҫӗсемпе пӑхса илчӗ.

Капарин посмотрел на него остро заблестевшими глазами:

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Сан калаҫма юрать, пирӗн юрамасть-и? — кӑшкӑрчӗ вӑл, кӑтӑрса кайнипе йӑлтӑртатма пуҫланӑ ҫаврака куҫӗсемпе Фомин ҫине тӗллесе пӑхса.

— Тебе можно говорить, а нам нельзя? — крикнула она, глядя на Фомина круглыми, сверкающими от ярости глазами.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл хӑй яланах облаҫа тухса ҫӳрекен, ҫар тумӗ пек ҫӗлетнӗ ҫӗнӗ тӗттӗм кӑвак костюмне тата йӑлтӑртатма пуҫличчен тасатнӑ хром аттине тӑхӑннӑ, анчах аттин сӑмсине пылчӑкпа вараланӑ.

Он принарядился в новый темно-синий, военного покроя костюм, в котором всегда выезжал в область, и в ярко начищенные хромовые сапоги с уже заляпанными грязью передками.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.