Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

йынӑшса (тĕпĕ: йынӑш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унччен те пулмарӗ, вӑл хӑйне такам пырса ҫапнӑ пек, йынӑшса илчӗ те малтанхинчен те хаяррӑн вӗрме тытӑнчӗ.

Потом он взвизгнул, будто от удара, и снова залился свирепым, лаем.

III сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Сахӑр тростникӗн пуссине чупса кӗрет те пӗтӗм вӑйран йынӑшса вӗрме тытӑнать.

Прибежал на поле сахарного тростника и принялся лаять и скулить что было сил.

Шакалпа тӗве ҫинчен // Макар Хури. Инди юмахӗсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 102 с.

Йынӑшса макӑрнӑ сасса илтнӗ те шыври дэв ҫырана тухнӑ, унтан чӑмса шывран ылтӑн пуртӑ туртса кӑларнӑ:

Услыхал его стоны и жалобы речной дэв и вылез на берег, потом нырнул, вытащил из воды золотой топорик и спрашивает:

Вӑрман касаканпа шыври дэв ҫинчен // Макар Хури. Инди юмахӗсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 102 с.

Сасӑла йынӑшса яманни ҫеҫ, мӗнпур пӳрнесене пӗр харӑс шӑтӑртаттарманни ҫеҫ.

Только что не позволяет себе застонать вслух или захрустеть подряд сразу всеми своими белыми пальцами.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Вахмистр ӑна ҫапрӗ, амӑшӗ хуллен, хӑраса йынӑшса илчӗ.

Вахмистр ударил её, и она тихо, испуганно ахнула.

Стёпка // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

Эпӗ ӑна, ырлӑхсем яракана, хамӑн шӳтӗмсемпе ҫеҫ чӑрмантартӑм, ӳпкелешсе, йынӑшса — нихҫан та!

Я его, всеблагого, только шутками беспокоил, а стоном и жалобами — никогда!

XIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Урӑх ҫук… — йынӑшса янӑ Фома.

Не буду… — простонал Фома.

XIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл Ежова хулпуҫҫинчен ярса тытнӑ, ун ҫинелле пӗшкӗнсе, ялтӑракан куҫӗсемпе ӑна куҫран пӑхнӑ, унтан пӑшӑрханупа, йӳҫӗхӳпе, йынӑшса янӑ пекех: Э-эх!

Сверкающими глазами он заглядывал в лицо Ежова, наклонясь к нему, и с тоской, с горестью почти застонал: — Э-эх!

XII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хӗрарӑм кун хыҫҫӑн йынӑшса, макӑрашса янӑ:

А женщина застонала и заплакала:

VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ун хыҫҫӑн аппӑшӗ, пуҫне ухса илнӗ те, вӑрӑммӑн, хурлӑхлӑн, ҫӳллӗ контральтпа йынӑшса янӑ:

Ее сестра качнула головой и протяжно, жалобно, высоким контральто застонала:

VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Унӑн ури сассисем илтӗнми пулсан, суранланнӑ Чжао йынӑшса ячӗ:

Когда шум его шагов затих, раненый простонал:

XIX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Ырӑ ҫын! ыйтсамччӗ турӑран, тата нумай асап тӳсмелле-и пирӗн? — йынӑшса кӑшкӑрашнӑ ҫылӑхлӑ чунсем.

Человече! Спроси у господа, долго ли еще мучиться нам?» — стонут грешные души.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— О-о-о! — йынӑшса янӑ каллех ҫывӑхрах.

— О-о-о!.. — застонали где-то близко.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Упа ҫури йынӑшса унтан тарса ҫӑлӑннӑ.

Медвежонок взвыл и бросился наутёк.

9. «Киле» // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

Вӑл йынӑшса кӑшкӑрать, ман паталла хӑйӗн вӑрӑм аллисемпе кармашать.

Он кричал, визжал и протягивал ко мне длинные руки.

Михел хӑйӗн ятне улӑштарать // Куҫма Чулкаҫ. Дуров В.Л. Манӑн кайӑксем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 152 с.

Мана курсанах, нимӗн пулман пек, чупса пычӗ те йынӑшса тата ачашланса манӑн урасем ҫумӗнче тӗрткелешме пуҫларӗ…

Завидев меня, она как ни в чём не бывало подбежала и с ласковым повизгиванием стала тереться у ног.

Пирӗн Жучка // Куҫма Чулкаҫ. Дуров В.Л. Манӑн кайӑксем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 152 с.

Йытӑ йынӑшса чупса кайрӗ.

Собака с визгом бросилась бежать.

Пирӗн Жучка // Куҫма Чулкаҫ. Дуров В.Л. Манӑн кайӑксем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 152 с.

Ивась йынӑшса илчӗ, пуҫне ярса тытрӗ те парта ҫине ӳкрӗ.

Ивась жалобно закричал, схватился за голову и упал на парту.

9. Класра // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

— Ҫук, Арторикс, — терӗ вӑл, — эпир татӑклӑ ҫӗнтерӳ тума пултараймӑпӑр, мӗншӗн тесен Италире сӑнчӑрта йынӑшса пурӑнакан вунӑ миллион чураран пирӗн пата ҫӗр пинрен те сахалтарах килчӗҫ, мӗншӗн тесен пирӗн идея пусмӑртисен масси хушшине сарӑлса, вӗсен чӗрисене чӗртсе яраймарӗ-ха, мӗншӗн тесен Рим тиранийӗ пӑхӑнтарнӑ халӑхсен тӳсӗмлӗхне ҫителӗклӗ хавшатса ҫитереймен-ха, мӗншӗн тесен Рим ытла вӑйлӑ-ха, эпир ытла вӑйсӑртарах…

— Нет, Арторикс, — сказал он, — мы не сможем одержать решительной победы, потому что из десяти миллионов рабов в Италии, стонущих в кандалах, к нам пришло меньше ста тысяч, потому что наша идея распространилась среди массы угнетатенных и не смогла разжечь их сердца, потому что Рим еще недостаточно развил терпение покоренных народов к тирании, потому что Рим еще слишком силен, а мы слишком слабы…

XXII сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Тутисене пӑрса, вӑл аллисене Спартак йӑмӑкӗ патнелле, ӑна ярса илме хӑтланни пек тӑсса янӑ, мӗнпур вӑйне пухса пӗтӗм пӗвӗпе малалла туртӑннӑ, ун хыҫҫӑн, юлашки хут йынӑшса, куҫӗсене хупнӑ, пуҫӗпе йывӑҫ ҫумне ҫапӑннӑ та, сывлайми пулса, йӑванса кайнӑ.

Искривив губы, как бы желая произнести какие-то слова, и протягивая руки с растопыренными пальцами, словно намереваясь схватить сестренку Спартака, она с величайшим усилием бросилась всем телом вперед, затем, испустив последний стон, закрыла глаза, ударилась головой о ствол дерева и бездыханной упала на землю.

XXI сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех