Шырав

Шырав ĕçĕ:

ишеҫҫӗ (тĕпĕ: иш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ишекенсем хӑвӑрт ишеҫҫӗ.
Но гребли изо всех сил.

Ялти спектакль // Николай Сандров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 53–70 стр.

Ҫав тискер этемсем кӗсменсемпе пӗтӗм вӑйпа ишеҫҫӗ, пирӗн пӑшалсен етрисем ҫитмелле мар ҫӗрелле хӑвӑртрах тарасчӗ, теҫҫӗ пулмалла.
Эти дикари, находившихся в лодке, работали веслами изо всех сил, стараясь поскорее уйти из-под выстрелов.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Кӑвак тӳпе тинӗс евӗр туйӑнать, унта шыв ҫине тумлатнӑ сӗт пек ҫӑмӑл пӗлӗтсем тӳлеккӗн ишеҫҫӗ.
На темно-синем, точно море, своде, появились легкие облака, такие же расплывчатые, как след па воде, когда в ней полощут меловую кисть.

Йӑлтӑр ҫутӑ // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 67–76 стр.

Тинӗс тӗкӗр пек тикӗс чухне, чулсем хушшинче шурӑ хумсем сиккелесе выляман вӑхӑтра, Пепе пӗр-пӗр чул ҫине пырса ларать те, ҫивӗч куҫӗпе тӑрӑ шыв ҫинелле пӑхать: унта, хӗрлӗрех тӗслӗ шыв курӑкӗсем хушшинче, пулӑсем ярӑнса ишеҫҫӗ, пӗчӗк раксем хӑвӑрттӑн вӗлтлетеҫҫӗ, краб хӑяккӑн йӑраланса иртет.
А когда море спокойно, как зеркало, и в камнях нет белого кружева прибоя, Пепе, сидя где-нибудь на камне, смотрит острыми глазами в прозрачную воду: там, среди рыжеватых водорослей, плавно ходят рыбы, быстро мелькают креветки, боком ползет краб.

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Ҫил вӑйлӑланнӑҫем вӑйлӑланать, хумсем ҫӳлӗрен ҫӳле ҫӗкленеҫҫӗ, ҫивӗчленеҫҫӗ, шуралаҫҫӗ, тинӗс ҫинче вӗҫен кайӑксем курӑнчӗҫ, вӗсем таҫта васканӑҫем васкавлӑн сывлӑшра ишеҫҫӗ, виҫӗ хутламлӑ парӑс карнӑ икӗ карап ӗнтӗ ҫӗрпе пӗлӗт пӗрлешнӗ ҫӗрти кӑвак тавралӑха кӗрсе ҫухалчӗ.
Ветер становился всё крепче, волны выше, острее и белей; выросли птицы на море, они всё торопливее плывут в даль, а два корабля с трехъярусными парусами уже исчезли за синей полосой горизонта.

Ырӑ шухӑшсем, тӗрлӗрен тӗрлӗ ӗҫсем пӗрин хыҫҫӑн тепри аса килсе, пуҫ тавра вӑйӑ карти евӗр ҫаврӑнаҫҫӗ; ман чунӑмра ҫак вӑйӑ карти — тинӗс ҫинчи шурӑ кӑпӑклӑ хумсем пекех, вӗсем ҫиелте кӑна ҫапла, анчах лере, шаларах — лӑпкӑ, унта ман ҫамрӑклӑхӑн ҫутӑ та чечен ӗмӗчӗсем, тинӗс тӗпӗнче кӗмӗл пулӑсем ишсе ҫӳренӗ евӗр, лӑпкӑн ишеҫҫӗ.
Приятные думы, пестро одетые воспоминания, ведут в памяти тихий хоровод; этот хоровод в душе — как белые гребни волн на море, они сверху, а там, в глубине, — спокойно, там тихо плавают светлые и гибкие надежды юности, как серебряные рыбы в морской глубине.

Этем ҫурални // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 156–165 стр.

Сарӑхнӑ лавровишня ҫулҫисем шурӑ кӑпӑклӑ Кодор шывӗнче пӗчӗк ҫеҫ ҫивӗч лосось-пулӑсем евӗр ҫаврӑнса, пӗтӗрӗнсе ишеҫҫӗ; эпӗ шыв хӗрринчи вӗтӗ чул ҫинче шухӑшласа ларатӑп: чайкӑсемпе баклансем те ҫав ҫулҫӑсене пулӑ теҫҫӗ пулас та — йӑнӑшаҫҫӗ, акӑ мӗншӗн вӗсем сылтӑм енче, лере, тинӗс хумӗсем ҫырана ҫапӑннӑ тӗлте, кӳренсе кӑшкӑраҫҫӗ.
В белой пене Кодора кружились, мелькали желтые листья лавровишни, точно маленькие, проворные лососи, я сидел на камнях над рекой и думал, что, наверное, чайки и бакланы тоже принимают листья за рыбу и — обманываются, вот почему они так обиженно кричат, там, направо, за деревьями, где плещет море.

«Варяг» тата «Аскольд» ҫинче вӑтам тата аслӑ классенче вӗренекенсем ишеҫҫӗ, вӗсем ҫинче парӑссемсӗр пуҫне пӑспа ӗҫлекен машинӑсем те пур.
На «Варяге» и «Аскольде», на которых плавали средний и старший специальные классы, кроме парусов имелись паровые машины.

Тӑххӑрмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Леререх йывӑҫ тата тем те пӗр тиенӗ Баржӑсем, белянӑсем ишеҫҫӗ.
А дальше идут беляны с лесом, баржи со всяким товаром.

Улттӑмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Машина рубкине брезентпа хупласа, хӑвӑртлӑха пӗчӗклетсе вӗсем майӗпен тӑшман карапӗсем еннелле ишеҫҫӗ.
Они двигаются вперед, убавив ход, чуть слышно, прикрыв машинные рубки брезентом, заткнув щели, откуда может быть виден свет.

Иккӗмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Ишеҫҫӗ те ишеҫҫе, вӗҫӗ-хӗрри те ҫук!
Идут и идут, без конца и края!

Эпилог // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Масар хӗррипе пӗр-пӗринпе перӗнкелесе пӑрсем юхса иртеҫҫӗ, хӑшӗсем хуллен ишеҫҫӗ, хӑшӗсем хӑвӑртрах.
Льды идут мимо неё, сталкиваясь и кружась, — одни медленно, другие быстрее.

Анчах акӑ вӗсем ҫур сехет ытла ишеҫҫӗ, анчах ку таранччен сысна какайӗ те, куличсем те, сӑрланӑ ҫӑмартасем те курӑнмаҫҫӗ.
Но вот они уже добрых полчаса плывут вдоль берега, а до сих пор что-то не видать ни кулича, ни окорока, ни крашеных яиц.

XLIV. Маёвка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гаврикпа Петя кӗсменсемпе ишеҫҫӗ.
Гаврик и Петя гребли веслами.

Ырхан янаххине чӗркеленсе пӗтнӗ чӗркуҫҫисем ҫине хурса, вӑл куҫ айӗнчен ҫӳлелле, пӗлӗт ҫине пӑхать: каҫ пулас умӗнхи пӗлӗтсем хум пек ишеҫҫӗ, йӗри-тавра шӑрчӑксем чӗриклетеҫҫӗ, ӗнесем ҫӳреҫҫӗ.
Поставив худой подбородок на исцарапанные колени, она смотрела исподлобья вверх, в небо, по которому плыло предвечернее облако, вокруг тыркали сверчки и ходили коровы.

XXIV. Юрату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӗсем хуллен ишеҫҫӗ, васкамаҫҫӗ, юри каҫа юлса ҫыран хӗррине тӗттӗмленсен тин ҫитесшӗн пыраҫҫӗ.
Гребли они помаленьку, не спеша, с таким расчетом, чтобы добраться до берега, когда уже совсем стемнеет.

XV. Кимӗ тинӗсре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пире литейнӑй кӗпер курӑнать, унӑн леш енче сӑрланӑ пӑрахутсем ишеҫҫӗ те, вӗсене ҫыран хӗрринчи ҫуртсенчен те уйӑрса илме ҫук, таҫта пӑрахучӗ, таҫта — ҫурчӗ.
Литейный мост был виден, а за ним суда, странно-резко раскрашенные так, чтобы трудно было разобрать, где кончается дом на набережной и начинается корабль.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тӗнче ҫӳп-ҫап айне пулса пырать, океанра пластик утравсем ишеҫҫӗ.
Куҫарса пулӑш

Кирлех-и завод? // Ирина Трифонова. «Сувар», 2019.03.07

Шывра пулӑсем ишеҫҫӗ, хӑть алӑпа тыт, хӑмӑшсем хушшинче кӑвакалсем нартлатаҫҫӗ, темиҫе мулкач хӑрамасӑр ҫумранах чупса иртрӗ.
Куҫарса пулӑш

Чикету патӗнчи ҫапӑҫу // Сувар. «Сувар», 26(704)№, 2007.06.29

Сцена ҫинче вырӑнти юрӑ-ташӑ ӑстисем хӑйсен пултарулӑхне кӑтартаҫҫӗ, ҫаран ҫинче – кашӑксемпе ҫӑмарта йӑтса чупакансем ӑмӑртаҫҫӗ, кӗвентесемпе шыв йӑтса пӗр тумламне тӑкмасӑр утаҫҫӗ, улӑм тултарнӑ михӗсемпе пӗр-пӗрне пӗрене ҫинчен ҫапа-ҫапа антараҫҫӗ, турӑх тултарнӑ турилкке тӗпӗнчен тимӗр укҫа шыраса сӑмсапа хумсем кӑларса «ишеҫҫӗ».
Куҫарса пулӑш

Авалхи йӑлапа суха ӗҫӗ вӗҫленсен // Сувар. «Сувар», 24(702)№, 2007.06.15

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика