Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

илтӗнмелле (тĕпĕ: илтӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӑй макӑрать вара, — аран илтӗнмелле хушса хучӗ ача.

И плачет… — чуть слышно добавил мальчик.

Директор каласа пани // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Малтанах вӑл пӗр сӑмах калама та пултараймарӗ, унтан аран илтӗнмелле пӑшӑлтатрӗ:

В первую минуту он не мог выговорить и слова, потом прошептал:

XVII // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Ҫамрӑк йӗкӗт, каллех хӑвӑрт-хӑвӑрт мӑкӑртатса, аран ҫеҫ илтӗнмелле калама пуҫларӗ:

Он снова забормотал скороговоркой чуть слышно:

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Лаша урисем шӑппӑн, аран илтӗнмелле кӑплатса пыраҫҫӗ, вӑхӑчӗ-вӑхӑчӗпе ҫеҫ такансем, мӑкӑрӑлса тӑракан тымарсене лексе, уҫҫӑн янраса каяҫҫӗ.

Копыта стучали глухо, и лишь временами раздавался звонкий удар подков о торчавшие на дороге корневища.

Х // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

— Сывлӑх сунатӑп, аттемӗр, — аран илтӗнмелле пӑшӑлтатнӑ Варвари, ҫӗре ҫитиех авӑнса.

— Доброго утра, батюшка, — не произнесла, а еле пролепетала Варвара и низко поклонилась.

I // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Кунта вара, Италире, хӗсӗк урамсенче чӳречесем тӗлме тӗлех пулнӑ: кӳршӗ-аршӑсем чӳречесенчен пилӗк таранах тухса, пурне те илтӗнмелле ҫӗнӗ хыпарсем ҫинчен калаҫнӑ, вӗсем пӗр-пӗринчен нимӗн те пытарман пек туйӑннӑ.

А здесь, в Италии, в узеньких улочках окна глядели в окна; соседки, высовываясь до пояса, во всеуслышание делились новостями, а развешанное тут же на протянутых верёвках бельё словно подчёркивало это отсутствие тайн друг от друга.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Ҫак сӑмахсене илтӗнмелле каланине вӑл хӑй те сисмен.

Он сам не заметил, как произнёс эти слова вслух.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Урок та шӑна вӗҫни илтӗнмелле шӑплӑхра иртсе каять.

Урок прошёл в глубокой тишине.

Юлташ пул // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

— Кама кирлӗ татах компот? — ыйтать Альбина Альбертовна, ку вӑл, ҫемьере хӑнӑхнӑ чӗлхене куҫарсан, ак ҫапларах илтӗнмелле: вырӑн мар кунта Марс ҫинчен шапӑлтатса ларма, ҫисе тӑрантӑр — марш сӗтел хушшинчен!

— Кому еще компоту? — спрашивает Альбина Альбертовна, что в переводе на семейный диалект звучит примерно так: нечего тут про Марс турусы на колесах разводить, отобедал и — марш из-за стола.

10 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Кӑнтӑрла лӑпкӑ та шӑппӑн ҫӳрекен карчӑкӗ пӑлат ҫине хӑпарса выртса пӳрчӗпе илтӗнмелле харлаттарса ҫывӑрнӑ.

Старуха, днем обыкновенно тихая и неслышная, уже завалилась на полати и храпела на всю избу.

XV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Михал Михалыч вӑрттӑн кӑна кулса илчӗ, унтан мана хӑлхаран, анчах пурне те илтӗнмелле: — Пирӗн ҫынсем, тӑванӑм, лӑп та шӑп кирлӗ вырӑнта лараҫҫӗ… — терӗ.

 — Михал Михалыч улыбнулся таинственно и на ухо мне, но так, чтобы слышали все, сказал: — Сидят, брат, наши люди в точных местах…

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ҫак сӑмахсем хыҫҫӑн партизансем шӳт тунине кирлӗ пек хакласа, тӑшмана илтӗнмелле мар шӑппӑн кулса ячӗҫ.

В ответ послышался тихий смех, рассчитанный с партизанской точностью, чтобы и отдать должное шутке и не привлечь врага.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Мана амантрӗҫ, хӗрачана илӗр, — аран-аран илтӗнмелле каласа хучӗ сержант.

— Ранен я… примите девчонку, — чуть слышно произнёс он, наконец.

Эйзенштрассе урамӗнчи передовой // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 305–318 с.

Пускӑч ҫине ларнӑ та вӑл, пирусне сулкаласа, хыттӑн, илтӗнмелле каласа кӑтартать:

Он присел на стремянку, громко говорил, размахивая папироской:

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Тен, вӑл мире салютларӗ пулӗ; ҫав мир хӑйне туптакан ҫынсене хирӗҫ инҫетрен ҫывхарса килнӗ май кӑшт илтӗнмелле сасӑ парать…

А, может, он салютовал миру, который, приближаясь издалека, уже чуть слышно трубил навстречу людям, которые добывали его.

XXIV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Женя, — аран-аран илтӗнмелле пӑшӑлтатрӗ хӗр, Будапешт патӗнче пӑрпа витӗннӗ ҫеҫенхир варринче хӑй аманнӑ хыҫҫӑн лав ҫинче выртнӑ чухнехи пек, Евгений ҫине шанчӑклӑн пӑхса.

— Женя, — едва слышно прошептала она, доверчиво глядя на Евгения, как тогда, под Будапештом, когда уже раненная, лежала на повозке посреди окованной гололедицей степи.

XXI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Алӑк чӗриклетрӗ, яриех уҫӑлса кайса, пӗтӗм килхушши илтӗнмелле юрласа ячӗ:

Скрипнула дверь, распахиваясь настежь, запела на весь двор.

III // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Пӗтӗм класа илтӗнмелле ҫухӑраҫҫӗ!

Орут на весь класс!

Иккӗмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Капитан хӑйӗн тискерленсе кайнӑ, нимӗн пӗлми куҫӗсемпе таҫта аяккалла пӑхать, аран илтӗнмелле йынӑшать.

Капитан смотрел куда-то в сторону дикими, бессознательными глазами и едва слышно стонал.

XI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Машинӑсем тӑтӑшах чарӑна-чарӑна тӑраҫҫӗ, техник юпана ҫутатса пӑхма тата пӗтӗм уя илтӗнмелле кӑшкӑрма кабинӑран сике-сике тухать.

Машины то и дело останавливались, техник вылетал из кабины, чтобы осветить столб и орать на все поле.

III // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех