Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

илтетӗп (тĕпĕ: илт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӗсем хӑҫан та пулин харкашнине эпӗ нихӑҫан та илтмен, — эпӗ вара пӗтӗмпех илтетӗп.

Я не слышал, чтобы они ссорились, — а я все слышу.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 371–376 с.

Эпӗ аван илтетӗп.

Я хорошо слышу.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

— Ҫук-ҫук, эп кун ҫинчен пӗрремӗш хут илтетӗп.

— Нет, нет, я впервые слышу об этом.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

— Хам кӑшкӑрнине хам та илтетӗп.

— Я и сама слышу, как кричу.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

— Санран эп яланах пӗр сӑмах илтетӗп, пар та пар! — терӗ вӑл кулянса, мана вара кам мӗн парать?

— Я только и слышу от тебя: дайте да дайте! — сказал он с горечью, — а мне кто что даст?

Ытларикун, августӑн вуннӑмӗшӗнче Эмиль шапана ирхи апат карҫинккине ячӗ, ун хыҫҫӑн ҫав тери лайӑх мар хӑтланчӗ, кун пирки каласа та парас килмест // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

— «Туян та туян!» ҫак сӑмахсене кӑна илтетӗп сирӗнтен.

— «Купи, купи»! только это я и слышу!

Ку вӑл шӑматкун, июнӗн вуниккӗмӗшӗнче, Бакхорвари суту-илӳ вӑхӑтӗнче пулса иртнӗ // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Пуҫ ҫинче ҫуната вашлаттарнӑ чухнехи пек сасӑ шавланине илтетӗп те манӑн ӗҫ начаррине ерипен-ерипенех туйса илетӗп.

Над головой я слышал шум, похожий на шум крыльев, и мало-помалу начал понимать опасность своего положения.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

Илтетӗп — нимӗҫле команда.

Слышу — немецкая команда.

Ултавлӑ шӑплӑх // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

— Анчах манӑн туссем те пур, сирӗн те пулаҫҫӗ, — илтетӗп эпӗ Хохол сассине.

— Но есть и друзья у меня, — будут и у вас, — слышу я голос Хохла.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Таччӑнах хупӑнайман алӑк хушӑкӗ витӗр Лутонин сассине илтетӗп:

В щель неплотно прикрытой двери слышу голос Лутонина:

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Эпӗ ҫав: кулӑшла! — тенӗ сӑмаха час-часах илтетӗп, анчах Иван Козьмич Лутонин кулмасть, вӑл кулнӑ пек туса, куҫӗсене хӗссе, икӗ куҫ хушшине пӗркелентерсе илет ҫеҫ.

Я часто слышу это слово: смешно! — но Иван Лутонин не смеется, а только, улыбчиво прищурив глаза, морщит переносицу, расширяя ноздри.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Илтетӗп, илтетӗп, — кӑшкӑрнӑ хӑлхасӑр старик, хӑй ним илтме те пултарайман ӗнтӗ.

— Слышу, слышу! — кричал глухой старик, который, наверное, ничего не слышал.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Илтетӗп, илтетӗп, — тенӗ старик.

— Слышу, слышу, — отвечал старик.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Илтетӗп, илтетӗп, Нюрочка, — тенӗ вӑл.

— Да, да, — повторяла она, — слышу, Нюрочка, слышу.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

(эпӗ вӑл сасса халӗ те илтетӗп, ӑна нихҫан та манас ҫук) тесен тин, ун чухне тин вара, ҫав сасса илтсе, эпир шуса тухрӑмӑр.

(я и сейчас еще слышу этот крик, этого никогда не забыть), только тогда, на этот крик мы поползли.

XX сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Тӑрсан-тӑрсан илтетӗп акӑ: утса кайрӗ.

Наконец слышу: пошел.

II сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Илтетӗп.

Куҫарса пулӑш

XXII сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Вӑл килнӗренпе санран шав пӗр сӑмах ҫеҫ илтетӗп: Курак та Курак…

С тех пор, как он приехал, от тебя все слышу только одно слово: Грач да Грач…

XVII сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

«Илтетӗп!» янӑраса кайрӗ шӑплӑхри сасӑ, миллионлӑ халӑх вара пӗр вӑхӑтрах шартах сикрӗ.

— Слышу! — раздалось среди всеобщей тишины, и весь миллион народа в одно время вздрогнул.

XI // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

Куҫӑм нимӗн курми пулчӗ, хӑлхара шыв янӑрать, эпӗ ҫапах та директорӑн сассине илтетӗп.

Глаза мои ничего не видели, в ушах звенела вода, и я все же слышал голос директора.

VII сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех