Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

гимназие (тĕпĕ: гимнази) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл гимназие ҫӳренӗ; калаҫа-калаҫа Марья Алексевнӑна Федьӑна гимнази пансионне пама ӳкӗте кӗртрӗҫ, — унта ун патне Дмитрий Сергеич кӗрсе тухма пултарать, уяв чухне Вера Павловна ӑна хӑй патне илсе каять.

Он ходил в гимназию; уговорили Марью Алексевну отдать его в пансион гимназии, — Дмитрий Сергеич будет там навещать его, а по праздникам Вера Павловна будет брать его к себе.

II // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Мӗншӗн гимназие вӗренме янӑ-ха мана атте?

Зачем отдал меня отец в гимназию?

VIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Верочкӑн пӗчӗк шӑллӗне гимназие хатӗрлеме вӑхӑт ҫитрӗ.

Надобно стало готовить в гимназию маленького брата Верочки.

I // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Мӗн те пулин сиксе тухмасан юрӗччӗ, хама Афанасий пусса пӑрахминччӗ, вӑрӑ таврашсем кӗрсе кайминччӗҫ, тесе шикленсе выртатчӗ, кайран чунне сиктерекен тӗлӗксемпе ҫӗрӗпе аппаланатчӗ, ирхине хӑйпе иксӗмӗр гимназие кайнӑ чухне вара салхуллӑ кӑвак сӑнлӑ пулать вал, хӑй кайма тухнӑ йышлӑ ҫынлӑ гимнази сехрине хӑпартни, ӑна вӑл пӗтӗм чунӗ-чӗринчен юратманни тата пӗччен пурӑнма ӑна йывӑрри курӑнать.

Он боялся, как бы чего не вышло, как бы его не зарезал Афанасий, как бы не забрались воры, и потом всю ночь видел тревожные сны, а утром, когда мы вместе шли в гимназию, был скучен, бледен, и было видно, что многолюдная гимназия, в которую он шел, была страшна, противна всему существу его и что идти рядом со мной ему, человеку по натуре одинокому, было тяжко.

Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.

Гимназие анчах-и ара?

Да что гимназию?

Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.

Мӗн тӑвӑн ӗнтӗ, пирӗн учительсем Тургеневпа Щедрин тӑрӑх вӗренсе ӳснӗ, шухӑшлама чухлакан, май мар ӗретлӗ этемсем, апла пулин те ялан калушпа та зонтикпа ҫӳрекен ҫав пӗчӗкҫӗ этем пӗтӗм вунпилӗк ҫул хушши пӗтӗм гимназие хӑйӗн аллинче тытса пурӑнчӗ.

Вот подите же, наши учителя народ всё мыслящий, глубоко порядочный, воспитанный на Тургеневе и Щедрине, однако же этот человечек, ходивший всегда в калошах и с зонтиком, держал в руках всю гимназию целых пятнадцать лет!

Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.

Вӑл лашасемпе Ваньӑна Нева леш енне, гимназие ӑсатаҫҫӗ тата кил хуҫи арӑмӗ тем те пӗр туянма ҫӳрет.

На них возили Ваню на ту сторону Невы, в гимназию, да хозяйка ездила за разными покупками.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Тӑхтӑр акӑ, ялтан укҫа илем — эпӗ ӑна икӗ мӑшӑр ҫӗлетсе парӑп, — хушша кӗчӗ Обломов: — кӑвак куртка, килес ҫул мундир парнелӗп: гимназие кӗрӗ.

— Вот погодите, получу из деревни деньги, я ему две пары сошью, — вмешался Обломов, — синюю курточку, а на будущий год мундир: в гимназию поступит.

V сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Сашӑна гимназие илччӗр тесе ун ашшӗн те, Иваницкин те нумай ҫӳреме тивнӗ.

И немало отец обивал пороги, хлопотал Иваницкий, прежде чем Саша стал гимназистом.

Вунмккӗмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Тепӗр икӗ ҫултан Саша гимназие вӗренме кӗрет.

Через два года Саша поступил в гимназию.

Вунмккӗмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Унта вӑл Иваницкипе паллашнӑ, ӑна хӑйӗн ывӑлне гимназие кӗме хатӗрлеме ыйтнӑ.

Там он познакомился с Иваницким и упросил его подготовить сына к поступлению в гимназию.

Вунмккӗмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Гимназие ылтӑн медальпе вӗренсе пӗтернӗ хыҫҫӑн вӑл Петербургри университета кӗнӗ.

Он окончил с золотой медалью гимназию и поступил в Петербургский университет.

Тӑваттӑмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Ҫапах та вӑл гимназие шыраса тупрӗ-тупрех.

В общем добралась до пятой гимназии,

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Пиллӗкмӗш гимназие, ҫапла-и?

В пятую гимназию, так?

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

— Эпӗ халӗ гимназие ҫӳреместӗп, манӑн скарлатина пулнӑ, унтан ӳпке шыҫҫипе чирлерӗм.

— Я еще не хожу в гимназию, у меня была скарлатина, а потом воспаление легких.

XLII. Куликово уйӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ирхине Петя чӑлантан ҫулла тӑхӑнакан икӗ мӑшӑр сӑран пушмак илнӗ те, гимназие кайнӑ чухне вӗсене кивӗ япаласемпе сутӑ тӑвакана тӑватӑ пуса сутнӑ.

Утром Петя унес из чулана две пары летних кожаных скороходов и по дороге в гимназию продал их старьевщику за четыре копейки.

XXXV. Таса парӑм // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Халӗ, тӗн ирӗклӗхӗ ҫинчен пӗлтернӗ хыҫҫӑн, вӑл гимназие вӗренме кӗресси ҫинчен шухӑшлать, вара ун картузӗ ҫинче те илемлӗ герб пулать, Петя унпа нумайччен класла вылярӗ.

Он мечтал, как теперь, ввиду наступившей свободы вероисповедания, поступит в гимназию и какой у него появится на фуражке красивый герб, Петя долго играл с ним в классы.

XXXIII. Ушкисем // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гимназие кайнӑ чухне йӗпе курӑк тӑрӑх чӗрне вӗҫҫӗн утса, Петя ҫав хӑрушӑ вырӑна пычӗ.

По дороге в гимназию он завернул туда и осторожно, на цыпочках, как в церкви, приблизился по мокрой от дождя и тумана гнилой траве к тому месту.

XXXII. Тӗтре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Тул ҫутӑлса пӳлӗмри лампӑсене сӳнтеричченех Петя гимназие вӗҫтерчӗ.

На дворе было еще почти темно, а дома горела утренняя лампа, когда мальчик побежал в гимназию.

XXX. Хатӗрлемелли класра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Петя гимназие ҫӳрет.

Петя уже ходил в гимназию.

XXX. Хатӗрлемелли класра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех