Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вилмен (тĕпĕ: вил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах Муций вилмен пулсан? —

Но если Муций не убит?

X // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 64–83 с.

Куҫӗсем уҫӑ унӑн, вӑл вилмен пек, вӑхӑтлӑха анчах шӑпланса халӑх ҫиллин тата курайманлӑхӗн тӗсӗпе хӗрелнӗ тӳпене пӑхса выртнӑн туйӑнчӗ.

Глаза ее были широко открыты, и казалось, она не умерла, а только притихла и любовалась небом, окрасившимся в цвет народной ярости и гнева.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Прокофьевна, санӑн никам та вилмен.

Говорю, Прокофьевна, никого ты не лишилась.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Илсех кай… вилмен чух…

— Вези… пока помру…

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

«Урташ юррисем вилмен, вӗсем халӗ халӑх чӗринче, асӗнче. Сӑвви-юррисем халӗ те ӗҫне малалла тӑваҫҫӗ: Тӑван ҫӗршывӑмӑра, чӗлхемӗре, ҫывӑх ҫыннӑмӑрсене юратса, хисеплесе пурӑнма вӗрентеҫҫӗ, пӗтӗм пурнӑҫне, ӗмӗтне, халӑх кун-ҫулӗпе ҫыхӑнтарнӑ поэт хӑй те манӑҫмасть», — тесе ҫырать Василий Цыфаркин В.А.Урташ пурнӑҫӗпе пултарулӑхне халалласа кӑларнӑ «Юрӑпа эп пурнӑҫа юратрӑм» кӗнекинче.

Куҫарса пулӑш

Халӑх вӑйӗпе // Елена ХЛЫНОВА. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 4 стр.

Савӑнӑҫран никам та вилмен пулас-ха!..

От радости, кажись, еще никто не помирал!..

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вилмен!

Неверно!

Хир, аслӑ хир // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Вилмен вӑл.

— Неверно.

Хир, аслӑ хир // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Вилнисем вырӑнне — тӳрех ҫӗннисем тухса тӑраҫҫӗ, пӗри те вилмен тейӗн.

На месте погибших — сразу же новые, словно нет никаких потерь.

Генерал-Кар // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Вилмен Гриша, аманнӑ кӑна!..

Раненый Гриша, а не убитый!..

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вилмен Гриша!..

— Не умер Гриша!..

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тӗрӗс, агрономилле кӑтартса панӑ тарӑнӑш пур ҫӗрте те сухаламаҫҫӗ: пӗр плугӗ тарӑн илет, ҫӗр сийне анлӑн сире-сире пӑрахать, тепри ҫӗр питне кӑна сирсе тухать; тырӑсене те тӗрлӗрен акаҫҫӗ: пӗр ҫӗрте речӗ-речӗпе, тепӗр ҫӗрте шӑйрӑксемлӗ; пӗр ҫӗрте ҫурхи тырӑсем ҫӳллӗ, таса, вӗсене хуҫалла лайӑх тата вӑхӑтра ҫумласа тасатнӑ, теприсене ҫумкурӑкӗ пусса илсе пӗтерсе лартнӑ, — ҫӗрӗҫлекен юлхавланнӑ курӑнать, ҫуркунне тырӑ пӗрчине ҫӗре пӑрахнӑ та, ун ҫинчен манса кайнӑ, анчах хӑй ҫимӗҫне пухма хатӗрленет; кунсӑр пуҫне тата пилӗк пусӑллӑ пусӑҫаврӑнӑшӗпе, тап-таса ҫӗртмепе тата курӑк акнӑ уйпа юнашар халӗ те вилмен карчӑка-йӑранлӑ анасене курма пулать; пӗр сӑмахпа каласан, ҫӗре пур ҫӗрте те пӗр пек ӗҫлесе ҫемҫетмен, анчах плуг хӑйӗн тӗренӗ вӗҫӗпе те пулин пырса тивмен пӗр татӑк ҫӗр те ҫук; хӑшпӗр кая юлнӑ ҫӗрӗҫлекен хӑй пӗлекен тӳремлӗх ҫине пӑхса, ҫакна пӗтӗмпех курать те ирӗксӗрех ҫапла калать:

Правда, не везде глубина вспашки соответствует агроминимуму: один плуг берет глубоко, пласт земли подымает широкий, а другой сдирает лишь корку; посевы тоже есть разные: там рядок в рядок, а там одни огрехи; одни пропашные рослые, чистые, по-хозяйски и вовремя прополоты, а другие зачахли в сорняках — видно, что хлебороб поленился, бросил зерно по весне в почву да и забыл о нем; к тому же можно встретить рядом с пятипольными севооборотами, с чистыми парами и травосеянием живую старушку — чересполосицу; словом, качество обработки поля не всюду одинаковое, но зато, кажется, уже нет такого клочка земли, которого не коснулся бы плуг хотя бы кончиком своего лемеха, так что иной запоздавший хлебороб взглянет на знакомую равнину, увидит все это и невольно скажет:

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вилмен пулсан, эпӗ тӗрӗс-тӗкелех тесе пӗлтересчӗ ӑна.

Если, конечно, жива, то дать бы ей сообщение, что я целый…

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Вуласа пӗтерсен: — Чкалов та, вилмен пулсан, ун вырӑнӗнче ҫаплах тӑвӗччӗ! — терӗ.

И, прочтя, добавил: — Вот так бы и Чкалов на его месте сделал, если бы живой был!

Иккӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Сасартӑк курах кайрӑм: эпӗ пӑшал аврипе ҫапса ӳкернӗ тискер этем вилмен иккен, анраса кайнӑ ҫеҫ.

Вдруг я заметил, что тот дикарь, которого я ударил прикладом, не убит, а только оглушен.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Иртнӗ каҫхине ҫеҫ вӑл вилмен, тусем ҫине тарнӑ тенӗ хыпар сарӑлчӗ, Огнянов шет халь те ҫавӑнтах ҫӳрет пуль-ха.

Еще накануне распространился слух, что он не погиб, что он бежал в горы и, вероятно, скитается там до сих пор.

VII. Марийка ӗҫӗ ӑнӑҫмарӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вулакан арҫын кун пек ҫӑмӑл асӑрхаттарусемпе ҫеҫ ҫырлахмасть, — арҫын вӑл мӗн ҫуралнӑранпах лайӑхрах шухӑшлама пултарать, тата унӑн шухӑшлас пултарулӑхӗ те хӗрарӑм пултарулӑхӗнчен вӑйлӑрах аталаннӑ; вӑл ҫапла калать, — вулакан хӗрарӑм та ҫаплах шухӑшлать пулас, анчах вӑл калама кирлӗ мар тесе шутлать, ҫавӑнпа та манӑн унпа тавлашма сӑлтав ҫук, — вулакан арҫын калать: «Пӗлетӗп эпӗ, ку перӗннӗ ҫын текенскер перӗнсе вилмен», тет.

Читатель не ограничивается такими легкими заключениями, — ведь у мужчины мыслительная способность и от природы сильнее, да и развита гораздо больше, чем у женщины; он говорит, — читательница тоже, вероятно, думает это, но не считает нужным говорить, и потому я не имею основания спорить с нею, — читатель говорит: «Я знаю, что этот застрелившийся господин не застрелился».

III. Умсӑмаx // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Хӑшпӗрисем каллех иккӗленме пуҫланӑ: кӗпер ҫинче перӗннӗ, — кӗпер ҫинче перӗнмеҫҫӗ, — апла пулсан, перӗнсе вилмен.

Опять явилось у некоторых сомнение: застрелился на мосту; на мосту не стреляются, — следовательно, не застрелился.

I. Ухмах // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Пурте, перӗнсе вилмен вӑл, текеннисем те ҫак «ухмах», урӑх никам та мар, тенипе килӗшнӗ.

На этом «просто дурак» сошлись все, даже и те, которые отвергали, что он застрелился.

I. Ухмах // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ҫакна мансах, вӑл вӗҫме пикеннӗ те чулсем ҫине персе ҫеҫ ӳкнӗ, анчах вилмен, кулса ҫеҫ янӑ…

Забыв об этом, он пал на камни, но не убился, а рассмеялся…

Сокол ҫинчен хывнӑ юрӑ // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–74 стр.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех