Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

виле сăмах пирĕн базăра пур.
виле (тĕпĕ: виле) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫав алӑксем витӗр шалалла пӑхсан, ҫӳп-ҫаплӑ, пылчӑклӑ пусмасем куратӑн, унта, виле ӑшӗнчи пек, мӗн пурӗ йӑлтах ҫӗрсе кайнӑн туйӑнать.

Когда, заглянув в них, увидишь грязные ступени лестниц, покрытые мусором, то кажется, что там, внутри, все разложилось и гнойно, как во чреве трупа.

Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.

Хулара, тӑшман ан асӑрхатӑр тесе, кил-ҫуртсенче ҫутӑ ҫутмасӑр ларнӑ, урамсенче те сӗм-тӗттӗм пулнӑ, унта виле шӑрши кӗнӗ, вилӗм кӗтекен ҫынсем пӑшӑлтатса калаҫни илтӗннӗ, — амӑшӗ ҫаксене мӗн пурнех пӗлсе-курса тӑнӑ; ун умӗнче тӑван ҫӗршывӗпе тӑван ҫынсем пулнӑ, вӗсем вӑл мӗн тӑвасса кӗтнӗ, вӑл вара хӑйне хӑй тӑван хулан мӗнпур ҫыннисен амӑшӗ пек туйнӑ.

Она видела там, в темных домах, где боялись зажечь огонь, дабы не привлечь внимания врагов, на улицах, полных тьмы, запаха трупов, подавленного шёпота людей, ожидающих смерти, — она видела всё и всех; знакомое и родное стояло близко пред нею, молча ожидая ее решения, и она чувствовала себя матерью всем людям своего города.

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Вӑл ӗҫ, ҫӑтмаха кайтӑр та, виле пирки пулса тӑчӗ.

Всё это дело вышло из-за, царствие ему небесное, мертвого трупа.

Унтер Пришибеев // Иван Юркин. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 81–88 стр.

— Эпӗ хам асапланатӑп ҫакӑнпа; эпӗ хам валли хамах виле шӑтӑкӗ алтнине тата хуйхӑрса макӑрнине эсӗ паян та пулин хӑть курсан е илтсен, мана ҫаплах ӳпкелемен пулӑттӑн.

— Я сам мучусь этим; и если б ты посмотрел и послушал меня вот хоть бы сегодня, как я сам копаю себе могилу и оплакиваю себя, у тебя бы упрек не сошел с языка.

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

«Улпут ҫырать!» теҫҫӗ пурте хӑюсӑррӑн, хуҫана хисеп туса, — ҫавнашкал сасӑпа пӳртре виле выртнӑ чухне калаҫаҫҫӗ.

«Барин пишет!» — говорили все таким робко-почтительным голосом, каким говорят, когда в доме есть покойник.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Акӑ ӗнтӗ, ҫывӑракан Илья Ильич умне ҫавӑн пекех черетлӗн, чӗрӗ картинӑсем евӗр, малтанах пурнӑҫӑн виҫӗ тӗп саманчӗ тухса тӑма пуҫларӗҫ: ача ҫурални, туй туни, виле пытарни, — ҫаксем вӗсен ҫемйинче те, тӑванӗсемпе паллакансем патӗнче те пӗр евӗрлех пулса иртеҫҫӗ.

И вот воображению спящего Ильи Ильича начали так же по очереди, как живые картины, открываться сначала три главные акта жизни, разыгрывавшиеся как в его семействе, так у родственников и знакомых: родины, свадьба, похороны.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Е тата сасартӑк ҫӳлтен янӑ асапсем, ҫулӑм юпасемпе ҫӑмхасем килсе тухаҫҫӗ; лере вара, тин виле пытарнӑ шӑтӑк ҫинче, ҫутӑ курӑнса каять, е вӑрманта такам уткаласа ҫӳрет; вӑл, аллине хунар тытнӑ пекех, ҫитменнине тата хӑрушшӑн ахӑлтатать, тӗттӗмре куҫӗсене йӑлтӑртаттарать.

А то вдруг явятся знамения небесные, огненные столпы да шары; а там, над свежей могилой, вспыхнет огонек, или в лесу кто-то прогуливается, будто с фонарем, да страшно хохочет и сверкает глазами в темноте.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Виле тӑпри ҫине темиҫе тумлам ҫумӑр ӳкрӗ.

Несколько капель дождя окропило могилу.

XLIII. Парус // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫынсем пӗрин хыҫҫӑн тепри васкамасӑр, тӗрткеленмесӗр, ҫӗнӗ виле тӑпри патне пыраҫҫӗ, сӑх-сӑхса пилӗк таран тайӑлаҫҫӗ.

Один за другим, не торопясь и не толкаясь, люди подходили к свежей могиле, крестились, кланялись в пояс.

XLIII. Парус // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ку шӑршӑ виле пытарнӑ чухнехи пек йывӑр шӑршӑ.

Это вместе с тем смертный, погребальный, такой густой запах.

XLII. Куликово уйӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Таҫта, инҫетре, хӗреспе ҫӳреҫҫӗ е виле пытараҫҫӗ, тесе шутлама пулать.

Можно было подумать, что где-то очень далеко — крестный ход или похороны.

XXXIX. Аркату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Темиҫе кун хушши Петяна хӑйсен килӗнче виле пулнӑ пек туйӑннӑ.

Пете в эти несколько дней казалось, что в их доме — покойник.

XXXI. Лафет ҫинчи ещӗк // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Темиҫе городовой шӑтӑка ирӗксӗрех кӗнӗ те, вӗҫӗ-хӗррисӗр шӑрпӑк ҫутнӑ, ытла шала кӗмесӗр, вӗсем виле шӑтӑкӗ пек тӗттӗм ҫӗр айӗнчи тӗпсӗр коридорӑн нӳрлӗ чул стенисене пӑхса тӑнӑ.

Несколько городовых с неохотой полезли в щель и, беспрерывно зажигая спички, топтались недалеко от входа, оглядывая серые известняковые стены подземного коридора, терявшегося в могильной тьме.

XXVII. Асатте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Ман шутпа, ҫынсене вӗлерсе хурах пусса пурӑнни — виле ҫисе пурӑнни пулать те, — терӗм.

— Но жить убийством и разбоем значит по мне клевать мертвечину.

Вунпӗрмӗш сыпӑк. Пӑлхавлӑ слобода // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Ӑмӑрткайӑкӗ пӗрре сӑхрӗ, иккӗ сӑхрӗ, тет те, ҫунаттипе сулса, ҫӑхана ҫапла каларӗ, тет: ҫук, ҫӑхан тусӑм, виҫҫӗр ҫул виле ҫисе пурӑниччен, пӗрре кӑна аванрах чӗрӗ юн ӗҫсе курам та, малашне турӑ мӗн парӗ! — терӗ, тет.

Орел клюнул раз, клюнул другой, махнул крылом и сказал ворону: нет, брат ворон; чем триста лет питаться падалью, лучше раз напиться живой кровью, а там что бог даст!

Вунпӗрмӗш сыпӑк. Пӑлхавлӑ слобода // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Ӑмӑрткайӑк шухӑшланӑ-шухӑшланӑ, тет те: эпир те виле ҫисе пурӑнса пӑхар-ха, тенӗ, тет.

Орел подумал: давай попробуем и мы питаться тем же.

Вунпӗрмӗш сыпӑк. Пӑлхавлӑ слобода // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

— Эсӗ чӗрӗ юн ӗҫетӗн, эпӗ виле ҫисе пурӑнатӑп, ҫавӑнпа вӑл, тӑванӑм, — тенӗ, тет, ҫӑханӗ.

— Оттого, батюшка, отвечал ему ворон, что ты пьешь живую кровь, а я питаюсь мертвечиной.

Вунпӗрмӗш сыпӑк. Пӑлхавлӑ слобода // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Виле сӑнӗ ҫапнӑ хула.

Помертвевший город.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Виле илсе каяҫҫӗ.

 — Похороны.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Виле илсе каятпар!

похороны?

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех