Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ахӑр сăмах пирĕн базăра пур.
ахӑр (тĕпĕ: ахӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Апла пулсан килсӗррисем​ ялан выҫӑ ҫӳреҫҫӗ тени тӗрӗсех те мар ахӑр?

Значит, говорить, что бездомные всегда голодают, неверно?

Ман сан ҫине кунӗпе пӑхмалла // Евгений Турхан. http://suvargazeta.ru/news/cn-khyparsem/ ... e-pkhmalla

Ара, Ҫӳлти Хӑват хутшӑнмасӑр пулӗ-и ҫак кӗтмен ахӑр самана!

Разве без вмешательства Высших сил может случиться такая катастрофа?

Ылтӑн пан улми // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 84–97 с.

Вӑл тӳрех куҫа курӑнмасть ахӑр.

Он, наверное, не сразу появляется перед глазами.

Ылтӑн пан улми // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 84–97 с.

Сире кулса пултӑр, ман кунта акула ҫакланнӑ ахӑр.

Вам бы только посмеяться, а мне не иначе как акула попалась.

Вӗҫсе курни // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 63–67 с.

Ӑнна-кӑркӑр тусӗ вырӑнне хурса ҫапла чыс кӑтартрӗ ахӑр!

Наверняка сам Ритата велел оказать мне такие почести, потому что считает своим другом!

Шӑвӑҫ чуман // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 38–42 с.

Тӑрать кӑпӑшка пуҫӗ ҫинчи ахӑр самана вӗҫленессе кӗтсе, ҫапкалашма та шикленет.

Застыла и стоит, боится даже шелохнуться, ждёт, когда светопреставление на голове закончится.

Мерекке // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 9–13 с.

Ӑна та, ҫавӑн пек вӑйлӑскерне те, хуйхӑ-суйхӑ ҫапса хуҫнӑ, ахӑр.

Видно, и ее, такую сильную, сломили страдания.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Капарин Фомин сӑнӗнче тем ырӑ маррине асӑрхарӗ, ахӑр, каялла чакса, кӑшкӑрса тӑкрӗ:

Видно, что-то недоброе заметил Капарин в лице Фомина, попятившись, резко крикнул:

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ман плеврит, тен, ӳпке те шыҫнӑ, ахӑр!

У меня плеврит и, может быть, даже воспаление легких!

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Мӗн-ха ӗнтӗ, ку ырлӑха та тутанса курма тивет, ахӑр.

А видно, прийдется и этого добра опробовать.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Манӑн мар, урӑххисен ҫӗр сухалама, сӗр ӗҫлесе пурӑнма тивет, ахӑр

Видно, другим, не мне прийдется пахать землю, ухаживать за ней…

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсем амаҫури амӑшне савакан пулаҫҫех, ахӑр

Пожалуй, они привяжутся к мачехе.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вуниккӗреччӗ ахӑр эпӗ ун чухне.

Тогда мне было лет двенадцать.

Ҫӗр ҫатни, вӗре ҫӗлен тата ытти те // Евгений Андреев. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 20 стр.

Аслӑ ҫул айккипе полк иртсе пырать, ахӑр.

По обочине дороги шел, вероятно, полк.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӑвах пӗлетӗн, ахӑр… —

Небось сам знаешь…

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анчах вӑхӑчӗ ку ваттисем тӑван килӗсенче канлӗн вилмеллискер тата ашшӗсемпе аслашшӗсем хӑйсен юлашки канӑҫне тупнӑ масарсене кӗрсе выртмаллискер пулмарӗ-ҫав, ахӑр

Но, видно, не такое наступило время, чтобы старикам можно было тихо помирать в родных куренях и покоиться там, где нашли себе последний приют их отцы и деды…

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сассисем ачасенни пек уҫҫӑн та тасан шӑранаҫҫӗ, ӑна ҫамрӑк казаксем юрлаҫҫӗ, ахӑр.

Пели, судя по ребячески чистым, хорошим голосам, молодые казаки.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Эпӗ санпа эс ахаль рядовой чухне тӗл пулнӑ, ахӑр

Видать, я встречался с тобой, когда ты был ишо рядовым…

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пурӑннӑ чух Наталья хӑй юнав хурса каланӑ сӑмаха тытнӑ — ачисемпе пӗрле амӑшӗ патне пурӑнма кайнӑ пулсан, ултавҫӑ упӑшкине курайманнипе хаярланса ҫитнӗскер, хӑйӗн шӑпипе ниепле килӗшейменскер, вӑл унта вилнӗ пулсан, Григорий ҫак йывӑр ҫухатушӑн кунашкалах хытӑ хуйхӑрмастчӗ те, ахӑр, тата, паллах ӗнтӗ, ӳкӗнӳ туйӑмӗ те унӑн ӑшне ҫав таран хӗрхенӳсӗр вӑркаттарса ҫунтармастчӗ пулӗ.

Если бы при жизни Наталья осуществила свою угрозу — взяла детей и ушла жить к матери; если бы она умерла там, ожесточенная в ненависти к неверному мужу и непримирившаяся, Григорий, пожалуй, не с такой силой испытал бы тяжесть утраты, и, уж наверное, раскаяние не терзало бы его столь яростно.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пурте манӑҫа тухса пычӗ халь унӑн — тен, яланлӑхах та, ахӑр

Все отходило от нее — и, как видно, навсегда…

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех