Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Упана (тĕпĕ: упа) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Упана кӗрешсе ҫӗнтереймӗн.

Где им с Медведем воевать?

Юрӑпи // Галина Матвеева. Суслин, Д. Ю. Юрӑпи: этнографи юмахӗ: [кӗҫӗн ҫулхи шкул ачисем валли] / Дмитрий Суслин. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2014. — 64 с.

Лешӗ хӑйӗн хаяр асамлӑхӗпе усӑ курса ҫӗр айӗнчи Упана чӗнсе илнӗ.

Вызвала его из-под земли колдовскими чарами.

Юрӑпи // Галина Матвеева. Суслин, Д. Ю. Юрӑпи: этнографи юмахӗ: [кӗҫӗн ҫулхи шкул ачисем валли] / Дмитрий Суслин. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2014. — 64 с.

Шавласа упана хӑратнӑ пирки хама кӳренсе те илтӗм.

Досадно мне стало на себя, что я подшумел медведя.

Упа // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 115-116 с.

Анчах упана хӑйне, эпӗ мӗн чухлӗ ҫӳренӗ пулсан та, манӑн ун чухне курма тӳрӗ килмерӗ.

Но самого медведя, сколько я ни ходил, встретить мне в тот раз так и не удалось.

Упа // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 115-116 с.

Эпӗ упана апатланнӑ ҫӗрте ӑҫта та пулсан уҫланкӑра, е юхан шыв хӗрринче пулӑ тытнӑ чухне, е канса выртнӑ вӑхӑтра курасшӑнччӗ.

Мне очень хотелось застать медведя за едой, где-нибудь на полянке, или на рыбной ловле на берегу реки, или на отдыхе.

Упа // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 115-116 с.

Ман упана пӗртте вӗлерес килместчӗ, ун хыҫҫӑн сунара ҫӳреме вӑхӑт та ҫукчӗ: сунара ӑна хӗлле ҫӳреҫҫӗ, эпӗ ӗнтӗ Кода хӗррине ҫуркунне, упасем хӑйсен шӑтӑкӗсенчен тухсан пырса ҫитрӗм.

Убивать медведя мне вовсе не хотелось, и охотиться за ним было не время: охотятся зимой, я же пришел на Коду ранней весной, когда медведи уже вышли из берлог.

Упа // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 115-116 с.

Упасем, ытти кайӑксем пекех, вӑрманта калама ҫук сыхланса ҫӳреҫҫӗ, ҫын пуррине сиссенех унтан тараҫҫӗ; упана хӑйне кӑна мар, хӳрине те кураймастӑн.

Медведи, как и всякий зверь, ходят по лесу с великой осторожностью и, зачуяв человека, так удирают от него, что не только всего зверя, а не увидишь даже и мелькнувшего хвостика.

Упа // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 115-116 с.

Ҫуркунне, упасем хӑйсен йӑвинчен тухнӑ вӑхӑтра, старик ҫав упа мӑйне ҫутӑ тӑхалӑ мӑй ҫыххи ҫакса янӑ та имӗш, мӗнпур сунарҫӑсене: ҫав тӑхалӑ упана никам та ан перӗр, тесе хушнӑ, мӗншӗн тесен вӑл упа — манӑн тусӑм, тенӗ старик.

Весной же, когда медведи выходят из своих берлог, старик будто бы надел на этого медведя белый ожерёлок и всем охотникам наказал, чтобы медведя этого — с белым ожерёлком — никто не стрелял: этот медведь — его друг.

Тӑхаллӑ упа // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 43 с.

Старик ҫакна курса стена ҫинчен винтовкине илнӗ те упана: — Мишка, Мишка, алӑка тытса тӑр-ха! — тенӗ.

Старик, поняв это дело, снял винтовку со стены и говорит: — Миша, Миша, подержи!

Тӑхаллӑ упа // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 43 с.

Упана кашкӑрсем халех ҫуркаласа тӑкмалла…

Вот-вот бы и конец медведю…

Тӑхаллӑ упа // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 43 с.

Пӗтерчӗ упана.

С головой его выдал.

Кукӑркут // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 39–40 с.

Лашасем ҫаврӑнса пӑхрӗҫ те упана курчӗҫ.

Кони повернули головы и увидели медведя.

Кукӑркут // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 39–40 с.

Лашасем пуҫӗсене ҫӗклесе ҫиле хирӗҫ пӑхаҫҫӗ, ҫапах та упана курмаҫҫӗ.

Кони поворачивали головы против ветра и ни чуять, ни видеть хищника не могли.

Кукӑркут // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 39–40 с.

Сунарҫӑ персе ячӗ те упана ҫавӑнтах вӗлерчӗ.

Выстрелил охотник и положил зверя на месте.

Икӗ сунарҫӑ ҫинчен // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 28–31 с.

Упана та ташлама вӗрентме пулать, теҫҫӗ халӑхра.

— В народе говорят: медведя и того можно научить танцевать.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Йӗнӗри упана хупӑрланӑ пек хупӑрлаҫҫӗ, — хуллен сӑрхӑнтарса кӑларнӑ вӑл шӑл витӗр.

— Как медведя в берлоге окружают, — тихо выдавил он сквозь зубы.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Кашкӑртан тарса упана ҫулӑхатпӑр эппин! — нумайӑшӗн шухӑшне каласа хучӗ тӑсланкӑ Борщов.

— Из огня да в полымю! — высказал долговязый Борщев общую для большинства мысль.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Упана сӑрӑнса илеҫҫӗ, лешӗн вара тармалли ҫеҫ юлать!

Облепят медведя, и тому только дай бог ноги!

XII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Шыв чӑххи тытмалли пӑшалпа ӗнтӗ, — упана перес пулсан — паллах, мӗн усси?

Если из винтовки для кулика выстрелить в медведя, конечно, какой толк?

XII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Тӗрексен пӗр лагерӗнче, черногори чиккинче, фельдшерта тӑнӑ чух, тӗрӗксен йӑлипе чӗлхине пит ӑста вӗренсе ҫитнӗ; каҫсерен эрех сыпкалать, онбашипе те пӗр чӗлхере, ҫӗрле вара, онбашие канӑҫ парас мар тесе, кӑмака мӑрйинчен пӑшал перет; ҫавсенчен пуҫне тата вӑл упана вӗрентет.

В бытность свою фельдшером одного турецкого лагеря на черногорской границе он в совершенстве изучил язык и обычаи турок; по вечерам пил водку и якшался с онбаши, а по ночам, чтобы не давать ему покоя, стрелял в печную трубу и, кроме всего прочего, дрессировал медведя.

IV. Каллех Марко патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех