Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Пробатова (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпӗ, парти ӗҫӗнче пачах та ҫӗнӗ ҫын, обком секретарьне — Пробатова парти принципӗсене тата хӑйне тыткалама вӗрентме мӗнле хӑйрӑм-ха?»

Я, еще совсем зеленый в партийных делах человек, позволил себе учить партийным принципам и поведению секретаря обкома, да еще такого, как Пробатов?»

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эпӗ акӑ мӗн ҫинчен ыйтасшӑн, секретарь юлташ, — терӗ вӑл, Пробатова хирӗҫ ларса.

— Я про что хочу спросить, товарищ секретарь, — сказал он, присаживаясь напротив Пробатова.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл Лузгина темскерпе обком секретарьне Пробатова аса илтерчӗ — ҫавӑн пекех сӑпайлӑ, лӑпкӑ та ӑнланмалла мар ҫын.

Он чем-то напоминал ему секретаря обкома Пробатова — такой же невозмутимо-вежливый, спокойный и загадочный.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Итлеме ҫеҫ кӑмӑл пултӑр, тӗрӗссине мӗншӗн калас мар, — куҫа-куҫӑн мар, пӗрремӗш хут курнӑ икӗ ҫын умӗнче Пробатова тӗрӗссине пӗтӗмпех уҫса пама мӗн хистенине Корней хӑй те пӗлмен.

— Была бы охота слушать, а правду почему не сказать, — Корней сам не знал, что заставило его не с глазу на глаз, а в присутствии еще двух человек, которых он видел впервые, открыться перед Пробатовым со всей прямотой.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кунта Костя Пробатова пулӑшма шутланӑ.

И тут Костя решил прийти на помощь Пробатову.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пробатовӑн ҫак ахаль ыйтӑвӗсенче мӗскер пытанса тӑнине часрах пӗлес килчӗ унӑн — Пробатова пропагандӑ пайӗн заведующийӗ хӑйӗн кунне мӗнле йӗркелени ҫеҫ кӑсӑклантарман пулас-ха.

Он просто сгорает от нетерпения поскорее выяснить, что таилось за этими будничными вопросами Пробатова, которого вряд ли интересовало только то, как заведующий отделом пропаганды составил режим дня.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах вӑл, Пробатова хӑйӗн ҫинчен каласа кӑтартнӑ май, шӑтӑк ҫинчен манса кайрӗ те ӑнсӑртран айккинелле пусрӗ.

Однако, рассказывая Пробатову о себе, он увлекся, нечаянно отступил в сторону и сошел с дырки.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Килӗрех, ларӑр, Иван Фомич! — вӑл Пробатова пукан шутарса пачӗ, пуҫне сулса хӑйӗн юлташӗсене ларма сӗнчӗ.

— Прошу вас, располагайтесь, Иван Фомич! — Он подвинул Пробатову стул, пригласил кивком головы своих товарищей.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Тархасшӑн, Иван Фомич! — терӗ вӑл, Пробатова чӗннӗ май, аллипе шалалла кӑтартса.

— Прошу, Иван Фомич! — широким жестом приглашая Пробатова, сказал он.

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вершинин Пробатова тӳрех палласа илчӗ, обком секретарьне ним калама пӗлмесӗр, аптраса тӑчӗ, анчах ӑна Коробин хӑтарчӗ.

Вершинин сразу узнал Пробатова и растерялся, не зная, что ответить секретарю обкома, но его выручил Коровин.

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӳлӗмри ҫутӑ, ҫӳлте шупкарах симӗссӗн, аялта пурне те ӑшӑтнӑн курӑнаканскер, Пробатова япаласем хушшинче чылаях ҫӑмӑллӑн утса ҫӳреме май пачӗ.

Свет, разделивший комнату на два пласта — мертвенно-зеленый, лежавший наверху, и теплый, все согревающий, внизу, — позволял Пробатову довольно легко лавировать среди вещей.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пробатова Алексей Макарович тӗлӗрме пуҫланӑн туйӑнчӗ, анчах юлташӗн салхуллӑрах ҫирӗп сасси ӑна каллех итлеме хистерӗ.

Пробатову даже стало казаться, что Алексей Макарович задремал, но суховатый строгий голос товарища заставил его насторожиться.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫав асран кайми каҫ иртсен, учитель Пробатова каланӑ:

После той памятной ночи учитель сказал Пробатову:

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Калинкке патӗнче вӑл Пробатова чарчӗ, пӳрнисене ывӑлӗн ҫемҫе те кӑвакарнӑ ҫӳҫ кӑтрисен ӑшне чиксе ячӗ, кӗл тӗслӗ тӑнлавӗнчен ачашларӗ, ассӑн сывласа илчӗ, ҫак ассӑн сывланине илтсен, Пробатова каллех, иртнӗ хутри пекех, амӑшӗнчен уйрӑлма кичем пулчӗ.

У калитки она задержала его, запустила пальцы в мягкие седые кудри сына, погладила пепельные виски, вздохнула, и Пробатову опять, как и в прошлый раз, стало грустно расставаться с матерью.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл та, колхозри ытти ҫынсем пекех, облаҫ пуҫлӑхӗ вӗсен ялӗнче ҫуралса ӳснӗ ҫын пулнипе мухтаннӑ тата — мӗн пытармалли пур ӗнтӗ! — унӑн ӑна мӗнпе те пулин тӗлӗнтерес, ҫӗнӗ ҫурт-хуралтсемпе, хуҫалӑх валли туяннӑ япаласемпе мухтанас килнӗ, Любушкина типтерлӗ хуҫа пулнӑ, хӑйне хӑй питӗ хисепленӗ, ҫавӑнпа Пробатова мӗн те пулин кӑмӑла каяс мар пулсан, вӑл хӑйне калама ҫук кӳреннӗ пулӗччӗ.

Как и все в колхозе, она гордилась, что руководитель области был уроженцем их деревни, и — чего греха таить! — ей хотелось чем-нибудь удивить его, похвалиться новыми постройками, ценной для хозяйства покупкой, как истая и рачительная хозяйка, она была до крайности самолюбива и несказанно огорчилась бы и обиделась, если бы Пробатову что-либо пришлось не по душе.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Любушкинӑпа калаҫнӑ чухне кашнинчех Пробатова хӑйне те ҫӗнӗ вӑй-хал пырса кӗнӗ пек туйӑннӑ.

Разговаривая с Любушкиной, Пробатов каждый раз словно сам набирался свежих сил и бодрости.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Амӑшӗ унран хаҫатсенче ҫырман, радиопа каламан темскерле япаласем ҫинчен ыйтса пӗлме тӑрӑшни Пробатова яланах кулӑшла туйӑннӑ: пысӑк вырӑнта ӗҫлет, Верховнӑй Совет ларӑвӗсене ҫӳрет, пысӑк ҫынсемпе курнӑҫать пулсан, ун ывӑлӗн ҫавсене пӗлмеллех ӗнтӗ.

Пробатова всегда забавляло, когда мать пыталась выведать у пего что-то такое, о чем якобы не пишут в газетах, не говорят по радио, но что непременно долями знать ее сын, раз он занимает такую высокую должность, заседает в Верховном Совете, встречается с большими людьми.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Хӗрне ҫураҫса хумарӑн-и-ха? — ыйтрӗ амӑшӗ, шухӑшне сасартӑк таҫталла пӑрнипе Пробатова тӗлӗнтерсе.

— Дочь-то еще не просватал? — спросила мать, и Пробатов удивился странному течению ее мыслей.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Васильев малтанах Пробатова тарӑхтарнӑ та, ҫурӑм хыҫӗнче хӑйӗн хӗрӗх пиллӗкмӗш виҫеллӗ аттипе кӗмсӗртеттерсе, ӑна шухӑшлама кансӗрленӗ.

Было время, когда он сильно раздражал его, даже мешал думать, когда шаркал за спиной своими сапожища-ми сорок пятого размера.

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пробатова питӗнчен вӗри шывпа сапнӑ тейӗн, пӗр самантлӑха вӑл нимӗн тума пӗлмен.

Пробатову точно плеснули в лицо кипятку, па какую-то минуту он даже растерялся.

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех