Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Мажаров (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Мажаров тӗксӗммӗн ҫуталса тӑракан хӑлӑпа ярса тытнӑччӗ кӑна, вӑл шалта хаҫат кӑпӑртатнине тата мӗн ачаран пӗлекен сасса — хуллен ӳсӗрнине илтрӗ.

Мажаров взялся уже было за тускло блестевшую металлическую ручку, когда услышал за дверью сухой шелест газеты и негромкое, знакомое с детских лет покашливание.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Вӑл ҫапла та-ха, — карчӑк йӑл кулса, Мажаров ҫине савӑнӑҫлӑ куҫӗсемпе пӑхса, пуҫне сулларӗ.

— Оно конечно, — старуха согласно закивала, улыбаясь и глядя на Мажарова посветлевшими глазами.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Калӑр-ха мана часрах, Алексей Макарович мӗнле? — тархасласа ыйтрӗ Мажаров.

— Да скажите же мне, как Алексей Макарович? — взмолился Мажаров.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Карчӑк ун ҫине тинкерсе пӑхрӗ, хирӗҫ калас тесе ҫӑварне уҫрӗ, анчах пӗр сасӑ кӑлармасӑр, тутисене ҫеҫ сиккелентерчӗ, суккӑр ҫын пек такӑнкаласа, икӗ-виҫӗ утӑм турӗ те пуҫне Мажаров какӑрӗ ҫине хучӗ.

Старуха пристально вгляделась в него, открыла было рот, чтобы возразить, но лишь беззвучно шевельнула губами, сделала два-три спотыкающихся шага, как слепая, и ткнулась в грудь Мажарова.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мажаров ҫенӗхе кӗрсе, алӑк патне ҫитме те ӗлкӗреймерӗ, ун умне ватник тӑхӑннӑ сарлака та кӑшт курпун карчӑк тухса тӑчӗ.

И не успел Мажаров пройти в сени и приблизиться к порожку, как рядом с ним выросла сгорбленная ширококостная старуха в стеганом ватнике.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мажаров, чӑматанӗсене лартса, калинкке ҫине ҫапса хунӑ пысӑк ункӑ патне аллине тӑсрӗ, анчах сасартӑк калинкке хупӑ маррине асӑрхаса илчӗ.

Опустив чемоданы, Мажаров потянулся было к массивному, вделанному в калитку кольцу, но неожиданно обнаружил, что она не заперта.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Тархасшӑн! — терӗ Мажаров аран-аран, малалла ӳпӗнсе, шофера хулпуҫҫинчен тытса.

— Прошу вас! — наклоняясь вперед и беря водителя за плечи, с трудом выговорил Мажаров.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мажаров ун сулахай пит ҫӑмартипе ҫӑра куҫ хӑрпӑкӗ кӑшт витнӗ хура куҫне анчах курчӗ.

Мажаров видел лишь левую часть ее лица и чуть притушенный густыми ресницами темный глаз.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Паллах, машинӑна пӑрахса каяс пулсан — ку айван япала пулать, — терӗ Мажаров хӑй ӑшӗнче. — Хӑраса ӳкни, урӑх нимӗн те мар. Тата мӗн кӑтартатӑп-ха эпӗ кайнипе?

«Конечно, это будет глупо, если я сейчас уйду, — сказал себе Мажаров. — Обыкновенная трусость, и только. И что я докажу своим поступком?

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Темиҫе хут та тӗксе аппаланнӑ хыҫҫӑн машинӑ, туратсене кустӑрмисем айне пӗтӗре-пӗтӗре чиксе, вӗсене ҫавӑнтах кӑлара-кӑлара пӑрахса, уласа, чӗтресе, лакӑмран тухма пуҫларӗ, Мажаров ҫине каллех пылчӑк сирпӗтрӗ.

После нескольких попыток машина с дрожью и ревом стала выбираться из рытвины, загребая под колеса ветки и тут же выбрасывая их и обдавая Мажарова брызгами.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мажаров машинӑна тӗкнӗ чух кустӑрма айӗнчен сирпӗнекен шӗвӗ пылчӑк питне лекнине те асӑрхамарӗ.

Мажаров давил и давил плечом в крыло, не обращая внимания на то, что грязь из-под колес жидкими ошметьями летит ему в лицо.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫук, Мажаров тахҫан юратса пӑрахнӑ тӗлӗнмелле, ырӑ кӑмӑллӑ хӗртен нимӗн те юлман.

Нет, ничего не осталось от той удивительной, доверчивой девушки, которой он так увлекся когда-то.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Мӗнле мӗншӗн? — ыйтрӗ Мажаров тӗлӗнсе.

— То есть как зачем? — ошеломленно переспросил он.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени аллине Мажаров аллинчен карт туртрӗ, ҫиллес те куҫҫуль тухас пек йӑлтӑртатакан куҫӗсене ялкӑштарса илчӗ, хӑй Мажарова хирӗҫ хӑвӑрт ярса пусрӗ, усаллӑн чӗтренсе тухнӑ сассипе ыйтрӗ:

Она с силой выхватила у него руку, сверкнула гневными, полными слез глазами, голос ее зло срывался, дрожал, когда она, порывисто шагнув ему сама навстречу, спросила:

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени ытамри турачӗсене сасартӑк ҫӗре пӑрахрӗ те васкаса ҫӳл патнелле утрӗ: Мажаров вӑл пӑрахнӑ туратсене пуҫтарма пуҫларӗ, унтан, вӗсене пӑрахса, Ксени хыҫҫӑн чупрӗ.

Ксения внезапно бросила на землю собранную охапку и стремительно пошла к дороге: Мажаров начал было подбирать брошенные ею ветки, потом оставил их и кинулся следом.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ку питӗ лайӑх, пирӗн пӗрле ӗҫлемелле пулать иккен, — терӗ Мажаров, Ксени ҫӑвар уҫманнипе ним тума пӗлмесӗр.

— Это замечательно, что мы, оказывается, будем работать вместе, — говорил он, совсем обескураженный ее упорным молчанием.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Пӗлместӗп, темӗнле ҫапла пулчӗ, эсир мана тӑруках палласа илеймерӗр, хам эпӗ нимӗн тума пӗлмерӗм, — терӗ Мажаров васкавлӑн, Ксени ӑна пӳлсе, мӗнле те пулин хытӑ сӑмах каласран, вара хӑй пӗтӗмпе ӑнлантарса параймасран хӑранӑ пек.

— Не знаю, как получилось, но вы как-то сразу не узнали меня, а я растерялся, — торопливо говорил Константин, словно боялся, что она прервет его и скажет что-то резкое, после чего он уже не сможет ей все объяснить.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ку шофер мар, ку эпӗ — Мажаров

— Это не шофер, это я — Мажаров…

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Машинӑ пулчӗ те-и, Лешӑ? — ыйтрӗ Ксени Мажаров сассине илтсен.

— Разве с машиной уже все в порядке, Леша? — заслышав его шаги, спросила она.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Пурпӗрех ӑна шыраса тупатӑп та калатӑп! — шут тытрӗ Мажаров ҫирӗппӗн.

«Все равно разыщу ее сейчас и скажу! — упрямо решил он.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех